του Paul Schrader

Ο William Tell είναι πρώην στρατιωτικός ανακριτής που ζει μια ήσυχη ζωή ως χαρτοπαίκτης . Η τακτοποιημένη ζωή του Tell αλλάζει όταν συναντά τον Cirk, έναν νεαρό άντρα που θέλει να εκδικηθεί έναν κοινό τους εχθρό. Με την υποστήριξη μιας μυστηριώδους γυναίκας -χρηματοδότη ονόματι La Linda, ο Tell παίρνει τον Cirk στο κύκλωμα των καζίνο για να του δείξει ένα νέο δρόμο. Ωστόσο, διαπιστώνει ότι δεν θα τον απελευθερωθεί τόσο εύκολα από τα φαντάσματα του παρελθόντος .
Με τους Oscar Isaac, Tiffany Haddish, Tye Sheridan, Willem Dafoe.
Ο Paul Schrader, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: “Ο William Tell είναι ένας άντρας μόνος στο μοτέλ δωμάτιο του. Παίζει πόκερ. Περνάει την ώρα. Σηκώνει ένα βάρος. Τότε κάτι συμβαίνει”.

Οι δηλώσεις του σκηνοθέτη

Μέσα στα χρόνια ανέπτυξα το προσωπικό μου είδος ταινιών, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει έναν μοναχικό άντρα που φοράει μια μάσκα – με τη μάσκα να είναι η επαγγελματική του ενασχόληση. Θα μπορούσε να είναι ταξιτζής, έμπορος ναρκωτικών, ζιγκολό, ιερέας και παίρνω αυτόν τον χαρακτήρα και τον τοποθετώ μέσα σε ένα μεγαλύτερο πρόβλημα, προσωπικό ή κοινωνικό, όπως η περιβαλλοντική κρίση στις “Ακρότητες”. Στον “Μετρητή Καρτών”, ο Γουίλιαμ Τελ είναι μόνος στο δωμάτιό του με μια μάσκα, εκείνη του επαγγελματία παίκτη πόκερ που τυχαίνει να είναι πρώην βασανιστής για την αμερικάνικη κυβέρνηση. Είναι ένας κόμβος ανάμεσα στα πρωταθλήματα πόκερ και τις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ.
[Η αρχική ιδέα βασίζεται ] Όχι μια γενική ηθική, όπως η Χριστιανική, αλλά ένα πιο συγκεκριμένο είδος ενοχής. "Τι θα συνέβαινε αν κάποιος είχε κάνει κάτι τόσο κακό που δεν μπορούσε να συγχωρέσει τον εαυτό του; Έχει φυλακιστεί, κι ενώ η κοινωνία ίσως τον έχει συγχωρέσει, εκείνος δεν έχει συγχωρέσει τον εαυτό του. Έκανε κάτι απαίσιο, και τώρα ζει σε ένα είδος καθαρτηρίου. Πώς μπορεί να το ξεπεράσει όλο αυτό;"
[...] Για τις ανάγκες της ταινίας, έπρεπε να βρω ένα επάγγελμα στο οποίο κάποιος πρέπει να βρίσκεται σε αναμονή και να ζει σε ένα είδος μη ύπαρξης. Ο τζόγος έμοιαζε με το τέλειο περιβάλλον.
[Η καθημερινή ζωή των τζογαδόρων] Αυτό συμβαίνει και στον Τελ – ζει σε μια λίμπο, ταξιδεύοντας από το ένα καζίνο στο άλλο, παίζοντας χαρτιά, περιμένοντας κάτι να συμβεί. Στο πόκερ, μπορείς να παίζεις για μέρες μέχρι να σου κάτσει το χαρτί. Ίσως συμβεί κάτι καλό κάθε λίγες εβδομάδες, αλλά κυρίως είναι παιχνίδι της αναμονής.
[...] Αναρωτήθηκα τι μπορεί να είχε κάνει στη ζωή του που να ήταν τόσο εξωφρενικό, ώστε να μην μπορεί να ξεπεράσει τα εγκλήματά του. Ακόμα και οι κατά συρροή δολοφόνοι συγχωρούν τους εαυτούς τους, αλλά μήπως είχε κάνει κάτι που στιγμάτισε την ίδια του τη χώρα; Τότε ήταν που σκέφτηκα τα βασανιστήρια στις φυλακές  του Αμπού Γκράιμπ – μια παράβαση που δεν πλήγωσε μονάχα τους αιχμαλώτους και τους βασανιστές, αλλά κι ένα ολόκληρο έθνος και την στρατιωτική κουλτούρα που την επέτρεψε.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)