(Θάνατος με πανσέληνο)
του Prasanna Vithanage

Το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, στο οποίο διαδραματίζεται αυτή η ταινία από τη Σρι Λάνκα, καθορίζεται από τον πόλεμο ανάμεσα στους Ταμίλ και στους Σιναλέζους. Ένας από τους πιο μακροβιότερους πολέμους, στη σύγχρονη εποχή-διαρκεί 13 χρόνια-, αλλά και ένας από τους πιο αιματηρούς και καταστροφικούς -60 χιλιάδες νεκροί και 200 χιλιάδες άστεγοι. Ο τόπος, όπου διαδραματίζεται η αφήγηση, είναι η αρχαία πρωτεύουσα της χώρας -τώρα γνωστή ως "ερειπωμένη πόλη" αφού αποτέλεσμα του πόλεμου είναι η λειψυδρία και η απουσία κάθε αγροτικής καλλιέργειας.
Τα κεντρικά πρόσωπα της αφήγησης είναι ένας τυφλός γέρος και η κόρη του. Απών από την οικογενειακή εστία, ο νεαρός γιος της οικογένειας, που πολεμά στο μέτωπο. Η σκηνοθεσία εστιάζεται στον έρωτα του νεαρού κοριτσιού γι' ένα νεαρό που εργάζεται σκληρά. Όμως  κάθε σκέψη για γάμο είναι απαγορευμένη για το ζευγάρι των ερωτευμένων: οικονομικές συνθήκες είναι άθλιες. Η έξοδος από το αδιέξοδό τους θα είναι μακάβρια και τραγική: είναι η επιστροφή του αδελφού μέσα σε φέρετρο και η πρόσφορα από την κυβέρνηση μίας άκρως δελεαστικής οικονομικής αποζημίωσης, που δείχνει ως σανίδα σωτηρίας για το ερωτευμένο ζευγάρι. Μόνο εμπόδιο ο πατέρας: πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο γιος του έχει σκοτωθεί.
Εστιάζοντας σ΄ ένα αριθμό προσώπων που υφίσταται άμεσα τις επιπτώσεις του πολέμου -θάνατος, ανεργία, οικονομική ανέχεια- η σκηνοθεσία κάνει μία καθοριστική κίνηση: απομακρύνεται από τις δυνατότητες μιας ψυχολογικής καταγραφής -ένα "ψυχολογικό δράμα"- και ασχολείται περισσότερο με την καταγραφή της παρούσας κοινωνικής κατάστασης. Είναι ο αγώνας των ανθρώπων για αξιοπρέπεια, είναι η πάλη τους για επιβίωση μέσα σε μία κοινωνία που μαστίζεται από εθνικές συγκρούσεις και την φτώχεια.
Δ.Μ.
Ο σκηνοθέτης Prasanna Vithanage δηλώνει για την ταινία του: «Η δυστυχία που υπάρχει σήμερα στην Σρι Λάνκα οφείλεται στις συνεχιζόμενες πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στις εθνότητες. Αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων είναι η καταρράκωση της αξιοπρέπειας πολλών ανθρώπων. Ως καλλιτέχνης αισθάνθηκα την υποχρέωση να συλλάβω το σφυγμό του λαού και να αποκαλύψω την σημερινή κατάσταση.
Γι' αυτό προσπάθησα να πλησιάσω, όσο το δυνατό με περισσότερη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα, τα πρόσωπα της ταινίας μου. Πιστεύω ότι ο κόσμος γνωρίζει τις δυστυχίες τους πολέμου. Έτσι τελικά πιστεύω ότι το κοινό θα μπορέσει να εκτιμήσει σωστά  αυτήν την  ταινία.
(…) Η ταινία μου Death on a Full Moon Day (Θάνατος με πανσέληνο), έχει ως θέμα τον αιματηρό πόλεμο που μαστίζει για χρόνια την ώρα μου την Σρι Λάνκα. Η πλειοψηφία στην χώρα μου είναι Σριλανκέζοι και  η μειοψηφία είναι Ταμίλ. Όμως οι Ταμίλ αισθάνονται ότι αυτό το κράτος δεν είναι δικό τους, ότι δεν είναι ελεύθεροι, ότι καταπιέζονται από την πλειοψηφία. Έχουν λοιπόν ξεκινήσει εδώ και χρόνια ένα αντάρτικό, ένα πόλεμο με σκοπό να κερδίσουν την αυτονομία τους. Ο πόλεμος αυτός διαρκεί εδώ και χρόνια και έχει προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στην χώρα: 6 χιλιάδες νεκροί είναι τα θύματα αυτού του αιματηρού πολέμου και πολλές χιλιάδες είναι οι αγνοούμενοι.
Σ' αυτόν τον πόλεμο τα μεγαλύτερα θύματα είναι κυρίως οι νέοι και ειδικότερα  αυτοί που κατάγονται από αγροτικές περιοχές. Εκεί υπάρχει λόγω του πολέμου ανεργία και  φτώχεια. Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση ο στρατός μοιάζει να είναι μια διέξοδο: Οι νέοι αυτοί φεύγουν στον πόλεμο αφήνοντας πίσω τους τις οικογένειες τους.
Είναι η πρώτη ταινία που γυρίζεται στην χώρα μου και η οποία έχει ως θέμα αυτόν τον πόλεμο. Όπως καταλαβαίνεται η ταινία δεν θα μπορούσε να γυριστεί με χρήματα από την Σρι Λάνκα. Έτσι έχει χρηματοδοτηθεί από κεφάλαια που προέρχονται από το εξωτερικό: συγκεκριμένα από την Ιαπωνία, από το μεγαλύτερο γιαπωνέζικο τηλεοπτικό κανάλι.
Η τελική κόπια της ταινίας δεν έχει υποβληθεί ακόμα στη λογοκρισία της χώρας μου. Μου συνέστησαν πολλοί -και είχαν δίκιο- να μην την υποβάλλω γιατί η απάντηση ήταν ήδη προειλημμένη: σίγουρα η ταινία , λόγω του θέματος που διαπραγματεύεται, θα απαγορευόταν από τις αρχές.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καν η πιθανότητα η ταινία να προβληθεί -υπό τις παρούσες συνθήκες- στην χώρα μου. Για να προβληθεί η ταινία στα ξένα φεστιβάλ, οι κόπιες στέλνονται από την Ιαπωνία, η οποία είναι και η χώρα που έκανα την παραγωγή της ταινίας».