του Larry Clark
(μια συνέντευξη τύπου )

Σε συνέντευξη Τύπου, που δόθηκε κατά την διάρκεια του 43ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκη, ο διευθυντής των Νέων Οριζόντων, Δημήτρης Εϊπίδης, παρουσίασε τον Larry Clark, φωτογράφο και σκηνοθέτη και τον Ed Lachman,   διευθυντή φωτογραφίας, καθώς και μία εκ των ηθοποιών της ταινίας Ken Park, την Tiffany Limos.
Η ταινία εστιάζει στην οικογενειακή ζωή μιας παρέας εφήβων που ζουν σε μια απομονωμένη μικρή πόλη της Κεντρικής Καλιφόρνιας. Ο Σον φαίνεται να είναι ο πιο συμβατικός της παρέας. Ο Τέιτ ξεχειλίζει μονίμως από οργή, σχεδόν ψυχωτικής έντασης. Ο Κλοντ υφίσταται συχνά την παρενόχληση του άξεστου πατέρα του ενώ η έγκυος μητέρα του τον παραχαϊδεύει με τρόπο σχεδόν ανάρμοστο. Η Πίτσεζ φροντίζει τον θρησκόληπτο πατέρα της αλλά λαχταρά να είναι ελεύθερη. Τα παιδιά είναι κολλητοί, τουλάχιστον έτσι λένε, αν και δεν περνούν πολύ χρόνο μαζί, ούτε φαίνεται να γνωρίζουν πολλά πράγματα το ένα για την οικογενειακή ζωή του άλλου. Η αλλόκοτη αυτή διχοτόμηση τονίζει την αποξένωσή τους και την προβληματική οικογενειακή τους ζωή. Η ταινία ξεσκεπάζει τη ζωή των παιδιών και των γονιών τους, μ' όλη τη βία, το σεξ, το μίσος, την αγάπη και τη συναισθηματική σύγχυση που τη χαρακτηρίζει, ανατρέποντας την κοινή αντίληψη περί φυσιολογικού και διαστροφικού. Στον κόσμο του "Κεν Παρκ", το σεξ δεν είναι ούτε συναρπαστικό ούτε γοητευτικό· είναι αυτό που κάνουμε ανάμεσα στις διαφημίσεις στην τηλεόραση...
Στην συνέντευξη τύπου οι συντελεστές αναφέρονται στα της ταινίας...

Larry Clark (Σκηνοθέτης)
Κάποιοι ήρωες βασίζονται σε χαρακτήρες φίλων μου. Οι ήρωες είναι βασισμένοι σε πραγματικά άτομα και ήθελα να διηγηθώ την ιστορία τους, φτιάχνοντας μια ταινία. Το 1989 ως σκηνοθέτης συνάντησα τον Ed Lachman και του είπα ότι ήθελα να γυρίσω μια ταινία και ότι ήθελα να βρω χρηματοδότηση. Εκείνος ήταν στη δουλειά και μου πρότεινε να την κάνουμε μαζί. Συμφωνήσαμε ότι η ταινία θα βασιζόταν στην ιστορία που είχα γράψει.
Ωστόσο, το 1995 αποφάσισα να κάνω το Kids και επικεντρώθηκα εκεί. Αναθέσαμε τη συγγραφή του σεναρίου του Ken Park στον Harmony Korine. Τελικά, το 1996 κατορθώσαμε να βρούμε χρηματοδότηση. Ηταν δύσκολο γιατί δεν θέλαμε να παίξουμε το συμβατικό παιχνίδι, δεν θέλαμε να σεβαστούμε τους κανόνες που έλεγαν τι μπορείς να δείξεις, θέλαμε να κάνουμε μια ταινία συναισθηματικά αλλά και οπτικά έντιμη.
(...) Όλοι μας συνηθίσαμε να βλέπουμε ταινίες, στις οποίες συμβαίνουν κάποια πράγματα. Εγώ είπα ότι θέλω να κάνω μια ταινία που οπτικά θα συνάδει με τη συναισθηματική της εντιμότητα.
Δεν έχω εμμονή με την παιδική ηλικία, έχω εμμονή με τη δουλειά μου. Απλώς πιστεύω ότι η παιδική ηλικία παίζει σημαντικό ρόλο για τον καθένα μας, είναι αυτή που μας σχηματοποιεί σαν ενήλικες. Όλοι μας έχουμε πολλές ιστορίες να διηγηθούμε από την παιδική μας ηλικία και η δική μου δουλειά είναι αυτή, να διηγούμαι ιστορίες.
(...) Πολλοί με ρωτούν γιατί είναι τόσο βίαιες οι ταινίες μου, ενώ αρκετοί χαρακτηρίζουν το Ken Park πολύ βίαιη ταινία. Αν το σκεφτούμε, όμως, στη συγκεκριμένη ταινία υπάρχει μόνο ένας πυροβολισμός και δύο μαχαιρώματα. Αυτό είναι όλο. Σε καθημερινή βάση βλέπουμε ταινίες όπου χιλιάδες άνθρωποι σκοτώνονται, εκρήγνυνται βόμβες, ενώ η βία υπάρχει και στα κινούμενα σχέδια. Αυτό που κάνω είναι να δείχνω το πραγματικό και η βία είναι πραγματική. Προσπαθώ να επενδύσω την ταινία με τα συναισθήματα της ζωής και η βία είναι ένα από αυτά".

Ed Lachman (συν-σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας)
Συμφωνήσαμε επί του σεναρίου καθ' οδόν προς τους χώρους που γίνονταν τα γυρίσματα. Αποφασίζαμε τι θα γίνει κάθε πρωί. Προσπαθήσαμε να μην επιβάλλουμε στους ηθοποιούς τον ρόλο του ήρωα. Κάναμε πολλούς αυτοσχεδιασμούς. Θέλαμε τα πράγματα να είναι χαλαρά.
(...) Μιλάμε για συναισθηματική βία στην ταινία. Κατά κάποιον τρόπο όλοι είναι θύματα. Δεν λέμε ότι οι γονείς είναι κακοί και τα παιδιά καλά. Λέμε ότι υπάρχει μια ευθύνη από την πλευρά των γονέων να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, αλλά υπάρχει και η ευθύνη των παιδιών. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας. Αυτό που μας ενοχλεί στην ταινία είναι ότι κατανοούμε τη συναισθηματική βία που βιώνει κάθε χαρακτήρας από μόνος του.

Tiffany Limos (ηθοποιός)
Ολοι μας ξέραμε πού θα εμπλακούμε. Δεν μας εξέπληξε τίποτα. Περάσαμε όλοι πάρα πολύ καλά με τη συνεργασία αυτή. Νομίζω ότι το μείγμα επαγγελματιών και ερασιτεχνών ηθοποιών δούλεψε πολύ καλά. Ο Ed και ο Larry είναι πολύ καλοί σκηνοθέτες και ήταν πολύ μεγάλη ευκαιρία που δούλεψα και με τους δυό τους".

(Πηγή: δελτίο τύπου του 43ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)