(Les Pâtres du désordre)
του Νίκου Παπατάκη

Ο Θάνος, ένας φτωχός βοσκός που επέστρεψε μετανάστης από τη Γερμανία, απάγει την κόρη ενός πλούσιου τσέλιγκα, θέτοντας έτσι σε κίνηση το μηχανισμό της μοίρας: άνδρες της Χωροφυλακής καταδιώκουν το ζευγάρι στο βουνό, με τραγική κατάληξη. Τοποθετημένη στις μέρες του Αγίου Πάσχα, η ταινία του Νίκου Παπατάκη ανάγει μια φαινομενικά μελοδραματική ιστορία σε αλληγορία της ελληνικής κοινωνίας την εποχή της χούντας.

Ο Νίκος Παπατάκης δηλώνει για την τανία: " Στους Βοσκούς ασχολούμαι (όπως και στις Αβύσσους) με τις σχέσεις αφέντη-δούλου και απεικονίζω τα θέματα της ταπείνωσης και της εξέγερσης, αλλά αυτή τη φορά στην κλίμακα ενός ολόκληρου έθνους. Θέλω να δείξω την ελληνική πραγματικότητα του 1967. Παρά την επανάσταση του 1821 η κατάσταση των ανθρώπων εκεί δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει και ο ελληνικός λαός ίσως είναι περισσότερο τρομοκρατημένος, εξαθλιωμένος και υποταγμένος από ποτέ άλλοτε: ντρέπεται για τον εαυτό του, πράγμα που δημιουργεί ευνοϊκό έδαφος για δικτατορίες. Στις Αβύσσους μιλάω με το δικό μου τρόπο για τον πόλεμο της Αλγερίας και με τους Βοσκούς προσεγγίζω με το δικό μου τρόπο το ελληνικό ζήτημα [...] Θέλησα να δείξω ότι ένας άνθρωπος που πεθαίνει από την πείνα και το φόβο μπορεί να μεταμορφωθεί σε ζώο, να συρθεί, να εξευτελιστεί. Προσπάθησα να περιγράψω τον κόσμο των ταπεινωμένων ανθρώπων με ενάργεια απαλλαγμένος από συναισθηματικούς ανθρωπισμούς. Προσπάθησα να δώσω στον κόσμο να καταλάβει ότι όταν ένας άνθρωπος δεν έχει τίποτα να φάει δεν χρειάζεται να του δώσουμε πατάτες, αλλά να του μάθουμε να τις καλλιεργεί μόνος του και να καταγγέλλουμε όσους έχουν συμφέρον να μη μάθει πώς να το κάνει."

Οι βοσκοί/ Les Pâtres du désordre
Μυθοπλασία, Ελλάδα/ Γαλλία, 1967, α/μ, 121΄
Σκηνοθεσία – σενάριο: Ν. Πατατάκης
Φωτογραφία: J. Boffety, C. Guillouet
Μουσική: P. Barbaud
Μοντάζ: S. Cabon, G. Vaury, Π. Παπακυριακόπουλος
Ηθοποιοί: Ο. Καρλάτου, Γ. Διαλεγμένος, Έ. Ξανθάκη, Λ. Τσάγκας, Τ. Καρούσος Παραγωγή: Lenox Films
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (1967)

(Πηγή Νίκος Παπατάκης, Μονογραφία, Γιάννης Κονταξόπουλος, εκδ. Καστανιώτη, Φεστιβάλ Κινημ/φου Θεσσαλονίκης, 2005)