(Επιλογές από τους φίλους και συνεργάτες του Σινεφίλια)

Αχιλλέας Κυριακίδης
Είδα όσες ξένες ταινίες «όφειλα» να δω.
Είδα μια δαφνοστεφανωμένη δήθεν αλληγορία σε περιτύλιγμα blockbuster που με εξόργισε ακόμα περισσότερο και από την προπέρσινη —επίσης δαφνοστεφανωμένη— ανοησία του ίδιου σκηνοθέτη, είδα δυο-τρεις παγερούς ασιατικούς εστετισμούς (πού πήγε το πάθος του Ουόνγκ Καρ-Ουάι, για να μη μιλήσουμε για την απλότητα και την αθωότητα του βλέμματος του Όζου...), είδα δύο αμερικανικά νεο-νουάρ που ο Θεός να τα κάνει νουάρ, είδα την απίστευτα ανέμπνευστη, αδιάφορη και πληκτική εξιστόρηση του πώς ένας (καλός) αμερικανός δημιουργός αγάπησε τον κινηματογράφο (ανταλλάσσω ευχαρίστως αυτό το δυόμιση ωρών μαρτύριο με την αντίστοιχη δίλεπτη εξιστόρηση του Τρυφό, όταν βάζει τον Αντουάν Ντουανέλ να κλέψει απ' την προθήκη ενός σινεμά μια φωτογραφία από τον Πολίτη Κέιν)...
Απελπισία.
Ας μείνουν στη μνήμη (κι αυτά για πολύ λίγο): το Ένας ήρωας, ευπρόσδεκτη επιστροφή του Ασγκάρ Φαραντί στον ιρανικό νεορεαλισμό μετά το ισπανικό ναυάγιο του Everybody Knows, το Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα του πάντα αξιόπιστου αλλά όχι πάντα εμπνευσμένου Ζακ Οντιάρ, το Καλή σου τύχη, Λίο Γκράντε της Σόφι Χάιντ για τους διαλόγους, τις ερμηνείες και, πάνω απ’ όλα, το εκπληκτικό ντεκουπάζ που κάνει τον μοναδικό χώρο όπου διαδραματίζεται το έργο (ένα δωμάτιο ξενοδοχείου) να φαντάζει σαν είκοσι διαφορετικά locations [είχα να δω τέτοια αξιοποίηση και σκηνοθετική-φωτογραφική... διαστολή κλειστού χώρου από το Streamers του Ρόμπερτ Όλτμαν (1983) και το Glengarry Glen Ross του Τζέιμς Φόουλι (1992)].
Απελπισία.
Η οποία εντείνεται, σε βαθμό πένθους, για τα αποτελέσματα του ανά δεκαετία γκάλοπ του Sight and Sound για την καλύτερη ταινία από καταβολής κινηματογράφου. Δεν είναι μόνο το ότι την πρώτη θέση του Kλέφτη ποδηλάτων (γκάλοπ του 1952), του Πολίτη Κέιν (1962, 1972, 1982, 1992, 2002) και του Vertigo (2012) πήρε η ταινία... Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles της Σαντάλ Ακερμάν (1975), αλλά και ότι αυτό το εκτρωματικό αποτέλεσμα προέκυψε από τις ψήφους 1653 κριτικών κινηματογράφου απ' όλο τον κόσμο! Το πιο θλιβερό, όμως, δεν είναι ότι το Jeanne Dielman ψηφίστηκε καλύτερη ταινία από τον Κλέφτη, τον Κέιν, το Vertigo, το Ταξίδι στο Τόκιο, το 2001, το Searchers, τον Κανόνα του παιχνιδιού κ.ά., αλλά και ότι στις πρώτες είκοσι ταινίες δεν καταλέγεται καμία του Ταρκόφσκι, καμία του Φελίνι, καμία του Αντονιόνι, καμία του Γκοντάρ, καμία του Μπερτολούτσι, καμία του Μιζογκούτσι, καμία του Ντέιβιντ Λιν, καμία του Τσάπλιν, αγνοούνται ο Ζαν Βιγκό και ο Μπέλα Ταρ μεταξύ πολλών πολλών άλλων, ενώ Οι επτά σαμουράι κατέλαβαν με την ψυχή στο στόμα την 20ή θέση, κοιτάζοντας από χαμηλά, απ’ το ιαπωνικό υψόμετρο εδάφους, να τους έχουν ξεπεράσει το Beau travail της Κλερ Ντενί (7η θέση), το Mulholland Drive του Λιντς (8η) και, ναι!, το Singin' in the Rain (10η)!
Απελπισία. (Πάντως, το αντίστοιχο γκάλοπ των σκηνοθετών δεν έβγαλε τέρατα...)
Πάμε στα δικά μας, όπου ούτε φέτος είχαμε την ταινία μυθοπλασίας που θα μας γλίτωνε από τα επίθετα «ευπρόσωπη», «ευπρεπής», «συμπαθητική» κ.λπ. Οπότε, το διατυπώνω αλλιώς: ξεχώρισα για την ειλικρίνεια των προθέσεων και την ευγένεια στην κατασκευή το 18 του Βασίλη Δούβλη και την Αγέλη προβάτων του Δημήτρη Κανελλόπουλου.
Στα ελληνικά ντοκιμαντέρ, όμως, τα πράγματα δεν είναι απλώς καλύτερα, αλλά εξαιρετικά: το Μέρες και νύχτες της Δήμητρας Κ. της Εύας Στεφανή (ουδεμία έκπληξις), το Latin Noir του Ανδρέα Αποστολίδη και, κυρίως, το αριστοτεχνικό Διόνυσος, η επιστροφή του Σπύρου Τσιφτσή και ο συγκλονιστικός Τέταρτος χαρακτήρας της Κατερίνας Πατρώνη.

