του Hany Abu-Assad

Ο έρωτας του Omar για την Nadia υπερβαίνει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Όμως βρισκόμαστε στην κατεχόμενη Παλαιστίνη: εδώ ο έρωτας και η αγάπη εμπλέκονται με τον πόλεμο. Ο ευαίσθητος νεαρός αρτοποιός, ο Omar (στο ρόλο ο  Adam Bakri), ένας μαχητής για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, βρίσκεται αντιμέτωπος με επώδυνες επιλογές. Όταν συλλαμβάνεται από την στρατιωτική αστυνομία, οι σχέσεις του καταρρέουν. Η καχυποψία υπονομεύει την πολύχρονη φιλία του με τους παιδικούς του φίλους Amjad και Tarek…
Η Rasha Salti σημειώνει στον κατάλογο του φεστιβάλ Toronto ότι η ταινία είναι: "είναι ένα noir ψυχολογικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, και ένας στοχασμός για την εμπιστοσύνη, τη φιλία, την πίστη, και το πως τα άτομα μπορούν, συνειδητά ή όχι, να βλάψουν όσους αγαπούν. (...) Η αγάπη και ο έρωτας, η προδοσία, το έγκλημα και ένα τέλος πλήρες αδρεναλίνης: Η ταινία Omar είναι προορισμένη να γίνει ένα αραβικό κλασικό noir ".
Σε μια συνέντευξή του ο Hany Abu-Assad επισημαίνει: "Είναι μια ταινία για την αγάπη και τον έρωτα. Για ανθρώπους παγιδευμένους σε μια χώρα υπό κατοχή. Είναι μια ιστορία αγάπης μέσα στην Κατοχή. (...) Σε γενικές γραμμές μ' αρέσουν ταινίες που ασχολούνται με παγιδευμένους άνδρες. Για άνδρες που πρέπει να κάνουν επιλογές, οι οποίες δεν είναι ούτε προφανείς και ούτε εύκολες. Πως το απεικονίζεις αυτό; Δημιουργείς έναν χαρακτήρα που συνθλίβεται μεταξύ των δύο πλευρών: το δράμα βρίσκεται στη σύγκρουση, ανάμεσα στο καθήκον και τη θέληση, ανάμεσα σε αυτό που θέλει και σ' ό,τι δεν μπορεί να έχει. Όλα είναι σύγκρουση, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τοποθετείς τον χαρακτήρα σ’ ένα τόπο όπου μπορείς να απεικονίσει αυτήν τη σύγκρουση."
"Το Τείχος έχει χωρίσει τις Παλαιστινιακές πόλεις από τους εαυτούς τους, […] έχει χωρίσει χωριά, προσφυγικούς καταυλισμούς, και δημιουργεί καντόνια όπου ζουν οι Παλαιστίνιοι. Σε πολλά μέρη, δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι υπό κατοχή και τι όχι. Για παράδειγμα, στην Ιερουσαλήμ, και οι δύο πλευρές είναι υπό κατοχή. Πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσω μία εικονική Παλαιστινιακή πόλη, η οποία διασχίζεται από το Τείχος τυχαία, χωρίς διαφορές ανάμεσα στις δύο πλευρές,» αναφέρει ο Hany Abu-Assad. "Το βασικό θέμα της ταινίας είναι η εμπιστοσύνη και το πόσο σημαντική είναι για τις σχέσεις των ανθρώπων, αλλά και το πόσο εύκολο είναι να χαθεί. (...) Η εμπιστοσύνη είναι ο πυρήνας της αγάπης, της φιλίας, και της αφοσίωσης. Είναι άυλη κι έτσι μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολύ δυνατή αλλά και πολύ εύθραυστη. Ενδιαφέρομαι να εξερευνήσω την ανθρώπινη εμπειρία και για τον λόγο αυτό η εμπιστοσύνη είναι η ‘φάτα μοργκάνα’, ο διπλός αντικατοπτρισμός που αποτελεί την απόλυτη οφθαλμαπάτη της ανθρώπινης εμπειρίας και αυτό που γεννά στους ανθρώπους τόσο σύνθετα συναισθήματα. Η επιθυμία μου να ξεμπλέξω τις περιπλοκότητες του ανθρώπινου αισθήματος είναι αστείρευτη και άφθαρτη".
Η ταινία βραβεύτηκε με το Ειδικό βραβείο της επιτροπής του τμήματος Un Certain Regard/ Κάννες 2013.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, indiewire.com)