του Dan Fogelman
(κριτική: Σωτήρης Ζήκος)

Ένα, κάπως, πρωτότυπο σεναριακό εύρημα τοποθετεί σε μια, κάπως, ενδιαφέρουσα (ακραία, εσχατολογική) δραματική συνθήκη, μια μάλλον συνηθισμένη πλοκή με διάφορα κοινότοπα και τετριμμένα στοιχεία, πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά... Αλλά, ενώ το αρχικό περιστατικό, ενός φόνου σημαντικού προσώπου, απαιτεί επείγουσες διαδικασίες έρευνας, που θα έπρεπε να καθορίζουν την αφηγηματική εξέλιξη της ιστορίας, από την άλλη το “συμβόλαιο” παραγωγής της σειράς, που ορίζει ότι πρέπει να αναπτυχθεί σε οκτώ επεισόδια, επιβάλλει, αντιθετικά ως προς το πρώτο, καθυστερήσεις με “σπαστά” φλας μπακ κάθε τόσο και παλινωδίες στους διαλόγους και επεκτάσεις σε δευτερεύουσες πλοκές και χαρακτήρες, μετατρέποντας το ρυθμό σε χαλαρό “χορό” γύρω απ' τα ίδια και τα ίδια... Αν ήταν μια δίωρη ταινία θα το είχαν “σώσει” ώσπου να τελειώσει, αλλά σε μια σειρά για να γίνουν ενδιαφέρουσες οι όποιες επαναλήψεις και “καθυστερήσεις” πέρα από την εισαγωγή νέων στοιχείων στην υπόθεση, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες που θέλεις να ακολουθήσεις: ν' αγαπήσεις ή έστω να μισήσεις.
(Μετά το πρώτο και το δεύτερο επεισόδιο πηγαίνετε στο έβδομο, που είναι το καλύτερο και συμπυκνώνει όλη την ουσία, και μετά στο όγδοο που συμπληρώνει τα στοιχεία του έβδομου.
Η ολοκλήρωση της πρώτης σεζόν γίνεται στο έβδομο επεισόδιο, το όγδοο και τελευταίο είναι "πάσα" για την επόμενη σεζόν!)

Το Paradise προβάλλεται αποκλειστικά στο Disney+
1η σεζόν
Με τους Sterling K. Brown, Julianne Nicholson, James Marsden.