(Προσοχή: πόθος)
του Ang Lee
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Δεν ξέρω κάνενα άλλο σύγχρονο κινέζο συγγραφέα που να είναι πιο σεβάσμιος, πιο αγαπημένος, πιο αμφιλεγόμενος από την Eileen Chang. Αυτή η ιστορία είναι τόσο διαφορετικά γραμμένη από τις άλλες της δουλειές . πιστεύω ότι για πολλούς λόγους ότι αυτή είναι η ιστορία της. Την εμπνεύστηκε από τις ταινίες και την έστησε όπως μια ταινία- εμείς απλώς έπρεπε να γεμίσουμε τα κενά που άφησε.
Για μένα η ιστορία της Eileen Chang είναι τόσο όμορφη όσο και σκληρή. Επανερχόταν σε αυτό το βιβλίο για χρόνια και χρόνια, τη βελτίωνε, την άλλαζε, την άφηνε ξανά. Επέστρεφε σαν τον δολοφόνο που επανέρχεται στον τόπο του εγκλήματος ή σαν το θύμα που πρέπει να αναπαραστήσει το έγκλημα και να μπήξει το μαχαίρι στην πληγή, να νιώσει ξανά τον πόνο.
Γυρίζοντας το Lust, Caution στην πραγματικότητα δεν κινηματογραφήσαμε το σενάριο, αλλά προσπαθήσαμε να το ξαναζήσουμε, να αναβιώσουμε την ιστορία με τον τρόπο που οι χαρακτήρες αναβιώνουν τις εμπειρίες που έζησαν. Σε όλη την υπόθεση υπάρχει έντονη η θύμηση, η αναβίωση της εμπειρίας, πράγμα που επανέφερε και στη δική μου μνήμη αυτά που είχα ζήσει την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή, αυτό δηλαδή που συμβαίνει και στην ηρωίδα. Αναβίωση και μίμηση είναι δύο πράγματα πολύ βάρβαρα από φύση: τα ζώα χρησιμοποιούν το καμουφλάζ για να νικήσουν τους εχθρούς τους ή να τους αποφύγουν.
Από την άλλη μεριά όμως η μίμηση και το να υποκρίνεσαι με κάποιο τρόπο είναι οδοί για να ανοίγουμε τους εαυτούς μας και να βγάζουμε την βαθύτερη αλήθεια τους, να συνδεόμαστε πιο ειλικρινά με τους άλλους ανθρώπους, να αγγίζουμε βαθύτερα νοήματα και υψηλότερες κορυφές.
Ο τίτλος της ταινίας δεν αναφέρεται απλώς στον έρωτα και στο σεξ, αλλά στην ζωή και στη τέχνη. "Πόθος και έρωτας για ζωή" και "Προσοχή για τη κοινωνία." Και όλη η ταινία αφηγείται την ιστορία από την οπτική της γωνία μιας γυναίκας.

(πηγή σημειώσεις για τη παραγωγή και συνεντεύξεις)