Ο Yoshida Yoshishige είναι ένας από τους. κεντρικά πρόσωπα του «Ιαπωνικού Νέου Κύματος».
Γεννημένος στο Fukui το 1933, ο Yoshida Yoshishige (γνωστός και ως Kijū) σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Έμαθε την κινηματογραφική τέχνη ξεκινώντας το 1955 στο Studio Shochiku ως βοηθός του Kinoshita Keisuke.
Έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1960 με το ROKU DE NASHI, μια ταινία για την αποπροσανατολισμένη νεολαία. Το 1963 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την Okada Mariko στο μελόδραμα AKITSU ONSEN, η οποία αργότερα έγινε σύζυγός και πρωταγωνίστρια ταινιών του που ρίχνουν μια κριτική ματιά στις σχέσεις των φύλων στην ιαπωνική κοινωνία. Μεταξύ 1963 και 1968, το ζευγάρι έκανε μια σειρά από σημαντικά «αντιμελοδράματα», όπως τα έχουν ονομάσει, συναρπαστικά και πολύ στυλιζαρισμένα δράματα με πρωταγωνίστρια την Okada ως μια ηρωίδα που αντιμετωπίζει καταστάσεις συναισθηματικής και ερωτικής δυσφορίας. Οι ταινίες αυτές ασκούν μια σφοδρή κριτική  στο ιαπωνικό μελόδραμα και τον παραδοσιακό ρόλο της γυναίκας σ' αυτό, ως θύμα και  ως αντικείμενο πόθου.
Μαζί με την Okada ίδρυσε επίσης την ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής Gendai Eigasha το 1966, και το 1970 παρουσίασε ένα από τα κεντρικά έργα του «Ιαπωνικού Νέου Κύματος» με τον τίτλο EROSU PURASU GYAKUSATSU. Παρόλο που ο ίδιος ο Yoshida ποτέ δεν εκτίμησε ιδιαίτερα αυτόν τον όρο, θεωρείται, μαζί με τον Oshima Nagisa και τον Shinoda Masahiro, ως ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπούς του. Στιλιστικά τολμηρός και πάντα αγγίζοντας θέματα ταμπού, ο Yoshida φωτίζει κριτικά τις ανατροπές στην ιαπωνική κοινωνία, τη ταραχώδη δεκαετία του εξήντα.
Ιδιαίτερης αναφοράς αξίζει η σχέση του Yoshida με τον μεγάλο δάσκαλο Ozu Yasujiro. Ο Yoshida ήρθε κοντά στον Ozu Yasujiro κατά τη διάρκεια της θητείας του στην εταιρεία Shochiku, όπου ήταν σε θέση να παρατηρήσει από κοντά τον θρυλικό δάσκαλο επί το έργο. Αν και ο Yoshida και η γενιά του απέρριψαν τις αξίες του Ozu, του Kurosawa και των παλαιότερων ουμανιστών κινηματογραφιστών, με τα χρόνια ο Yoshida έλκεται όλο και περισσότερο από τις ταινίες του Ozu, γοητευμένος από τη μοναδική αυστηρότητα, το τυπικό της γλώσσας και την λεπτή ισορροπία μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας. Το 1998, ο Yoshida δημοσίευσε μια μελέτη για τον αξιοσέβαστο δάσκαλο, με τον τίτλος Ozu’s Anti-Cinema, η οποία τοποθέτησε τον Ozu σε μια νέα θέση: όχι ως έναν κλασικιστή αλλά ως έναν πρωτοποριακό και αντισυμβατικό καλλιτέχνη που εφηύρε εκ νέου την κινηματογραφική αφήγηση και τον κινηματογραφικό χώρο.
Σε μια συνέντευξή του στους Pascal Bonitzer και Michel Delahaye στα Cahiers du Cinéma nr. 224, Οκτώβρης 1970, περιγράφει ως εξής το τοπίο στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 60 : "Στη σημερινή Ιαπωνία, όλοι γνωρίζουν την κατάσταση: υπάρχουν συντηρητικοί και από την άλλη πλευρά κομμουνιστές, με τους σοσιαλιστές ενδιάμεσα. Η κοινωνία διέρχεται μια περίοδο σταθεροποίησης, αλλά αυτό αμφισβητείται από τους αναρχικούς φοιτητές, τους Zengakuren". Και στη συνέχεια σημειώνει, σχολιάζοντας τις διαφορές μιας δυτικής και μιας ιαπωνικής "ματιάς" : "Όταν οι Ιάπωνες βιώνουν κάτι παράλογο ή άτοπο, τείνουν να το αποδέχονται, ενώ η «ευρωπαϊκή» μέθοδος είναι να προσπαθήσεις να το αναλύσεις και τελικά να καταλήξεις σε μια εξήγηση. Οι Ιάπωνες ξεκινούν αποδεχόμενοι, καταπίνοντας οτιδήποτε οδηγεί σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και στη συνέχεια προσπαθούν να το ξεπεράσουν."

Φιλμογραφία (αγγλικοί τίτλοι)
Good-for-Nothing (1960)
Blood is Dry (1960)
Bitter End of a Sweet Night (1961)
Akitsu Springs (1962)
18 Who Cause a Storm (1963)
Escape from Japan (1964)
A Story Written with Water (1965)
Woman of the Lake (1966)
The Affair (1967)
Impasse a.k.a. Flame and Women (1967)
Affair in the Snow (1968)
Farewell to the Summer Light (1968)
Eros + Massacre (1969)
Heroic Purgatory (1970)
Confessions Among Actresses (1971)
Coup d'État (1973)
A Promise (1986)
Wuthering Heights (1988)
Lumière and Company (1995) συμμετοχή
Women in the Mirror (2002)
Welcome to São Paulo (2004) συμμετοχή

(επιμέλεια Δ.Μ.)