των Mariam Chachia & Nik Voigt
(κριτική: Καλλιόπη Πουτούρογλου)

Κρυμμένο στις πευκόφυτες πλαγιές της οροσειράς Meskheti της Γεωργίας, στην άκρη ενός μακρόσυρτου δρόμου, προβάλλει το Abastumani, ένα παρηκμασμένο σανατόριο, παλιό αρχοντικό από την εποχή των Ρομανόφ, που τώρα αποπνέει φθορά και εγκατάλειψη. Μια περιπέτεια υγείας και ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης θα οδηγήσουν την Mariam Chachia στην αναζήτηση του φοβερού ιδρύματος και στη δημιουργία αυτού του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ, που έρχεται ως κάθαρση για την αντιμετώπιση των φόβων της ίδιας της σκηνοθέτιδας. Το «Μαγικό βουνό» της Chachia και του συντρόφου της Nik Voigt παραπέμπει σίγουρα στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Thomas Mann, αλλά έχει κάτι από το μαγικό των παραμυθιών, των παράδοξων και οδυνηρών, που δεν επιφυλάσσουν πάντα αίσιο τέλος.
Ενώ η ομίχλη και η υγρασία τυλίγουν το καταπονημένο κτήριο, η κάμερα γλιστράει αργά και διακριτικά στο δαιδαλώδες εσωτερικό του. Κομψά διακοσμημένες οροφές, πολυέλαιοι, νεοκλασικές λεπτομέρειες. Ξεθωριασμένα ξύλινα πατώματα που τρίζουν, δωμάτια ασθενών που ανοίγουν τις πόρτες τους, φθαρμένες κουβέρτες, κουρτίνες που ανεμίζουν , ιατρεία και γραφεία με ένα προσωπικό κουρασμένο αλλά ακόμα ενεργό, ξεχασμένο από την πάλαι ποτέ σοβιετική εποχή. Και οι τρόφιμοι τσακισμένοι σωματικά και ψυχικά, αφήνουν με τη σειρά τους ο καθένας το δικό του στίγμα μέσα σε αυτόν τον στοιχειωμένο από αόρατες δυνάμεις τόπο, κάποιοι περαστικοί, κάποιοι που επανέρχονται. Μια γυναίκα που αρνείται να πάρει τα φάρμακά της, ένας ηλικιωμένος με όνειρα για το μέλλον, ένας χωλός ιερέας( πρώην ληστής) με σακατεμένο συκώτι, κάποιοι φανατικοί ταβλαδόροι αλλά και αρκετοί αλκοολικοί που τη νύχτα το ρίχνουν στο ποτό και το τσιγάρο. Κάπου ενδιάμεσα τα σποραδικά σχόλια της σκηνοθέτιδας σε voice over αφήγηση, όπως το ότι «Το μέλλον της Γεωργίας είναι βέβαιο, αλλά το παρελθόν απρόβλεπτο». Κάτι που επιβεβαιώνεται με την κατεδάφιση του Abustamani στο τέλος της ταινίας. Φαίνεται ότι το μέλλον της χώρας ανήκει στους ολιγάρχες που σβήνουν συστηματικά το παρελθόν. Κι όπως αναφέρει η ίδια η Chachia σε συνέντευξή της: «Στη Γεωργία, πιστεύουμε ότι αν δεν μιλήσουμε για το δυσάρεστο παρελθόν, αυτό θα εξαφανιστεί. Η κυβέρνησή μας που χρηματοδοτείται από ολιγάρχες καταστρέφει τη γεωργιανή κληρονομιά. Όταν έκανα το Magic Mountain, ήταν κρίσιμο για μένα να το προβάλω στη Γεωργία, ωστόσο αυτό φαίνεται πολύ δύσκολο να επιτευχθεί τώρα. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει ήδη αρχίσει να λογοκρίνει νέες γεωργιανές ανεξάρτητες παραγωγές που δεν δοξάζουν τη Γεωργία».

Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2024