O Kōji Wakamatsu/ Κότζι Ουακαμάτσου γεννήθηκε το 1936 στο νομό Μιγιάτζι της Ιαπωνίας. Σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία το 1963.
Ανήκει στην γενιά του Νέου Κύματος της Ιαπωνίας και υπήρξε επίσης παραγωγός της Αυτοκρατορίας των Αισθήσεων του Nagisa Oshima. Θεωρείται από τους σημαντικότερους Ιάπωνες σκηνοθέτες ταινιών pinku eiga, δηλαδή των "ροζ" ταινιών, με ερωτικό περιεχόμενο. Ωστόσο το έργο του υπερβαίνει τις όποιες κατηγοριοποιήσεις, καθώς εκφράζει όλη τη μοντερνιστική διάθεση αλλά και τους πολιτικούς προβληματισμούς της δεκαετίας του 60. Ενώ στο ύστερο έργο του οδηγήθηκε σε αφηγηματικούς και δραματουργικούς δρόμους πιο κλασικούς -διατηρώντας όμως πάντα το ανήσυχο και αντισυμβατικό πολιτικό του πνεύμα.
Ο Kōji Wakamatsu από το 1963 έως το 1965 γύρισε ταινίες για την εταιρία Nikkatsu. Το 1965 η ταινία του Secrets Behind the Wall/ Μυστικά πίσω από τον τοίχο άρεσε σ’ έναν Γερμανό διανομέα, ο οποίος την πρότεινε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Η ομοσπονδία ιαπώνων παραγωγών, θεωρώντας εθνική ντροπή την εκπροσώπηση του ιαπωνικού κινηματογράφου από μια «ροζ» ταινία, επέκρινε την προβολή και μποϋκοτάρισε το Φεστιβάλ.
Το 1965 ο Wakamatsu εγκατέλειψε την Nikkatsu και ίδρυσε δική του εταιρεία παραγωγής. Μέχρι σήμερα συνολικά σκηνοθέτησε πάνω από 100 ταινίες. Μερικές από τις γνωστότερες ταινίες του είναι: Go go second time virgin (1969), Violent without a cause (1969), Dark Story of a Japanese Rapist (1969)και Ecstasy of the angels (1972).
Οι ταινίες που ο Wakamatsu γύρισε τη δεκαετία του 60, αφηγούνται ιστορίες με δολοφονίες, βιασμούς, απαγωγές, βασανιστήρια. Αφετηρία αυτών των ταινιών ήταν τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και όλες ήταν χαμηλού προϋπολογισμού. Ωστόσο η avant-garde αισθητική και η προκλητική πολιτική θεματολογία τους, μετατοπίζουν τις ταινίες  αυτές από τον χώρο του ερωτικού σινεμά  στο χώρο της πρωτοπορίας της δεκαετίας του 60.
Το 1971 ο Wakamatsu συν-σκηνοθέτησε το αναφερόμενο στο Παλαιστινιακό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ντοκιμαντέρ Red Army/PFLP: Declaration of World War μαζι με τον Masao Adachi, μέλος τότε του διαβόητου Ιαπωνικού Κόκκινο Στρατό. Ο Adachi επίσης έγραψε το σενάριο σε μια σειρά από ταινίες του Wakamatsu, συμπεριλαμβανομένων Violated Angels (1967), Angelic Orgasm (1972) και του Ecstasy of the Angels (1972), ταινία που αναφέρεται στις δραστηριότητες και την εσωτερική ζωή του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού.
Αργότερα στην ταινία United Red Army (2007) ο Wakamatsu απεικόνισε με αναλυτικό τρόπο και κριτικό πνέυμα όλη την περιπέτεια του ένοπλου αγώνα στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 60.
Αναφερόμενος στις επιδιώξεις του όταν σκηνοθετεί ο Kōji Wakamatsu δηλώνει: «Επιδιώκω να λέω την αλήθεια Οι ταινίες είναι διασκέδαση, αλλά αυτό δεν θα μας αποτρέψει μέσω αυτών να πούμε την αλήθεια. (…) Προσπαθώ όταν κάνω τις ταινίες μου να παραμείνω τουλάχιστον ειλικρινής. Επιπλέον, ένας αληθινός δημιουργός δεν κάνει ταινίες που να εκφράζουν την άποψη όσων βρίσκονται στην εξουσία. Για μένα, αυτό είναι ένας βασικός κανόνας: θα πρέπει να κάνεις ταινίες από την πλευρά των αδυνάτων.».
Ο Kōji Wakamatsu σκοτώθηκε στα 76 του χρόνια. Κατά ένα ανάλογο τρόπο με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, χτυπήθηκε από ένα ταξί, καθώς διέσχιζε ένα κεντρικό δρόμο στο Τόκιο. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και απεβίωσε στις 17 Οκτωβρίου 2012, μέρες μετά την εισαγωγή του.

