του Hiroshi Ando

Το εύθραυστο σύμπαν μίας ανορθόδοξης εφηβικής αγάπης εκτίθεται στις εικόνες της ταινίας.
Η Endo είναι μία μοναχική μαθήτρια: έχει χάσει την προηγούμενη χρονιά λόγω αποβολής και στην νέα τάξη που βρίσκεται δεν έχει παρέες. Συνεπιβάτις στο πρωινό λεωφορείο που τις πηγαίνει στο σχολείο, η Kayoko την προσεγγίζει. Μεγαλύτερη σε ηλικία η Endo προκαλεί τον ανυπόκριτο θαυμασμό της Kayako για τον τρόπο ζωής της: καπνίζει, ακούει ξένη μουσική (τους Aztec Camera) και η βιβλιοθήκη της είναι γεμάτη από βιβλία τέχνης. Γρήγορα τα δύο κορίτσια γίνουν φίλες και θα απομονωθούν από τον περίγυρο τους. Τα αισθήματα φιλίας θα μεταμορφωθούν σε αισθήματα ενός εφηβικού έρωτα και η σχέση τους θα μετατραπεί σε ερωτική. Όμως την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και τα ευγενή αισθήματα θα διαταράξει ένα σκοτεινό μυστικό από τα παρελθόν της Endo. Οι δύο κοπέλες θα χωρίσουν και καθώς έχουν ξεκινήσει οι καλοκαιρινές διακοπές δεν θα συναντηθούν καθόλου. Όταν όμως ανοίξει ξανά το σχολείο, τον Σεπτέμβριο, μία συνάντηση των δύο τους είναι αναπόφευκτη. Εκεί οι απαραίτητες εξηγήσεις θα δοθούν…
Διασκευή ενός γνωστού ιαπωνικού κόμικς του Kiriko Nananan, η ταινία χαρακτηρίζεται από μία λεπτότητα και ευαισθησία τυπικά ιαπωνική. Την πορεία προς την ωριμότητα και την συναισθηματική ολοκλήρωση, και τις περιπλοκές ενός έρωτα, ακολουθεί η αφήγηση. Καθώς απουσιάζει η περιγραφή της ψυχολογίας, η αφήγηση συντίθεται από μία λιτή περιγραφή των γεγονότων και των συναντήσεων: η πρώτη προσέγγιση, οι βόλτες και οι συζητήσεις, ο τσακωμός, η συμφιλίωση. Η σκηνοθεσία αποφεύγει τις συναισθηματικές υπερβολές και τις δραματικές κορυφώσεις και κοιτάζει τα δύο κεντρικά πρόσωπα (και την μεταξύ τους σχέση) από απόσταση. Πλάνα μεγάλης χρονικής διάρκειας, πολύ λίγα  κοντινά πλάνα, ελάχιστη χρήση της μουσικής (μόνο σε σημεία της αφήγησης που έχουν ένα συναισθηματικό βάρος), εμμονή στην σχέση των προσώπων με το τοπίο, χαρακτηρίζουν το σκηνοθετικό ύφος. Τόσο οι στιγμές της ευτυχίας και του ερωτικού πάθους όσο και οι στιγμές της απογοήτευσης κινηματογραφούνται με διακριτικότητα και μ’ ένα τόνο μελαγχολίας.
Ο σκηνοθέτη στο παρελθόν έχει σκηνοθετήσει ταινίες πορνό.
Δ.Μ.