* Ο Αχιλλέας Κυριακίδης είναι σκηνοθέτης, κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας και μεταφραστής. Μεταξύ άλλων έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις "Τεχνητές αναπνοές", με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών "Απάντων" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των "Ελληνικών Γραμμάτων"), με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό. Tο 2018 κυκλοφόρησε Το μουσείο των τύψεων και άλλα διηγήματα (Εκδόσεις Πατάκη). Το 2019 κυκλοφόρησε το Ο Χόρχε Λούις Μπόρχες και η αγωνία της μετάφρασης (Εκδόσεις Πατάκη). Το 2020 κυκλοφόρησε η έκδοση Φωτεινό σκοτάδι: Κείμενα για τον κινηματογράφο (Εκδόσεις Πατάκη). Το 2021 κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων Έλγκαρ - Είκοσι τέσσερις παραλλαγές (Εκδόσεις Πατάκη).

Μαρία Γαβαλά
Στους κινηματογράφους αλλά και σε πλατφόρμες:
Drive my Car, Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
The Fabelmans, Στίβεν Σπίλμπεργκ
Πίτσα Γλυκόριζα, Πόλ Τόμας Άντερσον
Το γεγονός, Οντρέ Ντιγουάν
Οι ροδακινιές του Αλκαράζ, Κάρλα Σιμόν
R.M.N, Κριστιάν Μουντζίου,
Αγελάδα, Άντρεα Άρνολντ
Σελήνη, 66 ερωτήσεις, Ζακλίν Λέντζου
Φρανς, Μπρυνό Ντυμόν
Χαμένη σκηνή, Ζαν Γιμού
Terminal Norte, Lucrecia Martel
This much know to be true, Andew Dominik
Trenque Lauquen, Laura Citarella.

* Η Μαρία Γαβαλά είναι κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας, μεταφράστρια και σκηνοθέτις. Μεταξύ άλλων έχει γράψει και τα "Τα κορίτσια της πλατείας" (2006), "Από γυαλί" (2011) , "Ο λεμονόκηπος" (2012). Το 2018 εκδόθηκε το μυθιστόρημα της Κόκκινος σταυρός (εκδόσεις Πόλις). Το 2022 εκδόθηκε το μυθιστόρημα της Ο μικρός Γκοντάρ.

Τάσος Γουδέλης
(οι καλύτερες 10 ξένες ταινίες αλφαβητικά)
Αγαπητοί Σύντροφοι (Dear Comrades!), Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Απόφαση Φυγής (Decision to Leave), Παρκ Τσαν-γουκ
Εκεί Που Τραγουδάνε οι Καραβίδες (Where the Crawdads Sing), Ολίβια Νιούμαν
Λευκός Θόρυβος (White Noise), Νόα Μπάουμπαχ
Μετρητής Καρτών (The Card Counter), Πολ Σρέιντερ
Ο Χειρότερος Άνθρωπος στον Κόσμο (The Worst Person in the World), Γιοακίμ Τρίερ
Πίτσα Γλυκόριζα (Licorice Pizza), Πολ Τόμας Αντερσον
Σημείο Βρασμού (Boiling Point), Φίλιπ Μπαραντίνι
Το Γεγονός (L' Evénement), Οντρέ Ντιγουάν
Drive my Car, Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι

* Ο Τάσος Γουδέλης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης, κριτικός κινηματογράφου και ένας εκ των εκδοτών του περιοδικού Το Δέντρο. Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων: "Αρπακτικά" (1990), "Πρωινή επίσκεψη" (1993), "Σκιές γυναικών" (1996), "Ο ύπνος του Άλφρεντ" (1999), "Η γυναίκα που μιλά" (2002) (κρατικό βραβείο Διηγήματος & βραβείο Διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω"), "Η παρουσία" (2010), Απόσταση αναπνοής (2017), το μυθιστόρημα "Οικογενειακές ιστορίες" (2006), και τις μελέτες για σκηνοθέτες του κινηματογράφου: "Όρσον Ουέλς" (1985), "Αφοι Ταβιάνι" (1986) και "Τζων Χιούστον" (1988). "Η γοητεία των υποσχέσεων" (εκδ.Πατάκης) είναι η πιο πρόσφατη συλλογή διηγημάτων του.

Θωμάς Λιναράς
Οι καλύτερες ταινίες του 2022 (i migliori film del 2022) - πάντα στον αστερισμό της ρήσης του Μάνου Χατζιδάκι: αν θες να είσαι αντικειμενικός, να είσαι απολύτως υποκειμενικός.
Πρώτη: Drive my Car, Ριουσούκε Χαμαγκούτσι (Ryûsuke Hamaguchi)
[…] Ταινία που σε υπνωτίζει, καθώς σε τραβά εξαρχής σε αβυσσαλέα βάθη, θαρρείς πως είναι γυρισμένη μέσα σε ενυδρείο, βυθισμένο στον πάτο της σιωπής· ένα ενυδρείο οι βιτρίνες του οποίου είναι φτιαγμένες από τον τσεχωφικό λόγο-μέγγενη που κρατά καθηλωμένους στον πυθμένα τους ήρωες-ψάρια μέσα σε μια σιωπή, σχεδόν οντολογική, που αποτελεί την υπαρξιακή κορνίζα του Drive my Car […]
2. Ένας ήρωας (A Hero), Ασγκάρ Φαραντί (Asghar Farhadi)
3. Ιστορία μιας μυθιστοριογράφου (The novelist’s film), Χονγκ Σανγκ-σου (Hong Sang-soo)
4. Οι ροδακινιές του Αλκαράς (Alcarràs), Κάρλα Σιμόν (Carla Simón )
5. Αζόρ: ο κώδικας του τραπεζίτη (Azor), Αντρέας Φοντάνα (Andreas Fontana)
6. Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο (Verdens verste menneske / The Worst Person in the World), Γιοακίμ Τρίερ (Joachim Trier)
7. Βαγόνι αριθμός 6 (Hutti nro 6 / Compartment No. 6), Γιούχο Κουοσμάνεν (Juho Kuosmanen)
8. Η λεοπάρδαλη του χιονιού (La panthère des neiges / The Velvet Queen), Μαρί Αμιγκέ & Βενσάν ΜΙνιέ(Marie Amiguet & Vincent Munier)
9. Εγκλήματα του μέλλοντος (Crimes of the Future), Νταίηβιντ Κρόνενμπεργκ (David Cronenberg)
10. Η μπαλάντα της λευκής αγελάδας (Ballad of a White Cow), Μαριάμ Μογκαντάμ & Μπεχτάς Σαναέχα (Maryam Moghadam & Behtash Sanaeeha)
11. À Plein Temps (Full Time), Ερίκ Γκραβέλ (Eric Gravel)
12. Το γεγονός (L'evénément), Οντρέ Ντιγουάν (Audrey Diwan)
13. Παρίσι, 13ο διαμέρισμα (Les Olympiades, Paris 13e / Paris, 13th District), Ζακ Οντιάρ (Jacques Audiard)
14. Η βασίλισσα της κυψέλης (Hive), Μπλέρτα Μπασόλι (Blerta Basholli)
Δεν καταφέραμε να δούμε κάποιες ταινίες για τις οποίες έχουμε την αίσθηση πως έχουν κρατημένο στασίδι στη λίστα και θα προστεθούν λίαν συντόμως: ΕΟ, Γέρζυ Σκολιμόφσκι (Jerzy Skolimowski) / R. M. N., Κρίστιαν Μουνγκίου (Cristian Mungiu), Ο σπόρος μιας αγάπης (Return to Dust), Λι Ρουιτζούν (Ruijun Li).
Eπίσης δύο από τα καλύτερα του 22
Ένα βιβλίο: Μαξ Μπλέχερ (Max Blecher, 1909-1938), Eπουλωμένες καρδιές (Inimi cicatrizate, 1937), μετάφραση-επίμετρο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, εκδόσεις LOGGIA.
και ένας δίσκος: Last Decade - Benjamin Lackner: piano, Mathias Eick: trumpet, Jérôme Regard: double bass, Manu Katché: drums. Produced by Manfred Eicher – ECM. 

