(Η αυτοκρατορία του πάθους)
του Nagisa Ôshima

1895. Μια ιστορία αγάπης και θανάτου με φόντο ένα φτωχό απομακρυσμένο χωριό. Η Σέκι ζει μια  ήρεμη ζωή με τον ηλικιωμένο σύζυγό της Γκισαμπούρο. Ακόμα όμορφη και επιθυμητή, κάποια στιγμή ξυπνά τον πόθο του νεαρού στρατιώτη Τογιότζι. Οι δύο εραστές θα παρασυρθούν από το τυφλό ερωτικό τους πάθος και θα δολοφονήσουν τον σύζυγο, πετώντας το πτώμα του σ’ ένα ξεροπήγαδο. Τα χρόνια περνούν, συνεχίζουν να κρατούν κρυφή την ερωτική τους  σχέση, αλλά το έγκλημά τους εξακολουθεί να τους βασανίζει, ενώ και οι συγχωριανοί τους αρχίζουν να υποψιάζονται κάτι … Το τέλος που τους περιμένει θα είναι τρομερό, ανάλογο αρχαίας ελληνικής  τραγωδίας.
 «Μετά την Αυτοκρατορία των αισθήσεων, ιδού Η Αυτοκρατορία του πάθους και ο παροξυσμός ενός σκληρού έρωτα, τον οποίο ο Όσιμα παρουσιάζει με μια ομορφιά τόσο εκτυφλωτική και μια τέχνη τόσο εκλεπτυσμένη, ώστε, αν δεν κλείσει κανείς τα μάτια του και δεν αρνηθεί το αξιοθαύμαστο θέαμα, δεν θα αποφύγει ένα είδος συνενοχής… Η γέννηση ενός απαγορευμένου έρωτα, το έγκλημα πάθους, η καταδίωξη και η τιμωρία, αναπαρίστανται σε εικόνες όπου το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο ιαπωνικός χειμώνας παρουσιάζονται με τελειότητα παρόμοια των πινάκων του Χοκουσάι και του Ουταμάρο…»                       
Andre Pieyre de Mandiargues
 «Οι εραστές, δέσμιοι μιας φύσης που δεν λησμονεί το έγκλημά τους, δεν θα ξεφύγουν ούτε από τις τύψεις τους, αλλά ούτε κι από τη δικαιοσύνη των ανθρώπων. Όπως μέχρι το τέλος, ακόμα και πέραν του πόθου και της ενοχής, το πάθος τους θα επιζήσει, σπάνιο και φλογερό, ακαταμάχητο, αψηφώντας όλους τους νόμους»                    
Jean-Claude Carriere

 (Tα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο-μονογραφία Nagisa Oshima, το οποίο εκδόθηκε το 1994 με την ευκαιρία του αναδρομικού αφιερώματος στο έργο του σκηνοθέτη, στο πλαίσιο του 35ου ΦΚΘ)  

(δ.τ.)