των Daniel Myrick & Eduardo Sanchez
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Eduardo Sanchez [συν-σκηνοθέτης]

Η ΑΡΧΗ
Αυτό στο οποίο καταλήξαμε [συζητώντας εγώ και Daniel Myrick, πριν ξεκινήσουμε την ταινία] ήταν ότι όταν ήμασταν παιδιά πιστεύαμε απόλυτα αυτά που βλέπαμε στις οθόνες των κινηματογράφων. Στην πραγματικότητα και τώρα ακόμη, που μεγαλώσαμε, ακόμα πιστεύουμε ότι ήταν αληθινά!
Αναρωτηθήκαμε όμως τι πρέπει να κάνουμε σήμερα για φοβίσουμε ένα κοινό που έχει πλέον μεγάλη εμπειρία από τις εικόνες του κινηματογράφου. Και τελικά αυτό στο οποίο καταλήξαμε ήταν ότι η ταινία έπρεπε να δείχνει αληθινή από την αρχή μέχρι το τέλος της. Να μην υπάρχει τίποτε που να αποκαλύπτει ότι αυτό που βλέπει ο θεατής είναι ταινία μυθοπλασίας. Όχι πανοραμίκ, όχι τράβελινγκ, όχι φωτισμός του πλάνου από τρεις διαφορετικές γωνίες, όχι μυστήρια ηχητικά εφέ, όχι ήχος surround. Τα πάντα στην ταινία θα έπρεπε να δείχνουν σαν να ήταν αυτή μια ερασιτεχνική ταινία. Απλώς τρεις άνθρωποι που εισέρχονται στην κόλαση. Και έτσι γεννήθηκε η βασική ιδέα της ταινίας.

ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
Χρησιμοποιήσαμε βίντεο. Και οι ηθοποιοί ζούσαν απόλυτα τους ρόλους τους. Αυτό που κάναμε ήταν να υποδαυλίζουμε αυτό το αίσθημα της ταινίας. Και μετά να τους σπρώχνουμε στις σκηνές που είχαμε στήσει. Στο τέλος η Heather [σ.τ.μ πρωταγωνίστρια της ταινίας] φαίνεται σαν να έχει χάσει βάρος απ' όλη αυτήν την ταλαιπωρία. Και αυτό γιατί ζούσαν στην πραγματικότητα όπως οι ήρωες της ταινίας. Περπατούσαν φορτωμένοι πολλά χιλιόμετρα την ημέρα, κάθε μέρα. Και καθώς προσχωρούσαν οι μέρες των γυρισμάτων περιορίζαμε το φαγητό τους. Τις τελευταίες δύο ημέρες είχαν για φαγητό ξηρά τροφή και μια μπανάνα. Ήξεραν από τα πριν ότι θα δουλέψουν έτσι. Τους είχαμε πει, από πριν, ότι θα ταλαιπωρηθείτε. Δεν πρόκειται να πάθετε κάτι σοβαρό, όμως θα προσπαθήσουμε να σας επηρεάσουμε. Θα πάρουμε απ' εσάς τέτοιες ερμηνείες. Θα προσπαθήσουμε να σας φοβίσουμε, να σας κάνουμε να "σπάσετε". Και μετά να δούμε τι έχετε γυρίσει απ' όλα αυτά σε βίντεο.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ
[Οι ταινίες τρόμου που μας έχουν επηρεάσει] είναι φιλμ όμως The Shining (ε.τ. Λάμψη), The Omen (ε.τ. Προφητεία), The Exorcist (ε.τ. Εξορκιστής), Amityville Horror (ε.τ. Τη Νύχτα που Γεννήθηκε ο Τρόμος). Πρόσφατα είδα μια ταινία απ' εκείνα τα χρόνια , λέγεται The Changeling (σ.τ.μ. ε.τ. Απόλυτος Τρόμος, καναδική ταινία του 1979 σε σκηνοθεσία Πήτερ Μέντακ). Την είχα δει ξανά πριν τέσσερα χρόνια, και ακόμα με τρομάζει. Αυτά που υπάρχουν στον πυρήνα του Blair Witch Project, είναι αυτά που μας τρόμαζαν όταν ήμασταν παιδιά. Φαίνεται ότι εκείνα τα χρόνια οι ταινίες τρόμου, κινούταν σε άλλη κατεύθυνση από τις σημερινές. Ήταν ταινίες προ-slasher (χωρίς πολύ αίμα ), και περισσότερο βασιζόταν στους χαρακτήρες, και όχι τόσο στα γεγονότα που αυτοί ζούσαν.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Το σενάριο που γράψαμε μαζί με τον Dan (σ.τ.μ ο Daniel Myrick συν-σεναριογράφος και συν-σκηνοθέτης) ήταν βασικά χωρίς διάλογο. Είχαμε αφήσει τους ηθοποιούς, στο 95 τοις εκατό των γυρισμάτων, μόνους. Και πέτυχαν σ' όλα τα σημεία που, μέσω του σεναρίου, τους είχαμε θέσει. Έτσι μας έδωσαν αυτό που θέλαμε και αυτό είναι εκπληκτικό: έχουμε στην ταινία τρεις εκπληκτικές ερμηνείες. Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να δει την ταινία, αρκεί μόνο να μην περιμένει ότι θα δει μια φυσιολογική ταινία, ότι θα δει ένα Scream. Αν έχεις φαντασία θα τρομάξεις λίγο με την ταινία.