Κάποιες ταινίες του Kōji Wakamatsu

Secrets behind the Wall
Σ’ ένα συγκρότημα πολυκατοικιών, ένας μαθητής που ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, κατασκοπεύει τη γειτόνισσά του –μια πρώην ακτιβίστρια που ζει τώρα την καθημερινότητα της νοικοκυράς– στον κρυφό δεσμό που διατηρεί μ’ έναν πρώην εραστή της. Ο απομονωμένος και καταθλιπτικός ηδονοβλεψίας οδηγείται σταδιακά σε μια έκρηξη τρέλας.

Shinjuku Mad
Ένας νέος δολοφονείται βίαια από μια συμμορία στη γειτονιά Σιντζούκου του Τόκιο. Ο πατέρας του, αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση, ψάχνει τους δολοφόνους. Δεν θα αργήσει να βρει τον περίφημο “Τρελό του Σιντζούκου” και την παρέα του. Οι βιαστές και δολοφόνοι καταφέρνουν να τον πείσουν πως η δράση τους είναι μέρος μιας επανάστασης, στην οποία τάσσονται αντιμέτωποι με τη χώρα και την παλιά τάξη πραγμάτων, ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιάσουν αθώους ανθρώπους για να πετύχουν το στόχο τους. Η ταινία αεπικονίζει την περιπλάνηση ενός πατέρα που αναζητά το δολοφόνο του γιου του μέσα στον κόσμο των νεανικών ομάδων αμφισβήτησης του Τόκιο.

Running in madness, Dying in love
Ενώ έξω στους δρόμους του Τόκυο μαίνονται συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών, ένας νέος καταφεύγει στο σπίτι του αδελφού του, που είναι αστυνομικός. Οι δυο τους δεν θα αργήσουν να πιαστούν στα χέρια, αλλά η παρέμβαση της συζύγου του αστυνομικού θα είναι καταλυτική, καθώς οδηγεί τον άντρα της στο θάνατο με το ίδιο του το όπλο. Ο νέος και η γυναίκα συγκαλύπτουν το φόνο σκηνοθετώντας μια υποτιθέμενη αυτοκτονία. Γίνονται εραστές και ξεκινούν για ένα ταξίδι στο βόρειο και πιο ανεξερεύνητο κομμάτι της χώρας, σαν να τους κυνηγά το φάντασμα του δολοφονημένου συζύγου, το ερωτικό τους πάθος και μαζί ο παλμός της εποχής που αλλάζει. Η ταινία είναι το χρονικό ενός καταραμένου ερωτικού τριγώνου και ταυτόχρονα ένα αιχμηρό σχόλιο για το αστυνομοκρατούμενο κράτος κια την πολιτική κατάσταση της εποχής.

United Red Army
Η ταινία ανασυνθέτει κάποια απ’ τα πιο γεγονότα της ιστορίας του ιαπωνικού φοιτητικού εξτρεμιστικού κινήματος μέσα απ’ την ιστορία της φράξιας Ενωμένος Κόκκινος Στρατός, ομάδα που έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες των Ιαπώνων φοιτητών ενάντια στη χρήση της χώρας τους ως στρατιωτικής βάσης από τους Αμερι- κανούς κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ. Το 1972, 14 μέλη της φράξιας Ενωμένος Κόκκινος Στρατός λίντσαραν ο ένας τον άλλο κατά τη διάρκεια ομαδικών συναντήσεων «αυτοκριτικής», στη διάρκεια εκπαίδευσης σε ορεινή περιοχή. Οι επιζώντες οχυρώθηκαν στο ορεινό καταφύγιο Ασάμα Σάντσο, όπου πολιορκήθηκαν για δέκα μέρες από την αστυνομία. Η ταινία είναι μια απόπειρα καταγραφής του κλονισμού τον οποίο υπέστη τότε η ιαπωνική Αριστερά και μια προσπάθεια ανίχνευσης των κινήτρων των στρατευμένων φοιτητών.

