(Το νέο αγόρι)
του Warwick Thornton

Τοποθετώντας τη δράση στη δεκαετία του 1940 σε ένα απομονωμένο μοναστήρι στην άκρη της Αυστραλίας, αυτή η απόκοσμη ταινία εποχής απογειώνεται όταν ένα νεαρό ορφανό αγόρι φτάνει στην πύλη για να βρει φροντίδα και στέγη. Όμως εκείνο αρνείται να μιλήσει και να συμμορφωθεί στους κανόνες που θέτουν οι καλόγριες, ο πολιτισμός και η θρησκεία που θέλουν να του επιβάλλουν. Σταδιακά θα χτίσει έναν δεσμό με την αδελφή Αϊλίν, η οποία θα αρχίσει να υποπτεύεται πως αυτό το νέο, παράξενο αγόρι έχει κάτι αληθινά ξεχωριστό. Η πίστη και η αίσθηση του αλλόκοσμου αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο ο Γουόρικ Θόρντον κεντάει μια λεπτοδουλεμένη ιστορία μυστηρίου και τρυφερότητας, μιλώντας για την ταυτότητα, την αγάπη και τα τραύματα της αποικιοκρατίας.
Με τους Cate Blanchett, Aswan Reid, Deborah Mailman, Wayne Blair.

Ο David Rooney στο περιοδικό The Hollywood Reporter σημειώνει για την ταινία: «Η βαθιά γνώση της οπτικής αφήγησης του αυτόχθονα Αυστραλού σκηνοθέτη δεν ήταν ποτέ τόσο εντυπωσιακή όσο στο ποιμενικό σκηνικό της τρίτης του ταινίας μυθοπλασίας, Το νέο αγόρι. Συχνά, οι λόφοι, τα χωράφια με το σιτάρι, οι σκηνές θερισμού, τα πλάνα μια φωτιάς που καίει τους καρπούς ή ενός τρένου που διασχίζει το τοπίο φαίνονται σαν κλείσιμο του ματιού στην αξέχαστη ομορφιά της φωτογραφίας του Néstor Almendros στην ταινία Μέρες Ευτυχίας».

Η Ella Kemp στον ιστότοπο Indiewire επισημαίνει: «Ο κινηματογράφος του Θόρντον καθορίζεται από την ορχηστρική μουσική και τα απέραντα τοπία που μας αγκαλιάζουν και μας προσκαλούν ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε πού πηγαίνουμε. Είναι το είδος της κινηματογραφικής δημιουργίας βαθιά συνδεδεμένης με τον τόπο που απεικονίζει, που όμως με κάποιο τρόπο καταφέρνει να ξεπερνά τα σύνορα του και να μας αφορά σε αυτή τη φιλοδοξία να συνδεθούμε, να συναισθανθούμε και να κατανοήσουμε αυτές τις συγκρούσεις και αυτή τη φωτεινή σπίθα ενός αγοριού που αναφέρεται στον αγώνα για πίστη όπως κι αν μας μεγάλωσαν».

(δ.τ.)