(Πατέρες και γιοι)
του Talal Derki

Ένας Σύρος σκηνοθέτης επιστρέφει στη γη των προγόνων του, κερδίζει την εμπιστοσύνη μιας οικογένειας τζιχαντιστών και παρακολουθεί την καθημερινότητά της για δύο χρόνια. Μια ανατριχιαστική αλλά και λυρική εκ των ένδον ματιά στο τι σημαίνει να μεγαλώνεις στο χαλιφάτο, η οποία προσπαθεί να αποτυπώσει τον χειρότερο εφιάλτη μας προκειμένου να τον δαμάσει.
Ο Talal Derki, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει στο euronews.com σχετικά με την ταινία: «Προσπάθησα να εστιάσω σ’ αυτή την αέναη σχέση πατέρα-γιου. Πώς ένας πατέρας σε μια τέτοιου είδους κοινωνία είναι ο αφέντης, που αποφασίζει για όλα. Οτιδήποτε συμβαίνει είναι ενάντια αθωότητα του μεγάλου γιου του. Τον ονόμασε Οσάμα, γιατί λατρεύει τον Οσάμα μπιν Λάντεν. Ο πατέρας επιλέγει από τη στιγμή της γέννησης του γιου του, το μέλλον του.
(...) Το παιδί προσπαθεί να εναντιωθεί αρκετές φορές σε όσα ζει, αλλά καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να ακολουθήσει τη θέληση του πατέρα του. Η ταινία έχει λοιπόν να κάνει περισσότερο με το να κατανοήσει ο θεατής αυτήν την κοινωνία εκ των έσω. Πώς γίνεται ολοένα και πιο ακραία και πώς κάνουν πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους.
(...) Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι με τόσους βομβαρδισμούς, οι άνθρωποι αποκτούν πολύ πιο ακραίες θέσεις, γιατί υπάρχουν πολλά θύματα. Η τραγωδία είναι ανείπωτη στη χώρα. Ο κόσμος πιστεύει, έχει αρχίσει να πιστεύει ότι όλα γίνονται για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, για τα πιστεύω του. Οι πολίτες θεωρούν ότι θέλουν να τους εξοντώσουν. Θέλουν λοιπόν να πολεμήσουν και να πάρουν εκδίκηση για όλα αυτά που τους έχουν συμβεί».

(δ.τ.)