του Rodrigo Garcia

Η ταινία 9 Lives του Rodrigo Garcia αποτελείται από μια σειρά πορτραίτων εννέα διαφορετικών γυναικών. Η δραματική πλοκή συντίθεται από μικρά σε χρονική διάρκεια περιστατικά της ζωής τους που επιχειρούν να συνθέσουν κάτι ευρύτερο: μια απεικόνιση του γυναικείου κόσμου, μια διερεύνηση των συναισθηματικών δυσκολιών με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπες οι εννέα διαφορετικές γυναίκες.
Η Sandra είναι στη φυλακή και προσπαθεί με κάθε τρόπο να συνδεθεί με το παιδί της. Η Diana βρίσκεται αντιμέτωπη μια παλιά της σχέση ενώ ήδη ζει μια νέα ζωή. Η Holly δεν μπορεί να συνεχίσει την ζωή της αν προηγουμένως ο πατριός της δεν αποδεχτεί την ευθύνη για τον πόνο που της προκάλεσε. Η Sonia έρχεται αντιμέτωπη με την αποκάλυψη ενός πολύ προσωπικού μυστικού. Η Samantha παίζει το ρόλο της ειρηνοποιού στις συγκρούσεις των γονέων της. Η Lorna προσπαθεί να συμπαρασταθεί συναισθηματικά στον πρώην της σύζυγο ο οποίος πενθεί την γυναίκα του. Η Ruth αποφασίζει να απομακρυνθεί για λίγο από τον έγγαμο βίο. Η Camille έρχεται αντιμέτωπη με τα όρια του σώματος της. Η Maggie θυσιάζει την ζωή της για την ευτυχία της κόρης της Maria.
Ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια τεράστια τοιχογραφία όπου διαφορετικές αφηγηματικές γραμμές συγκλίνουν και τέμνονται. Μέσα απ’ αυτήν αναδύεται η γυναικεία εμπειρία, ο κόσμος των συναισθημάτων, των μύχιων πόθων, οι ελπίδες και οι απογοητεύσεις μιας ζωής τυπικής. Μια από τις ιδέες του σκηνοθέτη που τον ώθησαν στη δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν και ένα στοίχημα από τεχνικής πλευράς: κάθε ιστορία να παρουσιαστεί ως ένα πλάνο σεκάνς, μια λήψη χωρίς διακοπή (cut) διάρκειας 10-14 λεπτών.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Rodrigo Garcia δηλώνει σχετικά: «Αν υπάρχει ένα κοινό θέμα ανάμεσα στις διαφορετικές ιστορίες της ταινίας αυτό είναι ο εγκλεισμός, η φυλάκιση σε μια σχέση. Ήθελα να δω την άλλη όψη ανθρώπων που είναι συνδεδεμένοι με κάποιον άλλο, σε σχέσεις που θα μπορούσαν να είναι ρομαντικές ή γονεϊκές». Και συνεχίζει: «Δεν αντιμετωπίζω αυτήν την ταινία ως μια ταινία για γυναίκες. Το θέμα της είναι η κλειστοφοβία σε μια σχέση, όταν δεν μπορείς να ζήσεις είτε χωρίς είτε με ένα πρόσωπο, οι δεσμοί που σε δένουν με τρόπους αντιφατικούς με κάποιον, η ανικανότητα να απομακρυνθείς από μια σχέση και να μεγαλώσεις. Με γοητεύουν πρόσωπα που δεν μπορούν να μεγαλώσουν».
Η ταινία βραβεύτηκε με την Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ Locarno 2005 καθώς επίσης και με το βραβείο για την καλύτερη γυναικεία υποκριτική παρουσία για όλες τις ηθοποιούς της στο ίδιο Φεστιβάλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι παραγωγός της ταινίας είναι ο Alejandro Gonzalez Inarritu.