(Εκπτωτος Αγγελος)
του Semih Kaplanoğlu
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ
Πάντα προσπαθώ να’ μαι κάπως απόμακρα όταν αφηγούμαι μια ιστορία. Είναι σημαντικό να κρατάς τις αποστάσεις, διαφορετικά ίσως χάσεις ολόκληρη την εικόνα. Το βασικό μου ενδιαφέρον είναι να χειριστώ το θέμα από μια απόσταση και σαν σκηνοθέτης να το χειριστώ μέχρι του σημείου που μπορεί να φθάσει η κινηματογραφική γλώσσα. Αυτή είναι η οπτική μου γωνία όταν γράφω το σενάριο ή σχεδιάζω μια σκηνή. Το πώς περιγράφω κάτι είναι πιο σημαντικό για μένα από το τι περιγράφω. Μπορεί να ξεκινήσω από διαφορετικά σημεία: ίσως ξεκινήσω με τον ήχο, με την τοποθεσία ή το πρόσωπο. Επιπλέον το πώς χρησιμοποιείς την κινηματογραφική γλώσσα και τον κινηματογραφικό εξοπλισμό είναι πολύ σημαντικό. Προσπαθώ να αποφύγω τους διάλογους και τις πολλές κινήσεις της κάμερας.

Ο ΗΧΟΣ
(…) Είμαι πεπεισμένος ότι ο ήχος το πιο υποτιμημένο στοιχείο της δραματουργίας του σινεμά. Η τεχνολογία Dolby Digital προσφέρει τεράστιες δυνατότητες και προετοιμάζει το έδαφος για την δημιουργία. Το σινεμά είναι μισή εικόνα και μισός ήχος, οι ήχοι στο φόντο είναι τόσο σημαντικοί όσο η μουσική σε μια ταινία. Πάντα κοιτάζω για το τι ήχο μπορούμε να έχουμε στην αρχή κάθε πλάνου. Οι ηχητικές λεπτομέρειες με γοητεύουν.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Συχνά βλέπω σε ταινίες πολύ σημαντικά γεγονότα να αναφέρονται εν συντομία. Ο κινηματογράφος έχει να κάνει με τον χρόνο: οι πράξεις διαρκούν όσο χρειάζεται. Δεν είναι δυνατό τα ανθρώπινα συναισθήματα να περνούν γρήγορα στην οθόνη. Όσο περισσότερο εστιάζουμε στη λεπτομέρεια τόσο πιο πλούσια γίνεται η έκφραση. Τα πάντα συμβαίνουν τόσο γρήγορα στο κόσμο: όλα τα ζούμε τόσο γρήγορα. Αυτό που χρειάζομαι είναι να σκαλίσω λίγο πιο βαθιά. Καθώς σκαλίζεις γίνεται όλο και πιο δύσκολο να χωρίσεις την πραγματικότητα σε μικρά κομμάτια. Όσο πιο πολύ χωρίζεις την πραγματικότητα τόσο την περισσότερο αλλοιώνεις.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
(…) Η εικόνα του πατέρα είναι μια αρχαϊκή εικόνα. Αυτές οι καταστάσεις που αφηγείται η ταινία συνήθως περιορίζονται στο υποσυνείδητο χωρίς ποτέ να εκδηλώνονται. Ορισμένες καταστροφικές επιρροές στη ζωή του και το αλκοόλ, όλα συνέβαλαν στην αδυναμία του να αντιμετωπίσεις τον εαυτό του: δεν είναι μόνο η απουσία αγάπης.
Στην σχέση πατέρα- κόρης προσπάθησα να υπάρχει κάποια ισορροπία. Δεν είμαστε ούτε τελείως κακοί, ούτε τελείως καλοί. Πολλά συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτό είναι που χρειάζεται να αναπτυχθεί με λεπτομέρεια.

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΗ ΟΡΑΤΟ
(…)Η άποψη μου όσον αφορά τον φωτισμό είναι ότι το φως υπάρχει στο εξωτερικό χώρο, όμως το εσωτερικό παραμένει στη σκιά. Η ταινία μου διαδραματίζεται στο ημίφως: είναι η αυγή ή η δύση; Ήθελα να διαδραματίζεται εκείνες τις στιγμές.
Άποψη μου είναι ότι όταν κοιτάς πέρα από το ορατό, αυτό που συμβαίνει δεν είναι πολύ καθαρό. Χάνουμε την ικανότητα μας να αισθανόμαστε τις ενδείξεις που μας προσφέρονται από τον εσωτερικό κόσμο. Αποστρεφόμαστε τον πόνο και τα προβλήματα. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι πεσιμιστικό: αυτή είναι η πραγματικότητα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ
Επέλεξα αυτή την ιστορία γιατί αισθανόμουνα ότι θα μπορούσα να εκφράσω αυτό που ήθελα καλύτερα προσεγγίζοντας τον κόσμο αυτού του νεαρού κοριτσιού. Κάνει όνειρα και ελπίζει για το μέλλον, προσπαθεί να τα υλοποιήσει ακόμα και αν αυτά είναι νεκρά. Είναι δύσκολο να καθορίσει κάποιος αν η τελική σκηνή είναι μια αρχή ή ένα τέλος.
Η Zeynep έχοντας χάσει πολλά είναι ακόμα αποφασισμένη να αψηφήσει την ζωή και ολόκληρη την πόλη.
Δεν μπορώ να πω αν η ταινία τελειώνει θετικά ή αρνητικά. Είμαι ευχαριστημένος με το τέλος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να αποφασίσει για τον εαυτό του πως τελειώνει η ταινία, βασιζόμενος στις εμπειρίες του και τις επιλογές του.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)