Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, συγγραφέας, καλλιτέχνης, ο Τζον Γουότερς έχει γράψει ιστορία στο ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Ο δημιουργός από τη Βαλτιμόρη έγινε γνωστός για το χιούμορ του, την αγάπη του για το κακό γούστο και την διαστρέβλωση των παραδοσιακών ηθικών αξιών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ξεκίνησε και η συνεργασία του με την Divine, το διαχρονικό ίνδαλμα της διαφορετικότητας, της τόλμης και του αχαλίνωτου χιούμορ, η οποία πρωταγωνίστησε στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη Mondo Trasho (1969). To 1972, ο Τζον Γουότερς σκηνοθετεί το Pink Flamingos που ανακηρύσσεται cult αριστούργημα και αποτελεί την πρώτη ταινία μιας «trash τριλογίας» (ακολουθούν τα Female Trouble το 1974 και Desperate Living το 1977). To 1981 σκηνοθετεί το Polyester, αλλά η μεγάλη του εμπορική επιτυχία υπήρξε το Hairspray (1988), το οποίο αποκτά τη δική του ζωή και εκτός της μεγάλης οθόνης, μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ανεβαίνει σε σχολικές σκηνές στις ΗΠΑ.
Το 1990, ο Τζον Γουότερς σκηνοθετεί τον Τζόνι Ντεπ στο μιούζικαλ Cry-Baby. Η ταινία Serial Mom, με πρωταγωνίστρια την Κάθλιν Τέρνερ, βγήκε στις αίθουσες το 1993 και παραμένει μία από τις αγαπημένες ταινίες του Τζον Γουότερς. Το 1998 γυρίζει το Pecker, μια παρωδία για τον κόσμο της τέχνης με τους Έντουαρντ Φέρλονγκ και Κριστίνα Ρίτσι.  Το Cecil B. DeMented, μια ταινία κινηματογραφικής τρομοκρατίας, βγήκε στις αίθουσες το 2000 και ακολούθησε η sexploitation παρωδία A Dirty Shame το 2004.
Ο Τζον Γουότερς θεωρείται εμβληματική φιγούρα της αμερικανικής καλλιτεχνικής σκηνής -«εθνικό θησαυρό» τον χαρακτήρισαν οι New York Times. Ο ίδιος σημειώνει στο βιβλίο του “Mr. Know-It-All: The Tarnished Wisdom of a Filth Elder”, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα: «Μου συνέβη το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε έναν δημιουργικό άνθρωπο· με αποδέχτηκαν».

(δ.τ)