* Ο Θωμάς Λιναράς είναι κριτικός κινηματογράφου. Μεταξύ άλλων υπήρξε επιμελητής βιβλίων των εκδόσεων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ένας εκ των ιδρυτών της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης. Μια συλλογή κριτικών κειμένων του είναι η έκδοση Κινηματογραφικά δεινά: Από τον Βιμ Βέντερς στον Γιασουχίρο Όζου, εκδόσεις Εντευκτηρίου. Το 2019 εκδόθηκε η μονογραφία Stalker: Το μεγάλο πουθενά, από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.

Σωτήρης Ζήκος
Ξένες
DRIVE MY CAR
Σκην.: Ριουσούκε Χαμαγκούτσι (Ιαπωνία)
Το μεγαλύτερο κινηματογραφικό επίτευγμα της ταινίας, αυτό που μόνο με τον μαγικό τρόπο του κινηματογράφου θα μπορούσε να επιτευχθεί, είναι η επαναφορά της Ότο σε όλη τη διάρκεια της αφήγησης και μετά τον (πρόωρο φιλμικά) θάνατό της και χωρίς καθόλου με την εύκολη τεχνική του flashback, ούτε τόσο και μόνο με την ηχογραφημένη φωνή της που ακούγεται από την κασσέτα στο αυτοκίνητο. Κι αυτή η επαναφορά, σαν μια αόρατη παρουσία (αόρατη σαν φάντασμα αγάπης και διαρκής ανάμνηση) διαπερνά και συνέχει όλα τα επί μέρους αισθητά κομμάτια, κοντινά και μακρινά ως προς αυτήν, του κόσμου αυτής της ταινίας... Και είναι η Ότο που πάλι “επιστρέφει” στο φινάλε, σαν μια μετεσάρκωση στην αγκαλιά συμπαράστασης που παίρνει ο Καφούκου την οδηγό του στο χιονισμένο τοπίο και στην αγκαλιά που τον παίρνει προστατευτικά από πίσω, στην παράσταση ενώπιον κοινού, η άλαλη ηθοποιός... λίγο πριν το χειροκρότημα!

Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Σκην.: Γιοακίμ Τρίερ (Νορβηγία, Γαλλία, Δανία, Σουηδία)
Η Γιούλια είναι ένας αυθεντικός νέος χαρακτήρας γυναίκας της νέας εποχής, που μπορεί να μην ξέρει τι θέλει, νιώθοντας αρκετές ενοχές γι' αυτό κι άλλες φορές καθόλου ενοχές, αλλά δεν θα πάψει να το ψάχνει και να ψάχνεται για να βρει τον εαυτό της, πέρα από τις παλιές αλλά και τις μοντέρνες συμβάσεις.

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
Σκην.: Ρούμπεν Έστλουντ (Σουηδία, Γαλλια, Ην. Βασίλειο, Γερμανία, Τουρκία, Ελλάδα)
Ο Έστλουντ κάνει, για άλλη μια φορά, ένα “επιθετικό σινεμά”, όπως θα λέγαμε στο ποδόσφαιρο «επιθετικό παιχνίδι» και ή σε πιάνει και είσαι μέσα ή σε πετάει έξω (εμένα μου ταιριάζει και είμαι μέσα και τώρα και παλιά.) Και παίζει, παίζει συνεχώς προκλητικά, με χιούμορ αλλά και στοχασμό, μέσα από τους επίμονους, αντιπαραθετικούς διαλόγους, διαταράσσοντας τα κατεστημένα στερεότυπα της πολιτικής ορθότητας, όπως αυτά που αφορούν στην εύθραυστη ισορροπία στις σύγχρονες σχέσεις των δύο φύλων (π.χ. Ποιος πληρώνει το λογαριασμό στο ρομαντικό δείπνο; ο άντρας, όπως παλιά; ρεφενέ; ή όποιος βγάζει περισσότερα χρήματα; Όταν με ζηλεύεις με θεωρείς κτήμα σου ή με κολακεύεις;)

ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ
Σκην.: Ασγκάρ Φαραντί (Ιράν, Γαλλία)
ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ
Σκην.: Πολ Τόμας Άντερσον (ΗΠΑ)
ΛΕΥΚΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ
Σκην.: Νόα Μπάουμπαχ (ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο)
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ
Σκην.: Μαριάμ Μογκάνταμ, Μπέντας Σανίχα (Ιράν, Γαλλία)
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
Σκην.: Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα (Ισπανία)
ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Σκην.: Γκαστόν Ντουπράτ, Μαριάνο Κον (Ισπανία, Αργεντινή)
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ
Σκην.: Μία Χάνσεν-Λοβ (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Σουηδία, Μεξικό, Βραζιλία, Ην. Βασίλειο)

