του Adam Shankman
(οι δηλώσεις των συντελεστών)
Marc Shaiman (συνθέτης της μουσικής)
Αυτό που κάναμε εμείς σήμερα βασίζεται ολοκληρωτικά στην κλασική ιστορία του Τζον Γουότερς, που γράφτηκε πριν από 19 χρόνια. Στην καρδιά αυτής της ιστορίας βρίσκεται η ιδέα του ανθρώπου που πραγματοποιεί τα όνειρά του.
Adam Shankman (σκηνοθέτης)
Είμαι μεγάλος θαυμαστής και της ταινίας του John Waters και του μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ. Κι ο λόγος που και τα δυο έγιναν τόσο μεγάλες επιτυχίες είναι επειδή η ιστορία του χοντρού κοριτσιού με τα φουσκωτά μαλλιά και τα μεγάλα όνειρα λειτουργεί πάντα σαν πρότυπο, άσχετα με το αν επιλέξεις να το αφηγηθείς στη μεγάλη οθόνη ή στη θεατρική σκηνή. Έτσι τώρα, με το να αφηγηθούμε την ιστορία ξανά χρησιμοποιώντας τα καλύτερα στοιχεία από τους δυο κόσμους, του σινεμά και του θεάτρου, μια ολόκληρη γενιά θεατών θα βιώσουν την εμπειρία της θεότρελης κωμωδίας που είχε η πρωτότυπη ταινία, και τη γνήσια απόλαυση που πρόσφερε το θεατρικό έργο στο Μπρόντγουεϊ.
(…) Ήταν πολύ σημαντικό τόσο για την ταινία όσο και για το ρόλο, ότι όποια θα έπαιζε τελικά την Τρέισι δεν μπορούσε να βάλει το βάρος του διάσημου ονόματός της πάνω στην ηρωίδα. Κι όχι μόνο ήθελα να προσλάβω μία εντελώς άγνωστη, αλλά επέμενα ώστε η ηθοποιός αυτή να έχει την ίδια ηλικία με την ηρωίδα. Αυτό ήταν αναγκαίο για τον τρόπο με τον οποίο εγώ έβλεπα το συγκεκριμένο ρόλο. Το κοινό πρέπει να δει αυτή τη χοντρούλα έφηβη για πρώτη φορά και να ξετρελαθεί αμέσως μαζί της.»
Πάντως, είναι ξεκάθαρο ότι η Τρέισι έχει μια ξεχωριστή εμφάνιση. Το ξέραμε όλοι ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε μία αξιολάτρευτη 17χρονη, παχουλή κοπέλα που θα μπορούσε να τραγουδήσει, να χορέψει, να ερμηνεύσει και κυρίως να σταθεί επάξια δίπλα σε ηθοποιούς του διαμετρήματος του John Travolta , Michelle Pfeiffer, Christopher Walken, Queen Latifah. Αλλά τα καταφέραμε και τη βρήκαμε!
John Travolta (ηθοποιός)
Ειλικρινά, το Chicago ήταν το πρώτο μιούζικαλ στο σινεμά που με έβαλε σε πειρασμό να επιστρέψω σ’ αυτό το κινηματογραφικό είδος, και τώρα το έχω μετανιώσει που δεν έπαιξα το ρόλο. Για λίγο καιρό, πάντως, ήταν δύσκολο για μένα να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι παρότι υπήρξα ‘ο σκληρός άντρας’ πρωταγωνιστής για 30 χρόνια, τώρα με παρακαλάνε να παίξω μία χοντρή γυναίκα από τη Βαλτιμόρη! Αλλά μετά από πολλούς, πολλούς μήνες που ήμουν αναποφάσιστος, κατάφεραν να με πείσουν να κουνήσω τον πισινό μου, αυτή τη φορά ως Έντνα.
(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)
