του James Mangold
(σχόλιο: Σωτήρης Ζήκος)

Δεν πρόκειται για μια ακόμη βιογραφία διάσημου καλλιτέχνη, στην προκειμένη του Μπομπ Ντίλαν στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, αλλά για μια κινηματογραφική μπαλάντα που σε παρασύρει στη ροή της με τα τραγούδια της... κυρίως εκείνα τα τραγούδια που οι στίχοι τους “σχολιάζουν” υπαινικτικά / ποιητικά κάποια δραματοποιημένα συμβάντα του ιδιωτικού και δημόσιου βίου μιας μυθικής περσόνας με το όνομα Μπομπ Ντίλαν! Και, ενδιάμεσα, με κάποια αντιπαραθετικά, τόσο αφηγηματικά και όσο τραγουδιστικά “ντουέτα” με μια άλλη μυθική περσόνα με το όνομα Τζόαν Μπαέζ. Όπως συμβαίνει και με κάθε μια ανανεωμένη φολκ (λαϊκή) μπαλάντα, η οποία επανεμφανίστηκε και στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε φολκ ροκ μπαλάντα στα μέσα της δεκαετίας του 1960, με προεξάρχοντα τότε τον δημοφιλή τραγουδιστή / τραγουδοποιό Μπομπ Ντίλαν, την εποχή εκείνη δηλαδή που ιστορικά αποτελεί τον "περιγεγραμμένο" μουσικό και κοινωνικό ορίζοντα αναφοράς αυτής της ταινίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία κορυφώνεται και κλείνει αφηγηματικά με την επεισοδιακή εκτέλεση από τον Ντίλαν των νέων τραγουδιών του με τη συνοδεία ηλεκτρικής μπάντας στο Φεστιβάλ Φολκ μουσικής του Νιούπορτ στις 25 Ιουλίου 1965, που απελευθέρωσε τον ίδιο σαν «πέτρα που κυλάει» (Like a complete unknown / like a rolling stone) αλλά υπήρξε και μια κομβική στιγμή στην ανάπτυξη του νέου είδους.

Σενάριο: James Mangold, Jay Cocks ( βασισμένο στο βιβλίο Dylan Goes Electric! του Elijah Wald)
Με τους Timothée Chalamet, Edward Norton, Elle Fanning, Monica Barbaro, Boyd Holbrook, Dan Fogler, Norbert Leo Butz, Eriko Hatsune, Big Bill Morganfield, Will Harrison, Scoot McNairy .