Joshua Leonard [ηθοποιός]

ΜΙΑ ΜΕΘΟΔΟΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ
Όταν προσληφθήκαμε σαν ηθοποιοί, το πρώτο που μας είπαν [οι δύο σκηνοθέτες] ήταν "Εγγυόμαστε την ασφάλεια σας. Δεν μπορούμε όμως να εγγυηθούμε τις ανέσεις σας". Και αυτό το έκαναν απόλυτα καθαρό από την αρχή. Το κατανοείς αυτό, αλλά ακόμα και έτσι δεν είσαι προετοιμασμένος για το τι θα αντιμετωπίσεις. Όταν επί τρεις μέρες τρως ξηρά τροφή, όταν τα τσιγάρα σου έχουν τελειώσει, όταν δεν κάνεις μπάνιο, όταν μένεις άυπνος, όταν σου στερείται ο ύπνος, όταν έχει πλημμυρίσει η σκηνή σου -πρέπει να παίξεις, να υποδυθείς τον ρόλο σου. Σκουπίζεσαι με φύλλα και είσαι μαζί με δύο άτομα που σου είναι απόλυτα ξένα για 24 ώρες το εικοσιτετράωρο -μωρά κλαινε έξω από την σκηνή σου 4 η ώρα το πρωί. Είναι τόσο πολλά αυτά για τα οποία πρέπει να προετοιμαστείς διανοητικά, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσεις.
Και μετά βγάνεις έξω και εκεί βρίσκεις την "μέθοδο". Εκεί υπάρχει η πραγματικότητα.

ΑΥΤΟΠΡΟΒΟΛΗ
Νομίζω ότι αυτό που "δούλεψε" στην ταινία ήταν ότι εγκαταλείψαμε ως ηθοποιοί την όποια διάθεση αυτοπροβολής είχαμε, σταματήσαμε να σκεφτόμαστε "Θεέ μου, δείχνω άσκημος ". Νομίζω ότι αυτό που δούλεψε ήταν ότι αφεθήκαμε να μας παρασύρει η διαδικασία των γυρισμάτων. Και στην πιο ρεαλιστική αμερικάνικη ταινία που έχω δει, υπάρχει πάντα η αίσθηση ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι αληθινό, δεν είναι η πραγματικότητα. Αν έχουμε κάνει σωστά την δουλειά μας στην ταινία, ελπίζω ότι αυτή η αίσθηση δεν θα είναι παρούσα.

THE BLAIR WITCH PROJECT & SCREAM
Πιστεύω ότι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις δύο ταινίες είναι ότι δεν περιμένεις να δεις κλισέ και κοινοτυπίες, όταν παρακολουθείς το Blair Witch. Όταν βλέπεις αυτές ανατριχιαστικές ταινίες τρόμου περιμένεις ότι θα τρομάξεις (αλλά δεν τρομάζεις) μ' ένα τρόπο ρεαλιστικό: περιμένεις για το πλάνο που είναι γεμάτο αίματα ή για τον τύπο που θα εμφανιστεί ξαφνικά κάτω από το κρεβάτι. Αντίθετα το Blair Witch Project είναι μία ταινία άμεση, η οποία βασίζεται στην φαντασία και η οποία σου επιτρέπει να κάνεις το δικό σου ταξίδι. Δεν παίξαμε με το αίμα ή την ωμή βία, δεν υπάρχουν "μεγάλες εκπλήξεις κρυμμένες στους θάμνους". Η ταινία λειτουργεί σε πιο προσωπικό επίπεδο και δεν χρησιμοποιεί ευρήματα (gags) για να αποσπάσει από τον θεατή τον φόβο: αυτό το αφήνει στα τέρατα που κρύβονται στο φαντασιακό του θεατή.

[Eduardo Sanchez: συνέντευξη στο site allmovie.com. Joshua Leonard: Συνέντευξη στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon.com 13/7/1999. Απόδοση Δ. Μ.]

The Blair Witch Project
Σκηνοθεσία- σενάριο- μοντάζ: Daniel Myrick, Eduardo Sanchez
Φωτογραφία: Neal Fredericks
Μουσική: Antonio Cora
Παίζουν : Heather Donahue, Michael A. Williams, Joshua Leonard, Bob Griffith, Jim King, Sandra Sanchez, Ed Swanson, Patricia Decou
Διάρκεια: 80'