Caterpillar
Κεντρικό πρόσωπο μια νεαρή γυναίκα, της οποίας ο σύζυγος επιστρέφει βαρύτατα ακρωτηριασμένος από το σινο-ιαπωνικό πόλεμο. Πορτραίτο ενός γυναικείου χαρακτήρα, περιγραφή μιας πολύπλοκης σαδο-μαζοχιστική συζυγικής σχέσης, αντιπολεμική παραβολή για την εσωτερική κατάσταση στην Ιαπωνία την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο βετεράνος Ιάπωνας σκηνοθέτης βρίσκει ξανά τους κλειστούς χώρους και την εμμονή στο σεξ της πειραματικής «pinku» περιόδου του. Και όπως σ’ όλες τις ταινίες του έτσι και εδώ το σεξ τοποθετείται πάντα σ’ ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο.

11/25: The Day Mishima Chose His Own Fate
Η ταινία επικεντρώνεται στις τελευταίες ώρες του ιάπωνα συγγραφέα Yukio Mishima/ Γιούκιο Μίσιμα.  Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, ο Yukio Mishima αυτοκτόνησε με τρόπο τελετουργικό στο Τόκιο στο Υπουργείο Άμυνας. Άφησε πίσω του αριστουργήματα και μια διαμάχη που ο απόηχος της φθάνει μέχρι σήμερα. "Αν εκτιμούμε τόσο πολύ την αξιοπρέπεια στην ζωή, πώς μπορούμε να μην εκτιμούμε την αξιοπρέπεια στο θάνατο. Κανένας θάνατος δεν μπορεί να ονομαστεί μάταιος.": ο Yukio Mishima ήταν ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Ιαπωνίας. Μαζί με μέλη του ιδιωτικού στρατού -του Tatenokai- ο Mishima κρατώντας όμηρους κάλεσε τους συγκεντρωμένους να ανατρέψουν το δημοκρατικό καθεστώς και να επαναφέρουν τις εξουσίες του αυτοκράτορα. Όταν οι στρατιώτες τον χλεύασαν, ο Mishima διέκοψε την ομιλία του, αποσύρθηκε στο γραφείο του διοικητή, και έκανε Seppuku – την τελετουργική αυτοκτονία των πολεμιστών σαμουράι – τρυπώντας την κοιλιά του με ένα τελετουργικό ξίφος και για να αποκεφαλιστεί στη συνέχεια από έναν από τους συντρόφους του. Τι προσπαθούσε να εκφράσει ο Mishima μ’ αυτές του τις πράξεις; Και πώς πέρασε τις τελευταίες του ώρες; Η ταινία επιχειρεί να απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα.  

The Millennial Rapture
Η ταινία διαδραματίζεται σε μια μικρή παραθαλάσσια κοινότητα που ονομάζεται Roji. Η Oryu, μια μαία, έχει παρακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια τους άνδρες να μεγαλώνουν, να ζουν και να πεθαίνουν... Τώρα καθώς πλησιάζει το τέλος της ζωής της έχει αρχίσει να συνομιλεί με τις ψυχές των νεκρών...
Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα του Kenji Nakagami, ενός από τους πιο διάσημους μυθιστοριογράφος στην Ιαπωνία
Ο Koji Wakamatsu δηλώνει: "Ζούμε μια ζωή γεμάτη βάσανα. Οφείλουμε να ζήσουμε μέχρι να πεθάνουμε. Γι 'αυτό και δεν μπορώ να σταματήσω να δημιουργώ. Από τη στιγμή της γέννησης μέχρι τη στιγμή του θανάτου, αισθάνομαι το βλέμμα της Oryu και την προσευχή της που απλώνεται στο Roji. Ο κόλπος που απλώνεται μπροστά στο Roji μού δίνει την αίσθηση της μήτρας».

(πηγή δ.τ., δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου)