(Tales)
της Rakhshan Banietemad

Η ταινία εστιάζει ως επί το πλείστον σε γυναικεία πρόσωπα από τις προηγούμενες ταινίες της Rakhshan Banietemad, πρόσωπα που εκπροσωπούν διαφορετικά στρώματα της ιρανικής κοινωνίας. Επιπλέον, η ταινία σχηματίζει μια θαρραλέα και έντιμη εικόνα της κατάστασης στην ιρανική κοινωνία και των ζητημάτων που την απασχολούν, όπως οι κινητοποιήσεις των φοιτητών και των εργαζομένων κ.α.. Τα πρόσωπα που περιλαμβάνει -κινηματογραφιστές, εργαζόμενοι, διανοούμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ-, έχουν ένα κοινό: Είναι όλοι παθιασμένοι και σημαδεύονται από την αγάπη. Η ταινία, στην πραγματικότητα, είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε μητέρες και γιους, σε συζύγους και συζύγους, σε άνδρες και γυναίκες στους οποίους η αγάπη και το πάθος τους δίνει την ελπίδα να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Έτσι βρίσκουν τη δύναμη να συνεχίσουν τους αγώνες τους για μια καλύτερη ζωή…
Η Rakhshan Banietemad, σκηνοθέτις της ταινίας δηλώνει: «Μετά από τρεις δεκαετίες σκηνοθεσίας, τα πρόσωπα των ντοκιμαντέρ και των ταινιών μου είναι για μένα ακόμα παρόντα, ζω μαζί τους. Η ταινία είναι μια επιστροφή στα πρόσωπα των προηγούμενων ταινιών μου, κάτω όμως από τις σημερινές συνθήκες. Αν και η ταινία είναι πλήρως ανεξάρτητη από τις προηγούμενες μου ταινίες, ωστόσο για μένα και για όσους τις έχουν δει, είναι ένα πανόραμα της ανθρώπινης μοίρας και των κοινωνικών συνθηκών των τριών τελευταίων δεκαετιών».
Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Σεναρίου (Rakhshan Banietemad & Farid Mostafavi)  στο Φεστιβάλ Βενετίας 2014.

(Πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας, σημειώσεις για την παραγωγή)