(Οργή)
της Albertina Carri

Ο Πόλντο είναι δυνατός χαρακτήρας, μα σιωπηλός. Γείτονας του είναι ο Πιντσόν, ένας τύπος εξωστρεφής και εκδηλωτικός. Κάποια στιγμή προσβάλει τόσο βάναυσα την μουγκή  κόρη του Πόλντο, Νάτι, που αναγκάζει τον εξοργισμένο πατέρα, να κόψει  κάθε επικοινωνία μαζί του. Επίσης απαγορεύει και στη γυναίκα του να βλέπει το Πιντσόν, χωρίς να υποψιάζεται πως οι δυο τους διατηρούν μια παράνομη, παθιασμένη σχέση, πίσω από τη πλάτη του.
Η επαρχία της Αργεντινής. Η βουκολική ατμόσφαιρα. Ένα ζευγάρι μοιχών.
Ένα αυτιστικό κοριτσάκι. Τα αυστηρά ήθη. Η κρυφή βία. Μια αίσθηση αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Η σκηνοθέτις αξιοποιώντας το πρόσφατο κινηματογραφικό παρελθόν της χώρας της –οι επιρροές από το έργο της Lucretia Martel είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς- βυθίζει τον θεατή σε ένα τόπο ανίας. Εδώ το ερωτικό πάθος, το χωρίς όρια σεξ είναι ύβρις απέναντι στην ακινησία του τόπου. 
«Με απασχολεί η ατομικότητα και η προσωπική επιθυμία σε αντιδιαστολή με τους καταπιεστικούς κοινωνικούς θεσμούς που μας μετατρέπουν σε τέρατα, όπως ακριβώς τους ενήλικες στο 'La Rabia'», δηλώνει.  Και συνεχίζει: «Μερικές φορές βρίσκω την ευκαιρία να ατενίσω τη καμπυλότητα της Γης. Αυτό συμβαίνει όταν ταξιδεύω στα ανοιχτά τοπία της επαρχίας. Καμιά φορά βλέπω πορνοταινίες και νιώθω μια σκανδαλιστική περιέργεια, ίδια με αυτή που νιώθω όταν παρατηρώ αυτές τις αχανής καμπυλώσεις του ορίζοντα. Φαίνονται απλησίαστες. Το άγχος του απόρθητου, του απλησίαστου, μοιάζει με αυτό του πορνό. Ένα αίσθημα ανεπάρκειας για το αδυνατότητα του να αναπαραστήσεις την οικειότητα της σαρκικής επαφής, το αντικειμενικό βάθος δηλαδή του πόθου. Αναλογίζομαι αρκετές φορές, ότι η ομορφιά του θανάτου είναι αυτή που με συγκινεί και με παρακινεί να παρατηρήσω αυτό το άπειρο και σαρκικό τοπίο των πεδιάδων.
Η ταινία «LA RABIA», λειτουργεί πάνω σε αυτό το μυστήριο, στο οποίο πιστεύω. Ένα αίνιγμα που κρύβεται μέσα στο σεξ και στους απέραντους κάμπους. Το σύμβολο του θανάτου και ο θάνατος του σεξ, ιδωμένα από τη μεριά ενός μικρού κοριτσιού μουγκού, που χρησιμοποιεί μια γλώσσα αρκετά ενοχλητική για έναν κόσμο που επιμένει να αυτοαποκαλείται «κανονικός»».

(δελτίο τύπου)