('Til Madness Do Us Part)
του Wang Bing

Σε ένα απομονωμένο άσυλο ζουν πενήντα άνδρες. Περνούν τις μέρες τους κλειδωμένοι σ’ έναν όροφο. Έχουν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο, ακόμη και με την ιατρική ομάδα που τους περιθάλπει. Ο καθένας τους βρίσκεται εκεί για κάποιο λόγο: άλλοι έχουν ψυχικά προβλήματα, κάποιος σκότωσε κάποιον ή κάποιος άλλος ενόχλησε τους τοπικούς αξιωματούχους. Στο εσωτερικό του ιδρύματος μοιράζονται την ίδια άδεια καθημερινή ζωή. Περπατούν κατά μήκος του σιδερόφρακτου διαδρόμου και αναζητούν την ανθρώπινη ζεστασιά μεταξύ των συμπασχόντων του. `
Ο Wang Bing, σκηνοθέτης της ταινίας, σημειώνει: «Δεν υπάρχει ελευθερία σε αυτό το νοσοκομείο. Όταν όμως αυτοί οι άνδρες εγκλείονται μέσα σ’ αυτόν το χώρο, τον περιφραγμένο με φράχτη, τότε μπορούν να δημιουργήσουν μεταξύ τους ένα νέο κόσμο, να βιώσουν την ελευθερία, χωρίς ηθικούς (ή άλλους) περιορισμούς. Με σκοτάδι και φως, τα σώματα είναι σαν φαντάσματα, αναζητούν την αγάπη -τη σωματική ή συναισθηματική. Αυτή η ταινία τους καταγράφει σε μια στιγμή που εγκαταλείπονται από τις οικογένειές τους και την κοινωνία. Η επανάληψη της καθημερινής ζωής τους ενισχύει την ύπαρξη του χρόνου. Και όταν ο χρόνος σταματά, εμφανίζεται η ζωή.»

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας 2013)