O Χάρολντ Κλέιτον Λόιντ/ Harold Clayton Lloyd γεννήθηκε στη Νεμπράσκα το 1893. Στην ηλικία των 12 ετών άρχισε να ασχολείται με το θέατρο, παίρνοντας μέρος σε παραστάσεις του σχολείου. Μερικά χρόνια αργότερα, ο ηθοποιός Τζον Λέιν Κόννορ ζήτησε από τον Λόιντ να τον συνοδεύσει στο Σαν Ντιέγκο. Εκεί, η κινηματογραφική εταιρία Έντισον ζήτησε από τον Κόννορ κομπάρσους, γεγονός που οδήγησε στην πρώτη εμφάνιση του Λόιντ στη μεγάλη οθόνη στην ταινία The Old Monk's Tale (1913). Την ίδια χρονιά, ο Λόιντ συμμετείχε ως βοηθητικός ηθοποιός σε μια ταινία που λεγόταν Rory 'o The Bogs, όπου συνάντησε έναν άλλο κομπάρσο, τον Χολ Ρόατς.
Το 1915 ο Ρόατς ίδρυσε μια νέα κινηματογραφική εταιρία και προσκάλεσε τον Λόιντ να κάνει τη δική του κωμική σειρά. Ο πρώτος χαρακτήρας του Λόιντ ονομαζόταν Γουίλι Γουόρκ (αργότερα άλλαξε σε Λόνσαμ Λουκ), ο οποίος ήταν ένα αντίγραφο του χαρακτήρα του μικρού Αλήτη που επινόησε ο Τσάπλιν. Τελικά, το 1917 ο Λόιντ διαμόρφωσε μία νέα περσόνα, που λεγόταν απλά χαρακτήρας «Γυαλιά». Ο Λόιντ σκηνοθέτησε την πρώτη απ’ τις ταινίες, αλλά αργότερα κατάλαβε ότι ήταν δύσκολο να υποδύεται το ρόλο του και να σκηνοθετεί ταυτόχρονα. Το 1921, ο Λόιντ πρωταγωνίστησε στην πρώτη του μεγάλη μήκους ταινία με τίτλο A Sailor-Made Man, που έγινε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν τα: Grandma's Boy (1922), Doctor Jack (1922) και η πιο θεαματική απ’ τις ταινίες του, το Safety Last (1923).
Στα τέλη του 1923, ο Λόιντ ίδρυσε τη δική του κινηματογραφική εταιρία και τα δύο πρώτα χρόνια διένειμε τις ταινίες του μέσω της Pathe και αργότερα της Paramount. Το 1928, ο Λόιντ είχε ήδη γράψει την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Μια αμερικάνικη κωμωδία», ενώ την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην τελευταία του βωβή ταινία με τίτλο Speedy.
Το 1929, ο Λόιντ ξεκίνησε να κάνει την ταινία Welcome Danger , όπου αρχικά τη γύρισε ως βωβή, αλλά αργότερα την ξαναγύρισε ως ομιλούσα. Η καριέρα του άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Έκανε άλλη μια ταινία με τίτλο Feet First (1930) στο στιλ του Safety Last, αλλά δεν έτυχε θερμής υποδοχής. Επέστρεψε στις κινηματογραφικές αίθουσες δύο χρόνια μετά με ένα εξαιρετικό φιλμ, που θεωρείται απ’ τα καλύτερά του. Το Movie Crazy, που ο Λόιντ θεωρούσε και το πιο κωμικό απ’ τα έργα του. Πεπεισμένος ότι η ταινία θα γινόταν επιτυχία, έφυγε για ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν επέστρεψε στο Χόλυγουντ, έμαθε ότι η ταινία είχε αποτύχει. Από τότε, μείωσε την παραγωγή των ταινιών του σε μία κάθε δύο χρόνια. Στις αρχές της δεκαετίας του ’40, σταμάτησε την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο και άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία. Αργότερα, τράβηξε πολυάριθμες φωτογραφίες της Μέρλιν Μονρόε.
Το 1947, ο σκηνοθέτης Πρέστον Στούρτζες θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στην καριέρα του Λόιντ και, με τη συμμετοχή του μεγάλου κωμικού, γύρισε την ταινία The Sin of Harold Diddlebock, που όμως δεν έπιασε την κορυφή. Τρία χρόνια αργότερα, ο παραγωγός Χάουαρντ Χιου την επανέκδοσε με τον τίτλο Mad Wednesday. Ο Λόιντ είχε πια σχεδόν ξεχαστεί. Παρόλο που η ταινία δεν είχε επιτυχία, ο Λόιντ προτάθηκε για τη Χρυσή σφαίρα Καλύτερου ηθοποιού. Το 1953, έλαβε τιμητικό Όσκαρ του μάστερ κωμικού και καλού πολίτη. Πέθανε το 1971 σε ηλικία 78 ετών.
