(Winter in Sokcho)
του Koya Kamura
(κριτική: Καλλιόπη Πουτούρογλου)

Κάπου στα σύνορα μεταξύ Νότιας και Βόρειας Κορέας, το Sokcho, παραθαλάσσιο θέρετρο που περιβάλλεται από βουνά και θάλασσα, δεν έχει και πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη του κατά τους χειμερινούς μήνες. Στα χιονισμένα του περίχωρα, η εικοσιπεντάχρονη Soo-Ha που έχει σπουδάσει γαλλική λογοτεχνία, προτιμά να γεμίζει τη μέρα της με άτονες διαδρομές ρουτίνας ανάμεσα στην ψαραγορά, όπου εργάζεται η μητέρα της, στη μικρή πανσιόν Blue House, όπου δουλεύει η ίδια βοηθώντας τον πρόσφατα χήρο ιδιοκτήτη της και στις σποραδικές συναντήσεις με τον φίλο της, που ονειρεύεται καριέρα μοντέλου στη Σεούλ. Η αναπάντεχη άφιξη ενός διάσημου γάλλου καλλιτέχνη, δημιουργού γραφιστικών αφηγήσεων (graphic novels), που αναζητά κατάλυμα στον ξενώνα κυνηγώντας την απομόνωση και την έμπνευση, προκαλεί περιέργεια και αναστάτωση στη ζωή της νεαρής γυναίκας που κάτω από την ήρεμη επιφάνεια παλεύει με απωθημένα συναισθήματα, σημάδια ενός οικογενειακού τραύματος.
Ταινία για τον τόπο και τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τον άλλον, το Hiver à Sokcho/ Winter in Sokcho, διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος της γαλλοκορεάτισσας Elisa Shua Dusapin, ξεκινά σαν μια λιτή και χαμηλών τόνων απεικόνιση στιγμών από τις ζωές των ηρώων του για να εξελιχθεί σε μία ατμοσφαιρική ελεγεία για την απομόνωση, την αναζήτηση έμπνευσης, την αποδοχή του εαυτού, την προσωπική εντέλει απελευθέρωση. Θέτοντας στο επίκεντρο την νεαρή ηρωίδα- την οπτική της οποίας κυρίως υιοθετεί-, η ταινία ακολουθεί μια με ακρίβεια δομημένη αφηγηματική πορεία που συνίσταται από συναντήσεις εναλλασσόμενης συναισθηματικής έντασης, κοφτούς διαλόγους που αφήνουν πάντα κάτι μετέωρο, έξοχες παύσεις και σιωπηλές αναζητήσεις, εξωτερικές ή εσωτερικές. Στον πυρήνα της οι δύο κεντρικοί ήρωες, με το σκοτεινό παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον, με τις συγκλίσεις και τις αποκλίσεις τους, παρατηρούν ο ένας τον άλλον, άλλοτε διακριτικά και άλλοτε αδιάκριτα, πλησιάζουν και απομακρύνονται, παραμένοντας στο μεγαλύτερο μέρος της κοινής τους διαδρομής εξίσου αδιαπέραστοι. Με μία εξαίρεση.
Ο γαλλο-ιάπωνας Kamura με την διπλή καταγωγή, όπως ακριβώς και η Dusapin το βιβλίο της οποίας τον ενέπνευσε, θα εντάξει σε αυτή την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μια σειρά σύντομων σεκάνς κινουμένων σχεδίων για να απεικονίσει όχι μόνο τον καλλιτεχνικό οίστρο του μυστηριώδους γάλλου επισκέπτη αλλά και τις πιο σύνθετες ψυχικές και νοητικές διεργασίες της Soo-Ha. Το Winter in Sokcho προβάλλει έτσι σταθερά και επαναλαμβανόμενα, μέσα από κινούμενες γραμμές και ταλαντούμενες καμπύλες, τις φαντασιώσεις και τις επιθυμίες, τα σωματοποιημένα πάθη και τις αγωνίες της ηρωίδας του, χάρη στην πολύτιμη συμβολή της Agnès Patron. Τα ακατέργαστα και βίαια σχέδια της συμπληρώνουν τη λανθάνουσα δυναμική μιας ταινίας που δεν αποκαλύπτεται, αλλά κυλάει ήρεμα και μελαγχολικά μεταξύ ενός ατμοσφαιρικού φυσικού σκηνικού, μιας πληθώρας γαστρονομικών σκηνών, περιπατητικών συνομιλιών και μιας αιωρούμενης διαταραχής, διατροφικής και κοινωνικής.
Ο χειμώνας τελικά στο Σόκο θα περάσει αφήνοντας πίσω του κάτι εντονότερο από τα αναμενόμενα. Όχι μόνο το αντικαθρέφτισμα δυο ανθρώπων διαφορετικών αλλά εξίσου μόνων, που ο καθένας με τον τρόπο του κάτι πήρε και κάτι έδωσε, αλλά και το όνομα ενός σκηνοθέτη που αξίζει να παρακολουθούμε την πορεία του.

San Sebastian 2024/ Νύχτες Πρεμιέρας 2024