(Sir Arne's Treasure)
 του Mauritz Stiller
(σχόλιο της Μαρίας Γαβαλά)

Μια ασπρόμαυρη μεγαλειώδης συμφωνία. «Sir Arne's Treasure», 1919, (στα Σουηδικά: «Herr Arnes pengar»). Βωβή ταινία του Mauritz Stiller, από το μυθιστόρημα της Selma Lagerlöf. Με την γλυκύτατη και πολύ συγκινητική Mary Johnson στον ρόλο της Elsalill, αυτής της αέρινης παρθένου με το τραγικό τέλος, η οποία με τη θυσία της και τον θάνατό της κατέστρεψε τον άνδρα (τον υποδύεται ο Richard Lund) που αγάπησε φλογερά, χωρίς εκείνος να αξίζει τον έρωτά της. Στο Netflix –στην ενότητα του Σκανδιναβικού κινηματογράφου, και ειδικότερα σε κείνη με τις κλασικές βωβές Σουηδικές ταινίες, αποκαταστημένες ψηφιακά από το Σουηδικό Κέντρο Κινηματογράφου. Από τις σημαντικότερες ταινίες του Βωβού Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.
Ο Mauritz Stiller, όπως και ο συμπατριώτης του Victor Sjöström εμπνέονταν συχνά από τις σκανδιναβικές σάγκες. Βλέποντας ή βλέποντας ξανά, σήμερα, αυτή τη μεταφορά πάνω στον κύκλο της ζωής, μια μεγαλειώδη οπτική συμφωνία του χιονιού και του πάγου (ταιριάζει απίστευτα με τη θέα από τα παράθυρά μας), επηρεασμένη από τους πίνακες του Φινλανδού ζωγράφου Albert Edelfelt, το πρώτο που σκεπτόμαστε είναι τι τεράστια κληρονομιά παρέλαβε ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, προκειμένου να μεγαλουργήσει με τη σειρά του. Πράγματι, το μυαλό μας πηγαίνει στην «Πηγή των Παρθένων-Jungfrukällan», 1960, του Μπέργκμαν – και όχι μόνον, ο Αϊζενστάιν σίγουρα οφείλει πολλά σε τούτη την αριστουργηματική βουβή ασπρόμαυρη συμφωνία (δες τη νεκρική πομπή του ενταφιασμού της Εlsalill στο απέραντο παγωμένο τοπίο, και τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει «μαύρο πάνω σε λευκό», στον κινηματογράφο).

(πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο Facebook)