Ελληνικές
DODO
Σκην.: Πάνος Χ. Κούτρας (Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο)
ΑΓΕΛΗ ΠΡΟΒΑΤΩΝ
Σκην.: Δημήτρης Κανελλόπουλος (Ελλάδα, Σερβία, Αλβανία)
ΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ
Σκην.: Γιώργος Γούσης (Ελλάδα)

* Ο Σωτήρης Ζήκος είναι κριτικός κινηματογράφου. Διετέλεσε διευθυντής και αρχισυντάκτης σε κινηματογραφικά (και όχι μόνο) περιοδικά. Έχει γράψει σενάρια για ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.

Θόδωρος Σούμας
(αξιολογικά)
Ένας ήρωας, του Φαραντί.
The Fabbelmans, του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Drive my car, του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι.
R.M.N., του Κριστιάν Μουνγκίου.
Πίτσα γλυκόριζα, του Πολ Τόμας Άντερσον.
Η χαμένη σκηνή,του Ζαν Γιμού.
Το τρίγωνο της θλίψης, του Ρούμπεν Έστλουντ.
Μετρητής καρτών, του Πολ Σρέιντερ.
Χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, του Γιοακίμ Τρίερ.
Spencer,του Λοραΐν.
Η συνωμοσία του Καίρου, του Ταρίκ Σαλέκ.
Λευκός θόρυβος, του Νόα Μπάουμπακ.
Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών, του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο.
Εγκλήματα του μέλλοντος, του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ.
Παρίσι, 13ο διαμέρισμα (Les Olympides), του Ζακ Οντιάρ.
Η χαμένη κόρη, της Μάγκι Τζίλενχαλ.
Έρημη χώρα, του Μπαχραμί.
Μπέλφαστ, του Κένεθ Μπράνα.
Αγαπητοί σύντροφοι, του Αντρέι Κοντσαλόφσκι.
Το γεγονός, της Οντρέ Ντιγουάν.
Ο πατέρας, του Γκολούμποβιτς.

* Ο Θόδωρος Σούμας είναι κριτικός κινηματογράφου. Είναι συγγραφέας των βιβλίων Εθνικές κινηματογραφίες, στιλ και σκηνοθέτες, Αιγόκερως (2009), Κινηματογράφος και έρωτας, Αιγόκερως (2005), 12 Ευρωπαίοι σκηνοθέτες, Αιγόκερως (1999). Tο 2019 κυκλοφόρησε Το ημερολόγιο ενός αδέξιου εραστή (εκδόσεις Βακχικόν). Το 2021 κυκλοφόρησε “Κινηματογραφικοί Δημιουργοί” (εκδόσεις Αιγόκερως).

Δημήτρης Κερκινός
Ξένες ταινίες
Βαγόνι Αριθμός 6 / Compartment No. 6, Γιούχο Κουοσμάνεν
EO, Γέρζι Σκολιμόφσκι
Το Θαύμα / Miracle, Μπόγκνταν Τζόρτζε Απέτρι
Η Νύχτα των Βασιλιάδων / La Nuit des Rois, Φίλιπ Λακότ
Ο Πατέρας / Otac, Σρνταν Γκολούμποβιτς
Οι Ροδακινιές του Αλκαράς / Alcarràs, Κάρλα Σιμόν
Ο Σπόρος μιας Αγάπης / Return to Dust, Λι Ρουιτζούν
Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό; / What Do We See When We Look at the Sky?, Αλεξάντρ Κομπερίτζε
Φτερά και Πούπουλα / Feathers, Ομάρ Ελ Ζοχάιρι
Φύλακας Αδερφός / Brother's Keeper, Φερίτ Καραχάν

Ελληνικές ταινίες
Αγία Εμυ, Αρασέλης Λαιμού
Dodo, Πάνου Χ. Κούτρα
Σελήνη, 66 Ερωτήσεις, Ζακλίν Λέντζου

Ελληνικά ντοκιμαντέρ
Latin Noir, Ανδρέα Αποστολίδη
Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ., Εύας Στεφανή
Οι Πικροδάφνες, Πάολας Ρεβενιώτη

Ντοκιμαντέρ – παράλληλο κύκλωμα
Everything Will Be Ok, Rithy Panh
Homes, Laila Pakalnina
Nelly & Nadine, Magnus Gertten
Turn Your Body to the Sun, Aliona van der Horst

Μυθοπλασίας - παράλληλο κύκλωμα
Burning Days, Emin Alper
Broker, Hirokazu Korenda
Metronom, Alexandru Belc
A Piece of Sky, Michael Koch

Αποκάλυψη
To the North, Mihai Mincan

*Ο Δημήτρης Κερκινός είναι υπεύθυνος για το τμήμα Ματιές στα Βαλκάνια και υπεύθυνος Αφιερωμάτων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Δώρος Δημητρίου
Ξένες ταινίες
(χωρίς αξιολογική σειρά)
The Banshees of Inisherin (Martin McDonagh)
Triangle of Sadness (Ruben Östlund)
The Good Boss (Fernando León de Aranoa)
Moonage Daydream (Brett Morgen)
Tár (Todd Field)
Aftersun (Charlotte Wells)
The Eternal Daughter (Joanna Hogg)
Official Competition (Gastón Duprat & Mariano Cohn)
The Worst Person in the World (Joachim Trier)
Licorice Pizza (Paul Thomas Anderson)

Καλύτερο ντοκιμαντέρ
Hallelujah: Leonard Cohen, A Journey, A Song (Dayna Gοldfine & Dan Geller)

Καλύτερη μικρού μήκους (μυθοπλασία)
Δάφνη (Τώνια Μισιαλή)

