(μια ανάρτηση στο Facebook)

Michel Demopoulos
Ανάρτηση στις 31 Ιουλίου 2017
Με μια εκπληκτική καριέρα στο κινηματογράφο (αλλά και στο θέατρο), η Ζαν Μορό υπήρξε η πιο εμβληματική μορφή του μοντέρνου σινεμά. Ασκούσε μια ασύλληπτη γοητεία άλλοτε μυστηριώδη, απροσδιόριστη και απόμακρη (Μαλ, Αντονιόνι, Λόουζι), άλλοτε χαρωπή, ανάλαφρη και φαντεζίστικη (Τρυφό, Μπουνιουέλ), μια γοητεία πάντα όμως κομψή και στιλάτη. Όσο η Μπαρντό ήταν ερωτική, τόσο η Ζαν ήταν αισθησιακή. Αστραπές στο βλέμμα, βραχνάδα στη φωνή, νωχελικό βάδισμα. Όπως έγραψε ο Ζαν Λουί Κομολί σε σημερινό ποστ : «η ορατή – και αόρατη -ουσία της ταινίας είναι σαν να πηγάζει από την ίδια την ερμηνεύτρια. Δίνει τροφή στην ταινία, της δίνει ζωή, σάρκα και σκέψη. Σ ‘αυτή την περίπτωση δεν παίζει ένα «ρόλο» αλλά κουβαλάει την ταινία στην πλάτη της». Με άλλα λόγια, είναι σαν η Ζαν Μορό να ενέπνεε τις σπουδαίες μυθοπλασίες όπου πρωταγωνιστούσε.

* Ο Μισέλ Δημόπουλος / Michel Demopoulos είναι κριτικός κινηματογράφου. Υπήρξε αρχισυντάκτης και διευθυντής του θρυλικού περιοδικού “Σύγχρονος Κινηματογράφος”, καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1991-2004) και προγραμματιστής, μαζί με τον Γιάννη Μπακογιαννόπουλο, της Κινηματογραφικής Λέσχης στην κρατική τηλεόραση. Σήμερα δουλεύει σε εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, είναι μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής στο Lisbon & Estoril Film Festival και ιδρυτικό μέλος των βραβείων LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.