του Jim Jarmusch

Έχοντας στο κέντρο έναν εξαιρετικό ηθοποιό του Bill Murray -έναν κωμικό βυθισμένο στη μελαγχολία της ύπαρξης-, η ταινία Broken Flowers (Σπασμένα λουλούδια) είναι μια ταινία αναζήτησης και περιπλάνησης στο τοπίο της ανθρώπινης μοναξιάς.
Ο κεντρικός χαρακτήρας Don ζει μια μάλλον μοναχική ζωή: Η ερωμένη του Sherry τον έχει παρατήσει. Την ανία της ζωή του διαταράσσει μια μυστηριώδης ανυπόγραφη επιστολή από μια παλιά φίλη του. Το περιεχόμενό της αποκαλύπτει στο Don ότι είναι πατέρας ενός 19χρονου, ο οποίος και τον αναζητά. Ο φίλος και γείτονας του Winston ωθεί τον Don στη αναζήτηση του χαμένου γιου και στη λύση του μυστηρίου. Ένα ταξίδι θα ξεκινήσει ο ήρωας αναζητώντας στοιχεία από τις πρώην ερωμένες του. Ωστόσο κάθε επίσκεψη του, που είναι χωρίς προηγουμένη προειδοποίηση, επιφυλάσσει στον ήρωα απροσδόκητες εκπλήξεις. Ο Don κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με το παρελθόν του, αλλά και με το παρόν τον.
Ο Jim Jarmursch αφιέρωσε αυτή την ταινία στον άγνωστο στο ευρύ κοινό αλλά πολύ σημαντικό γάλλο σκηνοθέτη Jean Eustache.

Ο Jim Jarmursch δηλώνει σχετικά: "Η ταινία Broken Flowers εστιάζει στον άνδρα και τη γυναίκα, στον πόθο και την επιθυμία. Επιθυμία για κάτι που λείπει και το οποίο δεν είναι δυνατό να καθοριστεί τι ακριβώς είναι αυτό.
(...) Η ταινία ήταν για μένα λίγο περίεργη, επειδή στις αρχές της ιστορίας δεν εστιάζω καθόλου στον κεντρικό χαρακτήρα. Ωστόσο ο Bill μέσα από μια σωρευτική διαδικασία κατορθώνει στο τέλος να μας κάνει να ταυτιστούμε μαζί του. Στην αρχή δεν γνωρίζεις αν θέλει καν να έχει ένα γιο. Υπάρχει κάτι ασαφές σ' αυτόν. Δεν εξηγείται. Δεν ήθελα να υπάρχει μια ιστορία που να εξηγεί το παρελθόν του -μια αρχική σκηνή για την μητέρα ή τις νευρώσεις του, τίποτε τέτοιο. Μόνο ένας άνδρας που να βλέπει τηλεόραση, και ο οποίος ανακαλύπτει ότι έχει ένα γιο.
(...) Ποτέ δεν μιλώ ομαδικά στους ηθοποιούς. Μόνο με έναν κάθε φορά. Τους μιλώ μόνο για τους χαρακτήρες που υποδύονται. Ποτέ! Ποτέ! για το νοήμα μιας σκηνής. Δεν θέλω οι ηθοποίοι να υπερφορτωθούν από την έρευνα. Μου αρέσουν οι πρόβες όταν οι ηθοποιοί τις θέλουν, αλλά ποτέ δεν κάνω πρόβα σε σκηνές του σεναρίου".
Η ταινία βραβεύτηκε με το Grand Prix (Μεγάλο βραβείο) του Φεστιβάλ Καννών 2005.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)