Καλύτερη μικρού μήκους (Animation)
The Seine’s Tears (Yanis Belaid, EliottBenard, Nicolas Mayeur, Étienne Moulin, Hadrien Pinot, Lisa Vicente, Philippine Singer, Alice Letailleur)
Ειδική μνεία
My Brothers Dream Awake (Claudia Huaiquimilla)

Παιδικός/ Νεανικός Κινηματογράφος
Καλύτερη μεγάλου μήκους
Ricksaw Girl (Amitabh Reza Chowdhury)
Καλύτερη μικρού μήκους
Mimi & Lisa: The Garden (Ivana Šebestová, Katarina Kerekesová)

Τηλεοπτικές σειρές
After Life (Ricky Gervais, Netflix)
Τα νούμερα (Φοίβος Δεληβοριάς, ΕΡΤ)

* Ο Δώρος Δημητρίου είναι ένας από τους καλλιτεχνικούς διευθυντές του φεστιβάλ "Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου" (Λευκωσία), μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Κιν/φου Κύπρου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της CIFEJ (μέλος της ECFA), αντιπρόεδρος και επιμελητής εκδηλώσεων του Φωτογραφικού Σωματείου «Φωτοδός» και επιμελητής κινηματογραφικών εκδηλώσεων στο Πολιτιστικό Εργαστήρι Αγίων Ομολογητών. Διατηρεί μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά την διαδικτυακή ιστοσελίδα «Σινεκείμενα», με κείμενα για τον κινηματογράφο.


Γιάννης Μουγγολιάς
Σε μια εποχή που ο κινηματογράφος βάλλεται από πολλές πλευρές προτίμησα να στελεχώσω τις λίστες με ταινίες που είδα το 2022 μόνο στη σκοτεινή αίθουσα, δηλαδή στο κανονικό κύκλωμα διανομής ταινιών ή σε φεστιβάλ της χώρας και να αφήσω εκτός όσες ταινίες είδα κατεβάζοντας από τις πλατφόρμες, οι οποίες βέβαια μου πρόσφεραν σημαντική ενημέρωση και απόλαυση. Ωστόσο, η μαγεία της μεγάλης οθόνης και η διαδικασία να περνάς το κατώφλι ενός κινηματογράφου για να βυθιστείς στην πολυθρόνα του είναι αναντικατάστατη και πρέπει να υποστηριχτεί σθεναρά. Γιατί μπορεί οι διάφορες πλατφόρμες και τα συνδρομητικά τηλεοπτικά κανάλια με κάποιες αξιόλογες σειρές να διεκδικούν, συχνά επάξια, την προσοχή μας, αλλά ο κινηματογράφος γεννήθηκε στους κινηματογράφους και καλό είναι να παραμείνει εκεί.

10 καλύτερες ξένες ταινίες
1. «Drive my Car»  του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
2. «Ο Σπόρος μιας Αγάπης» του Λι Ρουιτζούν
3. «Ο Πατέρας» του Σρνταν Γκολούμποβιτς
4. «Έρημη Χώρα» του Αχμάντ Μπαχραμί
5.  «Μεγάλη Απόδραση» του Σεμπάστιαν Μάιζε
6. «Κορσές» της Μαρί Κρόιτσερ
7. «Φυσικό Φως» του Ντένες Νάγκι
8. «Το Σκαρί» του Αλεξ Καμιλέρι
9. «Η Νύχτα της 12ης» του Ντομινίκ Μολ
10. «Μετρητής Καρτών» του Πολ Σρέιντερ

3 καλύτερες ελληνικές ταινίες
1. «Μαγνητικά Πεδία» του Γιώργου Γούση
2. «Αγία Έμυ» της Αρασέλης Λαιμού
3. «Η Πόλη και η Πόλη» των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα

5 καλύτερα ντοκιμαντέρ
1. «Ο Kύριος Μπάχμαν και η Τάξη του» της Μαρία Σπετ
2. «Φυγή» του Γιόνας Πόερ Ράσμουσεν
3. «Ο Τέταρτος Χαρακτήρας» της Κατερίνας Πατρώνη
4. «Η Λεοπάρδαλη του Χιονιού» των Μαρί Αμιγκέ, Βενσάν Μινιέ
5. «Ενθύμιον» του Νίκου Ζιώγα

Ταινίες από φεστιβάλ
1. «Τρένκε Λάουνκεν-Μέρος 1 και 2» της Λάουρα Σιταρέλα
2. «Σχέδιο 75» της Τσι Χαγιακάουα
3. «Metronom» του Αλεξάντου Μπελκ
4. «Mε τα μάτια της Ντάλβα» της Εμμανουέλ Νικότ
5. «Πέτερ Φον Καντ» του Φρανσουά Οζόν
6. «Κλοντάικ» της Μαρίνα Ερ Γκόρμπαχ
7. «Σε ένα ασφαλές μέρος» του Γιουράι Λερότιτς
8. «Γη από χρυσάφι» της Ίνκα Ακτέ (ντοκ.)
9. «Στρέψε το σώμα σου στον ήλιο» της Αλιόνα Βαν Ντερ Χορστ (ντοκ.)
10. «Οι Οδηγοί του Διαβόλου» των Ντάνιελ Καρσέντι, Μοχάμεντ Αμπουγκέθ (ντοκ.)

Μια ταινία-αποκάλυψη κι ας μην είναι ακριβώς ταινία
«Τι Βλέπουμε Όταν Κοιτάμε τον Ουρανό;» του Αλεξάντρ Κομπερίτζε
Για 150 λεπτά μια πρωτότυπη συρραφή στιγμιοτύπων δρόμου χωρίς διαλόγους με μια μοναδική ποιητική ματιά, με τρυφερή, ρομαντική αύρα που κάνει την καθημερινότητα πεδίο γέννησης ανεπανάληπτων λυτρωτικών συναισθημάτων.

* Ο Γιάννης Μουγγολιάς είναι δημοσιογράφος με έμφαση σε θέματα μουσικής, κινηματογράφου και λογοτεχνίας. Ήταν εμπνευστής και επί πολλά χρόνια καλλιτεχνικός υπεύθυνος του διεθνούς φεστιβάλ "Jazz+Πράξεις" της Πάτρας.

