(Η βιογραφία ενός μικρού ακορντεονιστή)
του Satybaldy Nargmbetev

Τον ειδυλλιακό κόσμο της παιδικής ηλικίας, σ’ ένα χωριό του Καζακστάν λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο απεικονίζει η ταινία.
Κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης είναι ο Esken, ένας 10χρονος που ζει σ’ ένα μικρό χωριό στο Νότιο Καζακστάν. Ο Esken, δεν έχει ακόμα απογαλακτισθεί, παίζει ακορντεόν και αρχίζει να ανακαλύπτει τον κόσμο, λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιο πολέμου: Οι παιδικές φιλίες, τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα, οι χαρακτηριστικοί τύποι του χωριού. Παρατηρεί τους ενήλικες που τον περιβάλλουν: τον “ηλίθιο” του χωριού, τη μητέρα και το πατέρα, την καλόκαρδη πόρνη, την γοητευτική βιβλιοθηκάριο.
Ο Esken θα γίνει ένα σημαντικό πρόσωπο για το χωριό του: με το ακορντεόν του συμμετέχει στο γλέντια που οργανώνονται κάθε Σάββατο βράδυ. Όμως η ζωή του χωριού ελέγχεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα, που παρακολουθεί τα πάντα και περιορίζει τις αντίθετες απόψεις (ακόμα και αν αυτές είναι έκφραση ενός ανθρωπισμού). Έτσι μέσα στην νύχτα ο πατέρας του Esken θα συλληφθεί από την σταλινική ασφάλεια (NKVD)και θα σταλθεί σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιφρονούντων. Ο λόγος; επέστρεψε σε αιχμάλωτους Ιάπωνες στρατιώτες που ζουν στο χωριό να καθίσουν ένα τραπέζι…
Βάση της μυθοπλασίας αποτελούν τα ήθη και οι συμπεριφορές, τα πρόσωπα και η αντίληψη για τη ζωή αυτού του παρελθόντος χρόνου. Υιοθετώντας το βλέμμα του 10χρονου κεντρικού ήρωα -ένα βλέμμα παρατήρησης- η ταινία σχεδιάζει ένα πορτρέτο της παιδικής ηλικίας τη δεδομένη εποχή. Η αθωότητα, η περιέργεια και η αφέλεια, καθώς ο ήρωας προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο που αντικρίζει, συνιστούν βασικές παραμέτρους της σκηνοθετικής προσέγγισης. Η αγαπητική διάθεση, το χιούμορ και η νοσταλγία αυτού του ειδυλλιακού κόσμου που πλέον έχει παρέλθει οριστικά, αναδύονται από τις εικόνες. Χαμένοι μέσα στην άχλη του χρόνου όλα αυτά δεν αποτελούν πλέον παρά την πρώτη ύλη των ονείρων ενός ενήλικα.
Δ.Μ.