"Αν υπάρχει κάποιος σκηνοθέτης για τον οποίος θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι είναι κληρονόμος του Luis Bunuel...τότε πρώτος υποψήφιος θα 'ταν ο Ripstein. Κατά την προσωπική άποψη ο Ripstein είναι ένας από τους καλύτερους και πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες που δουλεύουν σήμερα".
Alex Cox, Film Comment

Μεγαλωμένος μέσα σε κινηματογραφικό περιβάλλον -ο πατέρας του ήταν παραγωγός στο Μεξικάνικο σινεμά- ο Arturo Ripstein ευτύχησε να έχει ένα μεγάλο δάσκαλο, ήταν βοηθός του Luis Bunuel, στο Εξολοθρευτή Αγγελο (The Exterminating Angel).
Σε διάστημα 30 χρόνων γύρισε ταινίες, η επιτυχία των οποίων τόσο σε φεστιβάλ (Κάνες, Βερολίνο, Βενετία) όσο και στο κοινό τον έχει τοποθετήσει στη θέση του πιο σημαντικού ίσως σκηνοθέτη στην Λατινική Αμερική, ενός σκηνοθέτη με διεθνή απήχηση. Οι ταινίες του έχουν ως σεναριογράφους τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής: Gabriel Garcia Marquez, Carlos Fuentes, Manuel Puig είναι μερικά από τα ονόματα που συναντάμε στις ταινίες του.
Η πρώτη του ταινία Tiempo De Morir, που γύρισε σε ηλικία μόλις 21ετών, ήταν ένα γουέστερν, που το σενάριο το υπέγραφαν οι Gabriel Garcia Marquez και Carlos Fuentes.
Μια από τις πιο γνωστές ταινίες του -που προβλήθηκε και στην Ελλάδα- είναι το El Castillo De la Pureza, ένα σουρεαλιστικό δράμα εσωτερικών χώρων, στο οποίο ο κεντρικός χαρακτήρας, ένας πατέρας, κρατά την οικογένεια του κλειδωμένη στο σπίτι για 18 χρόνια να μην διαφθείρει από τον κόσμο και για να μείνει πάντα αγνή.
Στο El Santo Oficio αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας εβραίων που έρχονται στο Μεξικό από τη Ισπανία κυνηγημένοι από την Ιερά Εξέταση και προσπαθούν να διατηρήσουν τη πίστη τους.
Το Fox Trot η ιστορία περιστρέφεται γύρω ένα ευγενή, που δραπετεύει από την οικογένεια του, προσπαθώντας να γλιτώσει από την Ναζιστική κυριαρχία. Οταν στο απομακρυσμένο νησί που καταφεύγει φτάνει μια γυναίκα, οι αναμνήσεις του παρελθόντος διακόπτουν την ηρεμία του.
Η τραγική ιστορία ενός τραβεστί είναι το κεντρικό θέμα στο El Lugar Sin Limites. Ο πρωταγωνιστής, ο ήρωας του Los Olvidados, είναι μια γυναίκα παγιδευμένη στο σώμα ενός άνδρα ή διαφορετικά μια μητέρα παγιδευμένη στο σώμα ενός πατέρα που προσπαθεί να σώσει την κόρη της/του από την απειλείται από τον εραστή της.
Ενα noir που εστιάζει στην βιαιότητα της αστυνομίας είναι το Cadena Perpetua. Ενω το La Seduccion έχει ως ήρωα ένα ληστή που χρησιμοποιεί την κόρη της ερωμένης του ως δόλωμα σ' ανύποπτους στρατιώτες.
Στην δεκαετία του 80 ο Ripstein γύρισε το El Imperio De La Fortuna βασισμένο σε μία κλασική ιστορία του Juan Rulfo με τα στοιχεία της μοίρας, της τύχης και της τραγωδίας. Βασισμένο σ' ένα διήγημα του Γκυ ντε Μωπασαν (Guy de Maupassant) είναι το La Mujer Del Porto, με ήρωα ένα ναύτη ο οποίος ερωτεύεται μια πόρνη.
Ιστορία τρίγωνο είναι το Mentiras Piadosas: εδώ ένας οικογενειάρχης γνωρίζει τον έρωτα στο πρόσωπο μιας επιθεωρητού, εξίσου απογοητευμένης από την ζωή της με αυτόν.
Βασισμένο μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ Αιγύπτου Ναγκιπ Μαχφουζ, είναι το Principio Y Fin, μια ταινία που στο κέντρο της έχει την ηθική κατάρρευση μιας οικογένειας: φτώχεια, απληστία, ηθική κατάπτωση, ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις είναι τα στοιχεία της ταινίας.
Η Lucho Reyes η θρυλική τραγουδίστρια του Μεξικού, είναι η ηρωίδα της "φανταστικής βιογραφίας", La Reina de la Noche. Κόρη ιδιοκτήτριας πορνεία αντισυμβατική, σεξουαλικά απελευθερωμένη, αναζητά την αγάπη στην σχέση της με τον άνδρα της και με την υιοθετημένη κόρη της. Τα κωμικό-τραγικά στοιχεία κυριαρχούν στο Profundo Carnesi, μια ταινία που βασίζεται στη πραγματική ιστορία ενός ασυνήθιστου ζευγαριού-ένα ζιγκολό και μια νοσοκόμα. Δολοφόνοι κατά συρροή πλουσίων γυναικών που ο ζιγκολό παντρεύεται, φτάνουν σιγά-σιγά στο τέλος της σχέσης τους, όταν η γυναίκα -η οποία έχει εγκαταλείψει το σπίτι της- αρχίζει να ζηλεύει τις "επαγγελματικές υποθέσεις" του συντρόφου της.
O κινηματογράφος του Ripstein διακρίνεται από την μοναδικότητα της οπτικής του πάνω στη μεξικάνικη κοινωνία, ενός βλέμματος διφορούμενου, ενταγμένου και ταυτόχρονα απόμακρου, και πάνω απ' όλα ανατρεπτικού, όσο και αν δείχνει ν' ακολουθεί παραδόσεις και συμβάσεις. Αν αυτό φαίνεται ως μια συνέχεια της μεξικάνικης περιόδου του Luis Bunuel -που για πολλούς ήταν και η καλύτερη του σκηνοθέτη- είναι για τα πρόσωπα και τα θέματα των ταινιών του. Πόρνες, ληστές, δολοφόνοι, ζιγκολό, παραστρατημένοι οικογενειάρχες: όλα τα πρόσωπα των ταινιών του Ripsten βρίσκονται στο τελευταίο επίπεδο της κοινωνικής πυραμίδας, αναζητώντας απεγνωσμένα την αγάπη. Δυνατά πάθη, συγκρούσεις, συναισθήματα ακραία, αντιθέσεις ισχυρές, μελοδράματα: οι εικόνες των ταινιών του Ripsten ξεχειλίζουν από τα πάθη, την δύναμη και τα συναισθήματα μιας ζωής ακραίας, που ήρωες του την ζουν στα όρια της.

Δ.Μ.

EΠIΛEKTIKH ΦIΛMOΓPAΦIA
1965 Tiempo de morir
1969 La hora de los ninos
1972 El castillo de la pureza
1976 Lecumberri, el palacio negro
1977 El lugar sin lίmites
1978 Cadena perpetua
1985 El imperio de la fortuna
1988 Mentiras piadosas
1991 La mujer del puerto
1993 Principio y fin
1994 La reina de la noche
1995 Profundo carmesi
1997 El evangelio de las maravillas
1999 El coronel no tiene quien le escriba
2000 Asi es la vida
2000  La perdicion de los hombres