Χριστιάνα Ιωάννου
Ξένες ταινίες που ξεχώρισα το 2022 (χωρίς σειρά αξιολόγησης)
Triangle of Sadness - Ruben Östlund
All the Beauty and the Bloodshed - Laura Poitras
Close - Lukas Dhont
The Whale - Darren Aronofsky
R.M.N. - Cristian Mungiu
Holy Spider - Ali Abbasi
Bardo: False Chronicle of a Handful of Truths - Alejandro González Iñárritu

3 ντοκιμαντέρ που ξεχώρισα από το 53o Visions du Reel
Fire of Love - Sara Dosa
The Empty Sphere - Stéphanie Roland
Aralkum - Daniel Asadi Faezi, Mila Zhluktenko

5 ξένες ταινίες μικρού μήκους
The Seine’s Tears - Y. Belaid, E. Benard, N. Mayeur, E. Moulin, H. Pinot, L. Vicente, P. Singer, A.Letailleur
Concertina - Gabriel Gonzalez Acosta
AMO - Emmanuel Gras
Le Saboteur - Anssi Kasitonni
Nest - Hlynur Pálmason

3 ελληνικές ταινίες μικρού μήκους
Iota Period Omega - Αλέξης Αλεξίου
Under the Lake - Θανάσης Τρομπούκης
Airhostess-737 - Θανάσης Νεοφώτιστος

Η αποκάλυψη της χρονιάς
Decision to Leave - Park Chan Wook

* Η Χριστιάνα Ιωάννου είναι καλλιτεχνική διευθύντρια στο Cyprus Contemporary Film Centre, μέλος της προκριματικής ομάδας του Διεθνούς Διαγωνιστικού τμήματος στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Κύπρου και επιμελήτρια του Φεστιβάλ Εικόνες και Όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου.

Αχιλλέας Ντελλής
Οι καλύτερες ταινίες που είδα (αλφαβητικά)
Το Γεγονός (L'Evénement), Οντρέ Ντιγουάν
Ενας Ηρωας (A Hero), Ασγκαρ Φαραντί
Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο (All Quiet on the Western Front), Εντουαρντ Μπέργκερ (streaming)
Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα (Paris, 13th District), Ζακ Οντιάρ
Ο Χειρότερος Ανθρωπος στον Κόσμο (The Worst Person in the World), Γιοακίμ Τρίερ
Guillermo del Toro's Pinocchio, Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Μαρκ Γκούσταφσον
Tár, Τοντ Φιλντ,
The Tragedy of Macbeth, Τζόελ Κοέν (streaming)

Ελληνικἠ ταινία
Αγέλη Προβάτων, Δημήτρη Κανελλόπουλου

Καλύτερο ντοκιμαντέρ
Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ., Εύας Στεφανή

Οι υπερεκτιμημένες ταινίες της χρονιάς
Μαγνητικά Πεδία, Γιώργου Γούση
Το Τρίγωνο της Θλίψης (Triangle of Sadness), Ρούμπεν Εστλουντ

Η απογοήτευση της χρονιάς
Η Πόλη και η Πόλη των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα

Η αποκάλυψη της χρονιάς (του 1975 στα 2022)
Jeanne Dielman, 23, quai du commerce, 1080 Bruxelles, Σαντάλ Ακερμάν

* Ο Αχιλλέας Ντελλής είναι κριτικός κινηματογράφου, συνεργάτης του Σινεφίλια [Cinephilia.Gr]. Αρθογραφεί τακτικά στην έντυπη και διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού Φρέαρ [http:/ / frear.gr/ ]

Σπύρος Γάγγας
(i) Οι δέκα καλύτερες ξένες ταινίες της μάλλον φτωχής χρονιάς (κατά σειρά προτίμησης):
Μετρητής Καρτών (The Card Counter) του Πολ Σρέιντερ
Το Νησί του Μπέργκμαν (Bergman Island) της Μία Χάνσεν-Λοβ
Το Τρίγωνο της Θλίψης (Triangle of Sadness) του Ρούμπεν Έστλουντ
Athena του Ρομέν Γαβρά
Spencer του Πάμπλο Λαραΐν
Tár του Τοντ Φιλντ
Απόφαση Φυγής (Decision to Leave) του Παρκ Τσαν-γουκ
Drive my Car του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
Πίτσα Γλυκόριζα (Licorice Pizza) του Πολ Τόμας Άντερσον
Αγαπητοί Σύντροφοι (Dear Comrades!) του Αντρέι Κοντσαλόφσκι
(Το Για την Κιάρα του Τζόνας Καρπινιάνο και το Aftersun της Σαρλότ Γουέλς, κοντά στη δεκάδα)

(ii) Αξιοπρόσεκτες ελληνικές:
Σελήνη, 66 Ερωτήσεις της Ζακλίν Λέντζου
Τέλος Χρόνου του Λουκά Παλαιοκρασά

(iii) Τα αφιερώματα της χρονιάς:
1.Αφιέρωμα στον Αλεξάνταρ Πέτροβιτς (63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)
2.Αφιέρωμα στον Ζωρζ Σιμενόν (με ταινίες των Μπέλα Ταρ, Πατρίς Λεκόντ, Κλωντ Σαμπρόλ, Μπερτράντ Ταβερνιέ, Μαρσέλ Καρνέ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Ζαν Ντελάνο, Κλοντ Οτάντ-Λαρά, Ζαν Ρενουάρ (35ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου)
3.Αφιέρωμα στον Πίτερ Μπρούκ (63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

(iv) Τέσσερις παλαιότερες και σπουδαίες ταινίες και μια τριλογία που ανακάλυψα μέσα στο 2022:
Ο Πράσινος Τοίχος του Αρμάνδο Ρόβλες Γκόντοι, 1970
Ο Σαδιστής του Τζέημς Λάντις, 1963
Pusher (Το Βαποράκι)/Pusher II (Με Αίμα στα Χέρια μου)/Pusher III (Άγγελος Θανάτου) του Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, 1996/2004/2005
Δόκτωρ Γκλας της Μάι Ζέτερλινγκ, 1968
Οι Τελευταίες Ημέρες, Γόμορρα της Χέλμα Σάντερς-Μπραμς, 1973

(v) Κορυφαία αφιερώματα σε παράλληλο κύκλωμα:
1.Russian Dark: The Films of Aleksey Balabanov (MUBI)
2.Martin Scorsese’s World Cinema Project (MUBI)
3.The One and Only: Tilda Swinton (MUBI)
4.True, False, Other: A Denis Côté Retrospective (MUBI)
5.Turn it Up: Music on Film (MUBI)

* Ο Σπύρος Γάγγας διδάσκει κοινωνιολογία και σπουδές κινηματογράφου στο Deree-The American College of Greece. Παράλληλα, ασχολείται με την κριτική κινηματογράφου και έχει δημοσιεύσει για το ιαπωνικό σινεμά καθώς και για την σχέση κινηματογράφου και κοινωνίας. Μικρότερα κείμενά του για τον κινηματογράφο φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό «Το Δέντρο». Έχει διατελέσει πρόεδρος του Edinburgh University Film Society (1992-1993). Είναι δημιουργός του κινηματογραφικού μπλογκ Vanguard Cinema.

Ζωή- Μυρτώ Ρηγοπούλου
Από τις ταινίες που είδα το 2022 αυτές που ξεχώρισα είναι (έχοντας κόψει και κάποιες για να μην γίνει η λίστα ακόμα μεγαλύτερη και έχοντας σίγουρα ξεχάσει και κάποιες άλλες – αλλά κι αυτό πάλι κάτι δείχνει…):

Μυθοπλασία ξένες:
Belfast του Κένεθ Μπράνα
The Fabelmans του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Drive my Car του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
και
Η συνωμοσία του Καΐρου του Ταρίκ Σαλέχ
Χαμένες ψευδαισθήσεις του Ξαβιέ Τζιανολί
Το μπλε καφτάνι της Μαριάμ Τουζανί
Tant que le soleil frappe του Φιλίπ Πετί
Η Φάλαινα του Ντάρεν Αρονόφσκι
Απόφαση φυγής του Παρκ Τσαν-γουκ
Μέρες ξηρασίας του Εμίν Αλπέρ
Το τρίγωνο της θλίψης του Ρούμπεν Έστλουντ
Ο σύντροφος Βολκονόγκοφ απέδρασε των Νατάσα Μερκούλοβα και Αλεξέι Τσουπόφ
Οι ροδακινιές του Αλκαράς της Κάρλα Σιμόν
Παγίδα του Χάνι Αμπού-Ασάντ
Φτερά και πούπουλα του Ομάρ Ελ Ζοχάιρι
Η νύχτα της 12ης του Ντομινίκ Μολ (κι ας μην μάθαμε ποτέ το δολοφόνο…)

Και μια κατηγορία από μόνη της Τα πνεύματα του Ινισερίν του Μάρτιν ΜακΝτόνα γιατί ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω τι αίσθηση μου άφησε…

Μυθοπλασία ελληνικές:
Φαντάσματα της επανάστασης του Θάνου Αναστόπουλου
Dodo του Πάνου Κούτρα
Σμύρνη μου αγαπημένη του Γρηγόρη Καραντινάκη

Ντοκιμαντέρ:
Για μια χούφτα τηγανιτές πατάτες των Ζαν Λιμπόν και Ιβ Ινάν
Η Λεοπάρδαλη του χιονιού των Μαρί Αμιγκέ και Βενσάν Μινιέ
Όλες οι πνοές του κόσμου του Σόνακ Σεν
Godard seul le cinema του Σιρίλ Λετί
Vera των Τίτσα Κόβι και Ράινερ Φρίμελ
2η ευκαιρία του Ραμίν Μπαράνι
Ennio του Τζουζέπε Τορνατόρε
Φωτιά της αγάπης της Σάρα Ντόουσα

Και τα ελληνικά:
Ενθύμιον του Νίκου Ζιώγα
Ο χειροπαλαιστής του Γιώργου Γούση
Latin Noir του Ανδρέα Αποστολίδη
Τέταρτος χαρακτήρας της Κατερίνας Πατρώνη.
Μέρες και Νύχτες της Δήμητρας Κ. της Εύας Στεφανή
Τελευταίο ταξίδι του Άρη Χατζηστεφάνου
Οι Πικροδάφνες της Πάολας Ρεβενιώτη

Μικρού μήκους:
Sower of stars (El sembrador de estrellas) του Lois Patiño
By Flavio του Pedro Cabeleira
Pendulus του Δημήτρη Γκότση
Στον θρόνο του Ξέρξη της Εύης Καλογηροπούλου
Η κούρσα του Γιώργου Λεοντακιανάκου

* Η Ζωή- Μυρτώ Ρηγοπούλου είναι ψυχολόγος, κριτικός κινηματογράφου και μεταφράστρια. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου Καλοί καιροί, εκδ. Κέδρος (2005).

Καλλιόπη Πουτούρογλου
Σε αίθουσες
Drive My Car, Ryusuke Hamaguchi
Hit the Road, Panah Panahi
Bergman Island, Mia Hansen-Løve
Compartment Number 6, Juho Kuosmanen
The Worst Person in the World, Joachim Trier
Paris, 13th District, Jacques Audiard
Decision to Leave, Park Chan-wook
Licorice Pizza, Paul Thomas Anderson
The Fabelmans, Steven Spielberg
Nope, Jordan Peele
Aftersun, Charlotte Wells

Σε Φεστιβάλ
Trenque Lauquen, Laura Citarella
No Bears, Jafar Panahi
The Novelist΄s Film, Hong Sang-soo
Unrueh, Cyril Schäublin
Klondike, Maryna Er Gorbach
Burning Days, Emin Alper
A Love Song, Max Walker-Silvermanmel
Ta Farda, Ali Asgari
A Little Love Package, Gaston Solnicki
Vera, Tizza Covi & Rainer Frim
The Sower of Stars, Lois Patiño (μικρού μήκους)

