της Yôko Yamanaka
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)
听不懂 'tīng bù dǒng', ακούω αλλά δεν καταλαβαίνω. (φράση στα κινέζικα)
Ένας πολυσύχναστος δρόμος στο Τόκιο. Η κάμερα σιγά-σιγά κάνει zoom και εστιάζει σε μία νεαρή κοπέλα. Νοιάζει να περιφέρεται άσκοπα και ανέμελα στην πόλη. Συναντάει μια φίλη της σ’ ένα καφέ. Συζητούν για μια συμμαθήτρια τους που αυτοκτόνησε. Η νεαρή κοπέλα μοιάζει διχασμένη ανάμεσα στη συζήτηση με τη φίλη της και τη συζήτηση που ακούει από μια νεαρή παρέα ανδρών που βρίσκεται στο διπλανό τραπέζι. Η βραδιά τους συνεχίζεται σε ένα club και αργότερα ηρωίδα βρίσκεται σ’ ένα ρομαντικό ραντεβού μέσα σ’ ένα πάρκο. Η βραδιά της τελειώνει με την επιστροφή της στο σπίτι όπου μένει μαζί με το φίλο της...
Ακολουθώντας αυτήν την νεαρή ηρωίδα, η σκηνοθεσία σχεδιάζει το πορτρέτο μιας νεότητας φαινομενικά άστατης, ανέμελης και χωρίς σταθερές. Μ’ ένα στυλ σκηνοθεσίας χαλαρό και ρευστό, χρησιμοποιώντας κάμερα στο χέρι, με φυσικό φωτισμό, και σε κινηματογραφικό κάδρο με αναλογίες 4:3, σχεδιάζεται το πορτραίτο της νεαρής ονόματι Kana, 21 χρόνων, κινέζικης καταγωγής, σκληρά εργαζόμενης σε ένα ινστιτούτο αισθητικής –που υποδύεται η Yuumi Kawai. Η στιγμή της ζωής που περιγράφει η ταινία είναι μεταβατική από την ανέμελη ζωή της νεότητας σ’ αυτήν με τις ευθύνες της ενήλικης ζωής.
Σχεδιάζεται λοιπόν ένα ιχνογράφημα αυτής της νεαρής γυναίκας με έμφαση στα συναισθήματά της, τη σεξουαλικότητά της, την αδεξιότητά της, την αμηχανία της και τις σιωπές της. Ό,τι αναζητάει η ηρωίδα είναι η θέση της στον κόσμο των ενηλίκων. Μοιάζει να ζει μια ζωή χωρίς έρμα, χωρίς σταθερές ως να μην υπάρχει κατεύθυνση, να μην υπάρχει πυξίδα -βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε δύο άνδρες, μετέωρη στο χώρο ανάμεσα σε δύο σχέσεις. Το παιχνίδι των σχέσεων, το να υπάρχεις μέσα σε μία σχέση κατέχει κεντρική θέση στη δραματική πλοκή.
Καθώς η αφήγηση προχώρα, οι τόνοι σκοτεινιάζουν, καμιά επικοινωνία: "ακούει αλλά δεν καταλαβαίνει". Είναι τα αδιέξοδά της στο επίπεδο των προσωπικών της σχέσεων, αλλά και στο επίπεδο της επαγγελματικής προοπτικής της που εμφανίζονται. Μια αίσθηση ασφυξίας να κυριαρχεί, και ως αντίδραση της ηρωίδας απέναντι στην ασφυξία αυτή θα πρέπει να θεωρηθεί και η κακοποιητική της συμπεριφορά απέναντι στον σύντροφό της. Στην κλιμάκωση της δραματικής πλοκής, η ηρωίδα στα πρόθυρα μιας ψυχικής κατάρρευσης, αναζητά θεραπεία -διπολική διαταραχή, μανιοκατάθλιψη; Την ηρεμία της ψυχής αναζητά.
Υπάρχει ένα πλάνο από το παρατημένο κινητό της που μας αποκαλύπτει κάτι πέρα από την επιφάνεια αυτής της νεανικής ζωής: εικόνες μιας αφρικάνικης ερήμου…
Φεστιβάλ Καννών (Quinzaine des cinéastes) 2024
