του Nathaniel Kahn

Η ταινία Ο αρχιτέκτονας μου/ My Architect δεν είναι ένα τυπικό ντοκιμαντέρ για ένα από τους πιο σημαντικούς αρχιτέκτονες δημιουργούς του 20ου αιώνα. Είναι η ιστορία μιας διαταραγμένης σχέσης ανάμεσα σ' ένα πατέρα και τον νόθο γιο του. Ο σκηνοθέτης αναπτύσσοντας ένα προσωπικό και έντονα συναισθηματικό λόγο προσπαθεί να εισχωρήσει σ' αυτή την απόμακρη περιοχή που είναι οι μυστικές σκέψεις ενός ανθρώπου.
Ο νόθος γιος του θρυλικού αρχιτέκτονα Luis I. Kahn, ο Nathaniel Kahn , περιπλανιέται σ' όλο τον κόσμο αναζητώντας τα ίχνη μιας πατρικής παρουσίας που ποτέ δεν γνώρισε: τα δημιουργήματα του πατέρα του -τα κτίρια- και τις αναμνήσεις των ανθρώπων που έζησαν μαζί του: από τους υπόγειους διαδρόμους του σταθμού Πεν στους πολυσύχναστους δρόμους στο Μπανγκλαντές (όπου ο Kahn έφτιαξε το εκπληκτικό Καπιτώλιο) και από τις ακτές της Νέας Αγγλίας στα άδυτα της πολιτικής της Ιερουσαλήμ.
Ο Luis I. Kahn (1901-1974), θεωρείται από πολλούς αρχιτεκτονικούς κύκλους ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες για το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Εβραίος μετανάστης, που κατόρθωσε να ξεπεράσει τη φτώχεια και τις συνέπειες ενός τραγικού ατυχήματος που είχε όταν ήταν έφηβος, ο Kahn δημιούργησε μερικά ιδιαιτέρως δυναμικά αλλά και ταυτόχρονα πνευματιστικά κτίρια, φωτεινές γεωμετρικές συνθέσεις από τούβλα και τσιμέντο που σύμφωνα με τα λόγια κάποιου κριτικού "αλλάζουν τη ζωή σου".
Ενώ η καλλιτεχνική κληρονομιά που άφησε ο Kahn ήταν η ασυμβίβαστη αναζήτηση της αλήθειας και η καθαρότητα, η προσωπική του ζωή ήταν γεμάτη μυστικά και προβλήματα, σχεδόν χαοτική.
Ο Luis I. Kahn πέθανε πάμφτωχος και χωρίς να τον αναζητήσει κανείς σε μια τουαλέτα αντρών στον σιδηροδρομικό σταθμό Πενσιλβάνια της Νέας Υόρκης, αφήνοντας πίσω του τρεις οικογένειες: μία με την από χρόνια νόμιμη σύζυγό του και άλλες δύο με γυναίκες με τις οποίες διατηρούσε πολυετείς δεσμούς.
Στην ταινία ο Ναθάνιελ ένα από τα παιδιά που απέκτησε από τις εξωσυζυγικές του σχέσεις και ο μοναδικός γιος του, πραγματοποιεί ένα επικό ταξίδι συμφιλίωσης με τη ζωή και το έργο αυτού του μυστηριώδους και αμφιλεγόμενου ανθρώπου. Συγχρόνως όμως αποκαλύπτει και τις κρυφές πτυχές της οικογενειακής του ζωής, έναν κόσμο που η διχόνοια, η προκατάληψη, η ίντριγκα και οι μύθοι στοίχειωσαν τόσο τους γονείς όσο και τα παιδιά. Σε ένα ντοκιμαντέρ, που λόγω της συναισθηματικής φόρτισης που προκαλεί θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ταινία μυθοπλασίας, το προσωπικό ταξίδι του Ναθάνιελ γίνεται μια οικουμενική αναζήτηση της ύπαρξης και μια γιορτή της τέχνης και της ζωής.

(Πηγή: δελτίο τύπου)