Ο Zhang Yimou είναι ο πρώτος Κινέζος σκηνοθέτης που κατάφερε να υπερβεί τα σύνορα της γλώσσας και των διαφορετικών πολιτισμών. Η ταινία του Raise the Red Lantern (Σήκωσε τα κόκκινα φανάρια) υπήρξε μια διεθνή επιτυχία, έβαλε τον κινέζικο κινηματογράφο στον παγκόσμιο χάρτη, άνοιξε τις πύλες για την νέα γενιά των κινέζων σκηνοθετών και τέλος καθιέρωσε την ηθοποιό του Gong Li ως μία σταρ διεθνούς επιπέδου.
Ταινίες όπως το Red Sorghum, Ju Du, To Live αποκαλύπτουν τις σταθερές γύρω από τις οποίες αναπτύσσεται το σκηνοθετικό του ύφος: εμμονή σε χώρους που βρίσκονται μακράν των αστικών κέντρων, δυνατά πορτραίτα γυναικών που βασανίζονται από ερωτικά ή άλλα πάθη και πληρώνουν το τίμημα, έντονα συναισθήματα, μια κλίση προς το μελόδραμα και την τραγωδία και τέλος μια προσήλωση στα έντονα χρώματα -τα οποία συνήθως είναι το κόκκινο και το κίτρινο. Το χρώμα στο έργο του Zhang Yimou χρησιμοποιείται ως ένα στοιχείο της αφήγησης για να δώσει πληροφορίες, για να διηγηθεί μικρά ή σημαντικά γεγονότα της δραματικής πλοκής, για να προσδιορίσει τους χαρακτήρες. Επιπλέον χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, ως ένα καθοριστικό στοιχείο για το ύφος της ταινίας.
Στην συνέχεια, και με αφορμή την ταινία Happy Times -μία κωμωδία, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στην φιλμογραφία του-, αναφέρεται σ' ορισμένα στοιχεία της σκηνοθετικής του γραμμής.

ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
Το Happy Times βασίστηκε σε ένα μικρό μυθιστόρημα. Μ' άρεσε η ιστορία, η οποία αναφέρεται στα όνειρα, στο πως το όνειρο αυτού του κοριτσιού θα εκπληρωθεί. Καθώς διασκεύαζα το μυθιστόρημα, είδα την ευκαιρία να κάνω μία διαφορετική ταινία, να μην επαναλάβω αυτά που έκανα μέχρι τότε. Στο μυθιστόρημα ο υλικός κόσμος είναι ένα ψέμα, όμως το πνεύμα είναι πολύ αληθινό -και ήταν αυτό το είδος της δομής που μου προσήλκυσε το ενδιαφέρον.
Χρησιμοποίησα μια πολύ διαφορετική μέθοδο για να γυρίσω την ταινία, και πολλοί μου λένε ότι μοιάζει σαν να έχει γυριστεί απ' ένα πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη. Ήθελα τα πάντα να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο απλά. Δεν ήθελα να κάνω όμορφες κινήσεις της μηχανής ή προμελετημένα να περιγράψω κάτι - αυτό είναι πολύ διαφορετικό από το παρελθόν όπου αναζητούσα για τις πιο όμορφες γωνιές λήψεις. Τα γυρίσματα του Happy Times ήταν πολύ πιο σύντομα από το συνηθισμένο: χρειαστήκαμε μόνο 40 ημέρες για να γυρίσουμε αυτή την ταινία. Και αυτό οφείλεται σ' αυτές τις μεγάλες διαφορές.
(...…) Ανάλωσα τις περισσότερες προσπάθειες μου στο να εκπαιδεύσω την νεαρή ηθοποιό που υποδύεται το τυφλό κορίτσι. Ποτέ στο παρελθόν δεν κινηματογράφησα ή απεικόνισα τυφλό χαρακτήρα στις ταινίες μου, έτσι αφιέρωσα πολύ χρόνο για να εκπαιδεύσω την ηθοποιό. Επίσης επισκέφθηκα αρκετά σχολεία τυφλών για να καταλάβω πως λειτουργούν [ως άτομα]. Και μπορέσαμε να βρούμε μια 19χρονη κοπέλα, που είναι όπως αυτή που η ταινία απεικονίζει: τυφλώθηκε όταν ήταν 10 χρόνων. Πήραμε την άδεια από την οικογένεια της τυφλής κοπέλας να ζήσει με την Dohg Jie (η ηθοποιός που πρωταγωνιστεί) καθ' όλη την διάρκεια της παραγωγής, για να μπορέσει η ηθοποιός να μάθει να υποδύεται ένα τυφλό χαρακτήρα. Έδινα στη Dong Jie δουλειά για να προετοιμάζεται στο σπίτι. Της έλεγα "θα κινηματογραφήσω το πως κοιτάζεις τα πράγματα για πέντε μέρες". Έτσι πρέπει να την ρωτήσει πως κοιτάζεις τα πράγματα και εν τω μεταξύ θα τις έδινα ασκήσεις.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
(...…) Η Κίνα είναι μια πολύ πολιτικοποιημένη κοινωνία -και μπορεί κάποιος να διαβάσει την πολιτική κατάσταση μέσω διαφορετικών ιστοριών. Η ταινία Happy Times δεν έχει μια πολιτική ιστορία, είναι μάλλον μία ιστορία για τη ζωή. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν σ' αυτή πολλές λεπτομέρειες που μπορούν και αντανακλούν την σημερινή κοινωνία. Όπως, ότι οι πάντες προσπαθούν να βγάλουν χρήματα. Τα χρήματα είναι πολύ σημαντικά στην ζωή μας σήμερα.

ΕΠΙΡΡΟΕΣ
Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που μ' επηρέασαν. Είμαι ένας φανατικός κινηματογραφόφιλος. Το να πηγαίνω σινεμά είναι η μοναδική συνήθεια που έχω. Έτσι όταν βλέπω κάποιο σημαντικό έργο, αυτό το έργο γίνεται το πρότυπο μου. Δεν πιστεύω ότι κάποιος γεννιέται σκηνοθέτης -όλοι πρέπει να μαθαίνουμε από το παρελθόν. Ο ιταλικός νεορεαλισμός ήταν η μοναδική κινηματογραφική σχολή που παρακολουθήσαμε πολύ στο πανεπιστήμιο. Προφανώς μ' ενδιαφέρει πολύ.
(...…) Προσωπικά προτιμώ την τραγωδία. Και νομίζω ότι η ταινία Happy Times στο τέλος έχει μέσα της τραγικά στοιχεία. Πιθανόν για μένα είναι μέσα από την τραγωδία που μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα μας. Έτσι στο μέλλον θα συνεχίσω να κάνω τραγωδίες.

(αποσπάσματα από συνέντευξη Zhang Yimou στο indiewire.com/ 24-7-02)