Ντοκιμαντέρ
Three Minutes-A Lengthening, Bianca Stigter
Turn your Body to the Sun, Aliona van der Horst
Nelly and Nadine, Magnus Gertten
This Much I Know to Be True, Andrew Dominik
The Chimney, Laila Pakalnina
Young Plato, Neasa Ni Chianain, Declan Mc Grath
We, Students! Rafiki Fariala
Fire of Love, Sara Dosa
Nuclear Family, Erin & Travis Wilkerson
Bettina, Lutz Pehnert

Ελληνικά
Τελευταίο Ταξίδι, Άρης Χατζηστεφάνου
Χειροπαλαιστής, Γιώργος Γούσης
Under the Lake, Θανάσης Τρομπούκης (μικρού μήκους)

Αποκαλύψεις της χρονιάς
Το Hit the Road, πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Panah Panahi, στα βήματα του πατέρα Jafar αλλά και του μεγάλου δασκάλου Abbas Kiarostami, που κουβαλά ένα προσωπικό σκηνοθετικό ύφος, μια ιδιαίτερη ευαισθησία (άλλοτε παιγνιώδη και άλλοτε βαθιά υπαρξιακή) και έναν απίθανο μικρό ήρωα, πλάι στους εξαιρετικούς πρωταγωνιστές του. Μια φρέσκια πνοή στο παγιωμένο ιρανικό σινεμά.
Η σειρά 8 επεισοδίων Irma Vep του Olivier Assayas, ό,τι απολαυστικότερο για φανατικούς σινεφίλ και όχι μόνο. Από το επτάωρο Les Vampires του Louis Feuillade του 1915 και τον απόηχο της παλιάς του Irma Vep του 1996, ο Assayas κτίζει ένα λαμπερό μωσαϊκό χαρακτήρων που αντανακλούν τη σύγχρονη πραγματικότητα του θεάματος, της ουσίας αλλά και της βιομηχανίας του σινεμά.
Η μυσταγωγική ερμηνεία ( αλλά και κινηματογράφηση μέσα σε ένα στούντιο-υπερκόσμιο ναό) από τους Nick Cave & Warren Ellis τραγουδιών των άλμπουμ Ghosteen και Carnage, στο This Much I Know to Be True του Andrew Dominik. Συγκλονιστική η ερμηνεία του Hollywood στο 40΄.

* Η Καλλιόπη Πουτούρογλου είναι κριτικός κινηματογράφου, βοηθός σύνταξης του Σινεφίλια [Cinephilia.Gr].

Δημήτρης Μπάμπας
Αίθουσες
I.
Τι Βλέπουμε Οταν Κοιτάμε τον Ουρανό; (What Do We See When We Look at the Sky?), Alexandre Koberidze
Απόφαση Φυγής (Decision to Leave), Park Chan-wook
Μετρητής Καρτών (The Card Counter), Paul Schrader
Ούτε Καν (Nope), Jordan Peele
Πίτσα Γλυκόριζα (Licorice Pizza), Paul Thomas Anderson
Αγαπητοί Σύντροφοι (Dear Comrades!),  Andrei Konchalovsky

II.
Drive my Car, Ryûsuke Hamaguchi
Αζόρ: Ο Κώδικας του Τραπεζίτη (Azor),  Andreas Fontana
Το Νησί του Μπέργκμαν (Bergman Island), Mia Hansen-Løve

III.
Ανθρώπινος Παράγοντας (Human Factors), Ronny Trocker
Βαγόνι Αριθμός 6 (Compartment No. 6), Juho Kuosmanen
Κορσές (Corsage), Marie Kreutzer
Στην Αυλή του Σχολείου (Playground), Laura Wandel
Χαμένες Ψευδαισθήσεις (Illusions Perdues), Xavier Giannoli
Ο Χειρότερος Ανθρωπος στον Κόσμο (The Worst Person in the World), Joachim Trier
Μετά τον Γιάνγκ (After Yang), Kogonada

Ντοκιμαντέρ
Τελευταίοι και Πρώτοι Ανθρωποι (Last and First Men), Jóhann Jóhannsson
Αγελάδα (Cow), Andrea Arnold

Ελληνικές
Αγία Εμυ, Αρασέλης Λαιμού
Τελευταίο Ταξίδι, Άρης Χατζηστεφάνου
Ενθύμιον, Νίκου Ζιώγα
Χειροπαλαιστής, Γιώργος Γούσης

Παράλληλο κύκλωμα
I.
Tenéis que venir a verla (You Have to Come and See It), Jonás Trueba
Broker, Hirokazu Koreeda
The Novelist΄s Film, Hong Sang-soo
Unrueh, Cyril Schäublin
Avec amour et acharnement Both Sides of the Blade, Claire Denis

II.
Apollo 10 1⁄2: A Space Age Childhood, Richard Linklater
Keiko, me wo sumasete (Small, Slow but Steady), Shô Miyake
Ta farda (Until Tomorrow), Ali Asgari
Kimi, Steven Soderbergh

Τηλεοπτικές σειρές
I.
Irma Vep, Olivier Assayas
Esterno note, Marco Bellocchio
II.
Only Murders in the Building, John Hoffman, Steve Martin (Σεζόν 1 & 2)
Inventing Anna, Shonda Rhimes
Pachinko, Kogonada & Justin Chon

Ντοκιμαντέρ
2nd Chance, Ramin Bahrani
Nous, étudiants ! (We, Students!), Rafiki Fariala
Godard seul le cinema, Cyril Leuthy
Rewind and Play, Alain Gomis
Mutzenbacher, Ruth Beckermann
The Tinder Swindler, Felicity Morris

Μικρού μήκους
Potemkiniștii (The Potemkinists) , Radu Jude
Amintiri de pe Frontul de Est (Memories from the Eastern Front) , Radu Jude, Adrian Cioflâncă
Terminal norte, Lucrecia Martel
Camarera de piso, Lucrecia Martel
Μικροβίωμα, Σπύρος Πετρόπουλος

* Ο Δημήτρης Μπάμπας είναι υπεύθυνος σύνταξης του Σινεφίλια [Cinephilia.Gr] και επιμελητής προγράμματος στο φεστιβάλ Εικόνες και όψεις του Εναλλακτικού Κινηματογράφου (Λευκωσία).