του Hou Hsiao Hsien

Η ταινία ξεκινά τη χρονιά που αλλάζει η χιλιετία. Κι όμως αυτό είναι ήδη το παρελθόν της ηρωίδας, όπως ενημερώνει η ίδια σε φωνή off. Τότε τα είχε με τον Χάο-Χάο. Έναν νέο εξαρτημένο από τα ναρκωτικά και την techno μουσική, απόλυτα παραδομένο στις φαντασιώσεις του χωρίς καμία διάθεση για εξέλιξη. Μάταια προσπαθούσε να τον χωρίσει. Επέμενε σχεδόν μαζοχιστικά να υπομένει τις υπερβολικές σκηνές ζηλοτυπίας του. Κάποια στιγμή γνώρισε τον Τζάκ. Ήρεμος, γοητευτικός ικανός να την προστατέψει. Κι όμως ούτε μαζί του ήρθε η ισορροπία.
Η μελαγχολική αφήγηση της Βίκι απ’ το μέλλον είναι σε τρίτο πρόσωπο. Σα να αναφέρεται σε κάποια άλλη κοπέλα. Η αφήγηση δεν συμπίπτει με αυτά που βλέπουμε. Είναι ένα βήμα μπροστά παρουσιάζοντας αυτά που θα γίνουν, χαλώντας την έκπληξη. Ίσως βέβαια δεν ενδιαφέρει η σειρά των γεγονότων ούτε είναι τόσο συνταρακτικά. Αυτό όμως είναι και το ενδιαφέρον. Αυτή η μικρή συρραφή στιγμών που μοιάζει με άλμπουμ φωτογραφιών προσφέρει μια γλυκιά νοσταλγική διάθεση και περιγράφει απλά και λιτά την στασιμότητα του παρόντος που βίωναν οι ήρωες. Η Βίκι στο μέλλον ξέρει, κι αυτό την κάνει κριτική. Η εμπειρία έχει γίνει πλέον γνώση. Μπορεί να ερμηνεύσει τα πράγματα, να τα καταλάβει. Όλο αυτό είναι μια αναπόληση. Ένα βλέμμα πίσω απ’ τον ώμο, όπως ανάλαφρα στρέφει το κεφάλι της προς την κάμερα στην εκπληκτική εναρκτήρια σκηνή.
Με τη συνεχή χρήση πλάνων-σεκάνς ο Χου πετυχαίνει μία έντονη αίσθηση πραγματικότητας. Το παρόν των ηρώων δεν διακόπτεται. Ξεδιπλώνεται Οι ήρωες μέσα στους κλειστούς φορτωμένους χώρους τους κινούνται παιχνιδιάρικα. Άλλοτε φωτίζονται κι άλλοτε κρύβονται σε κάποια σκοτεινή γωνιά, άλλοτε είναι σε κοντινό άλλοτε σε γενικό πλάνο. Ανοιγοκλείνουν πόρτες, ανακατεύουν πράγματα, βαριούνται, ερωτοτροπούν και μαλώνουν. Η κάμερα δεν τους κόβει, αντίθετα τους ακολουθεί αφήνοντας τους να πρωταγωνιστήσουν εξ ολοκλήρου.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ όλα διαδραματίζονται στην Ταϊπέι, δεν την δείχνει ποτέ. Η εικόνα της πόλης εκπροσωπείται από τους ανθρώπους της. Από αυτά τα εύθραυστα πλάσματα, παιδιά της νύχτας που προσφέρουν τη νιότη τους στον ρυθμό, στο ποτό, στον ασταμάτητο καπνό. Τα μόνα ημερήσια και εξωτερικά πλάνα είναι στην Ιαπωνία. Στο παγωμένο, σιωπηλό Γιουμπάρι με το φεστιβάλ φανταστικών ταινιών και στο πολυδαίδαλο Τόκυο των αμέτρητων τρένων. Εκεί η ηρωίδα έρχεται σε επαφή με κάτι διαφορετικό που μοιάζει ελπιδοφόρο. Ίσως μια ευκαιρία στην ξένη χώρα, ίσως και πάλι όχι. Ίσως είναι κι αυτή μια ανάμνηση.

της Ευδοξίας Κυροπούλου

(Η ταινία κυκλοφορεί σε DVD με ελληνικούς υπότιτλους)
Σκηνοθεσία: Χου Χσιάο Χσιέν
Σενάριο: Τσου Τιεν-γουέν
Φωτογραφία: Μαρκ Λι Πινγκ-μπιν
Σκηνογραφία: Χουάνγκ Γουέν-γινγκ
Κοστούμια: Γιόζι Γιαμάντα, Καζούμο Χοσίνο
Ήχος: Του Του-τσι
Μουσική: Γιοσιχίρο Χάνο, Λιμ Γκιονγκ
Μοντάζ: Λιάο Τσινγκ-σουνγκ,Χσια Ζου-κουάν
Ηθοποιοί: Σου Τσι (Βίκι), Τζακ Καό (Τζακ),Τουάν Τσουν-χάο (Χάο-Χαό)
Παραγωγή: Τσου Τιεν-γουέν και Eric Heumann για τις HHH productions/ Sinomovie/ 3H Productions / Only Films / Paradis Films
Διάρκεια:101’ Έγχρωμη. Ταϊβάν-Γαλλία