Το έργο του αιγυπτιακού σκηνοθέτη Youssef Chahine (1926-2008) είναι ένας από τους πιο σημαντικούς θησαυρούς του παγκόσμιου κινηματογράφου, χάρις στην καλλιτεχνική του δεξιοτεχνία και την εμπνευσμένη ποικιλομορφία του.
Για περισσότερο από μισό αιώνα, ο Youssef Chahine υπήρξε ο πιο διάσημος σκηνοθέτης της Μέσης Ανατολής. Οι ταινίες του προβλήθηκαν στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Καννών, της Βενετίας και του Βερολίνου. Κέρδισε στο Βερολίνο την Αργυρή Άρκτο το 1979 για την ταινία Alexandria Why? (1978). Πέντε από τις ταινίες του διαγωνίστηκαν για το Palme d'Or των Καννών και το 1997 του απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο 50 χρόνων επετείου του φεστιβάλ για το σύνολο της καριέρας του. Ο Αιγύπτιος σταρ Omar Sharif έκανε το ντεμπούτο του στην οθόνη στην ταινία του Chahine, The Blazing Sun (1954).
Ο Karel Och, διευθυντής του Φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ (2019) τον χαρακτηρίζει ως “ένα εξαιρετικό καλλιτέχνη, έναν ανθρωπιστή με ισχυρές απόψεις, τόσο για την πολιτική όσο και για τον αραβικό κινηματογράφο”.
Ο Joseph Fahim, επιμελητής του αφιερώματος στο Φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ (2019) επισημαίνει: "Ταινίες δράσης, μιούζικαλ, ρομαντικά μελοδράματα και πολιτικές αλληγορίες - η ποικιλομορφία και το απρόβλεπτο των ταινιών που γύρισε τη δεκαετία του '50 ο Youssef Chahine περιέχουν τους σπόρους για τη ψυχολογική πολυπλοκότητα του Cairo Station (1958), τις σαρωτικές εικόνες του Saladin (1963), το ανακάτωμα των κινηματογραφικών ειδών στην ταινία The Return of the Prodigal Son (1976). Οι θεατές των δυτικών χωρών γνωρίζουν τον Chahine ως επί το πλείστον  για την νεο-ρεαλιστική ταινία Cairo Station, αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα στο κινηματογραφικό του έργο".
Οι διαφορετικές φάσεις της καριέρας του Chahine, ξεκινούν από τα πρώτα έργα στα κινηματογραφικά στούντιο της Αιγύπτου, συνεχίζουν με τα αριστουργήματα του στα μέσα της καριέρας του, και τελειώνοντας με τις διαλογικές φιλοσοφικές αφηγήσεις του τελευταίου σταδίου της καριέρας του. Ταινίες όπως το ντεμπούτο του Daddy Amin (1950), μια φανταστική κωμωδία για έναν πατριάρχη που παρακολουθεί τη μεταμόρφωση του σπιτιού του μετά θάνατό του, The Devil of the Desert (1954), μια περιπέτεια με “σπαθιά και σανδάλια” που έχει στο κέντρο της  μια αρχαία φυλή που χαρακτηρίζεται από μια φιγούρα που μοιάζει με το Ζόρο και αποφασίζει να επαναστατήσει εναντίον του τυραννικού κυβερνήτη του χωριού του, και το My One and Only Love (1957), μια από τις πιο αγαπημένες μουσικές κωμωδίες της Αιγύπτου για έναν άντρα και μια γυναίκα που εξαναγκάζονται να συνάψουν σε έναν γάμο.
“Οι ταινίες του Chahine διατρέχονται από τα σταθερά θέματα: η εξουσία, η καταπίεση, η διαφθορά και ο εθνικισμός”, σημειώνει ο Hind Mezaina ένας από τους μελετητές του έργου του. Και συνεχίζει: “Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός εμφανίζεται στις ταινίες του. Και υπάρχει επίσης ένα ισχυρό θέμα της σεξουαλικότητας στο δεύτερο μισό της καριέρας του."

(πηγή δελτία τύπου)