Ο Fernando Trueba ξεκίνησε την πορεία του στον χώρο του σινεμά ως κριτικός κινηματογράφου, αρχικά στην εφημερίδα El País στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και έπειτα ως ιδρυτής του μηνιαίου κινηματογραφικού περιοδικού Casablanca, το 1980. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο με την ταινία Ópera Prima, μία από τις κορυφαίες και πιο αντιπροσωπευτικές στιγμές της λεγόμενης comedia madrileña, η οποία έδωσε τον τόνο για τη θριαμβευτική συνέχεια. Το 1989, ο Τρουέμπα υπογράφει την πρώτη του διεθνή επιτυχία, Το όνειρο του τρελού πιθήκου, κερδίζοντας Βραβεία Γκόγια Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Διασκευασμένου Σεναρίου. Τη σκυτάλη παίρνει το Μπελ Επόκ (1993), που κερδίζει το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, ενώ Το κορίτσι των ονείρων σου (1998) προσθέτει άλλα επτά Γκόγια στο παλμαρέ του Τρουέμπα και καταγράφει μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της δεκαετίας στο ισπανικό box office.

Ταινίες :
Η ταινία Πυροβόλησαν τον πιανίστα / They Shot the Piano Player (2023), η τελευταία συνεργασία του Φερνάντο Τρουέμπα με τον ισπανό εικαστικό καλλιτέχνη Χαβιέρ Μαρισκάλ, αναδεικνύει τη μουσική της μπόσα νόβα μέσα από ένα νεονουάρ animated docudrama. Ο Τζεφ Γκόλντμπλαμ, με τον οποίο είχε συνεργαστεί ο Τρουέμπα 35 χρόνια νωρίτερα, στην ταινία Το όνειρο του τρελού πιθήκου, δανείζει τη φωνή του στον κεντρικό ήρωα, έναν δημοσιογράφο που αναζητά πληροφορίες για τον βραζιλιάνο πιανίστα Φρανσίσκο Τενόριο Ζούνιορ, καθώς ερευνά τη μυστηριώδη εξαφάνισή του στη διάρκεια μιας περιοδείας στο Μπουένος Άιρες. Η ταινία εκτυλίσσεται τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, σε μία εποχή λίγο πριν η Λατινική Αμερική βρεθεί στη δίνη ολοκληρωτικών καθεστώτων. Μιλώντας με ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά (συνεντεύξεις που πήρε ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε μια περίοδο δεκαπέντε ετών), μεταξύ των οποίων μουσικοί θρύλοι όπως οι Ζοάο Ζιλμπέρτο και Καετάνο Βελόσο, η ταινία συνυφαίνει το προσωπικό με το πολιτικό, σκιαγραφώντας το ταραγμένο κλίμα της εποχής στη Λατινική Αμερική. Μια ταινία γεμάτη μουσική που ξεδιπλώνεται σαν ένα πολιτικό θρίλερ.

Στο Calle 54 (2000), ο Φερνάντο Τρουέμπα αποτυπώνει τη λατρεία του για τη λάτιν τζαζ, σε ένα ντοκιμαντέρ που περιλαμβάνει μια σειρά από ζωντανές εμφανίσεις των μεγαλύτερων ονομάτων του χώρου, μεταξύ των οποίων οι Πακίτο Ντ’ Ριβέρα, Ελιάνε Ελίας, Τσάνο Ντομίνγκες, Μισέλ Καμίλο, Γκάτο Μπαρμπιέρι, Τίτο Πουέντε, Τζέρι Γκονσάλες, Τσούτσο Βαλντές, Κατσάο Λόπες, Πουντίγια Ρίος, Πατάτο Βαλντές και Μπέμπο Βαλντές, στα θρυλικά στούντιο της Sony Music. Μάλιστα, δύο χρόνια αργότερα ο Τρουέμπα ίδρυσε τη δική του δισκογραφική εταιρία, με την επωνυμία Calle 54 Records.

Το 2010, ο Φερνάντο Τρουέμπα ενώνει δυνάμεις με τον Μαρισκάλ, ο οποίος είχε σχεδιάσει την αφίσα του Calle 54 αλλά και όλα τα εξώφυλλα των δίσκων της Calle 54 Records. Το μαγευτικό animation Τσίκο & Ρίτα, η πρώτη ισπανική ταινία που βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης, απώλειας και ελπίδας, εμπνευσμένη από έναν από τους σπουδαιότερους κουβανούς μουσικούς, τον θρυλικό Μπέμπο Βαλντές, αποτυπώνοντας την ιστορία εμβληματικών μουσικών, πολλοί από τους οποίους εμφανίζονται και στην ταινία: Γκιγιέρμο Μπαρέτο, Νατ Κινγκ Κόουλ, Τσάρλι Πάρκερ, Τελόνιους Μονκ, Ντίζι Γκιλέσπι, Τίτο Πουέντε, Μιγκελίτο Βαλντές, Τσάνο Πόσο κ.ά.