του Alexander Payne

Η Πολίτης Ρουθ / Citizen Ruth είναι η πρώτη ταινία του Ελληνοαμερικάνου Alexander Payne. Η ταινία κέρδισε το βραβείο σεναριού στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσ/νίκης (1996) και σ' αυτήν πρωταγωνιστούν η Laura Dern και ο Burt Reynolds.
Ανεξάρτητη παραγωγή που έχει ως κεντρικό της θέμα το ζήτημα των εκτρώσεων, ένα πρόβλημα που στην Αμερική αντιμετωπίζεται μάλλον υστερικά και μέσα από υπερβολές. Η ομώνυμη του τίτλου ηρωίδα είναι μια νεαρή γυναίκα εξαρτημένη απο τα ναρκωτικά, που η ξαφνική της εγκυμοσύνη την θέτει αρχικά στο κέντρο της προσοχής των κατοικών μιας μικρής πόλης και στην συνέχεια όλης της Αμερικής. Καυστική σάτιρα και ανελέητη κριτική στους μηχανισμούς των Media: είναι ο κεντρικός άξονας της σκηνοθετικής στρατηγικής. Το σατιρικό βλέμμα του σκηνοθέτη καλύπτει μια ευρεία γκάμα προσώπων και καταστάσεων: ριζοσπάστες ακτιβιστές, μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, η υστερία των media, η διάχυτη υποκρισία της κοινωνίας. Ούτε και αυτή η ηρωίδα του φιλμ μένει ανέγγιχτη απο την σατιρική οπτική του σκηνοθέτη. Ομως πίσω απο τον κυνισμό που κάθε σάτιρα κρύβει και την ισοπέδωση που ελλοχεύει, ο θεατής μπορεί να βρει την συμπάθεια και την αγάπη του σκηνοθέτη για την ηρωίδα του: ένα πρόσωπο που προσπαθεί απεγνωσμένα να στήσει την ζωή της, μένοντας ανεξάρτητη και αυτόνομη απο τους προστάτες της…
Στην συνέντευξη ο Alexander Payne περιγράφει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει -λόγω του θέματος- το φιλμ στην Αμερική, καθώς επίσης και τα προσωπικά του συναισθήματα απέναντι στην ταινία .
Δ.Μ.

ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Δεν έχω ιδέα, αλλα νομίζω ότι η MIRAMAX [σ.τ.μ. εταρεία διανομής της ταινίας] προσπαθεί με τον κατάλληλο τρόπο να την προωθήσει σαν ταινία, και όχι σαν ταινία για τις έκτρωσεις. Είναι μια ταινία που 'χει τις εκτρώσεις σαν μέρος του θέματος  της. Σαν τμήμα του σκηνικού της είναι ο κόσμος των διαμαρτυριών για τις εκτρώσεις.
Αλλά είναι επίσης και μια ταινία γι' άλλα πράγματα: Την έλλειψη στέγης, την εξάρτηση απο τα ναρκωτικά, μια γυναίκα που φτάνει για πρώτη φορά στη ζωη της σε κάποιο επίπεδο συνειδητότητας και τέλος για τον Αμερικάνικο πολιτισμό.
Και επίσης είναι αστεία και ο κάθε θεατής αγαπά μια κωμωδία.
Υπάρχει μια αμερικάνικη έκφραση που λέει "Γάμησε τα....Ας γελάσουμε με όλα".

ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ
Νομίζω ότι ο κόσμος θέλει περισσότερες ενδείξεις για το πως θα διαβάσει την ταινία. Αλλά επίσης νομίζω ότι αυτό δεν είναι σωστό, -γιατί ο κόσμος θα 'πρεπε να 'χει την δική του αντίδραση στο έργο και να μην βασίζεται στα λόγια του σκηνοθέτη.
Εχω εμπιστοσύνη στους θεατές και νομίζω ότι θα πρέπει να αντιδράσουν στην ταινία όπως θέλουν. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορώ να βοηθήσω -εξαιτίας της προσωπικής τους ιστορίας [που παρεμβάλλεται στην διαδικασία προβολής της ταινίας].

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΜ
Αυτό το φιλμ σημαίνει πολλά πράγματα για μένα. Και ξέρεις κάτι; Ισως δεν ξέρω γιατί έκανα την ταινία ή γιατί ακριβώς πρόκειται. Ισως το μάθω όταν γίνω 50 και κοιτάξω προς τα πίσω. Και ίσως διαρκώς αλλάζει -ο λόγος για τον οποίο έκανα το φίλμ την συγκεκριμένη στιγμή.
Δεν ειναι πολιτικό ζήτημα. Για μένα είναι μια ανθρώπινη και μη-λογική διαδικασία, η δημιουργία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΜ THE PLAYER.
Μ' αρέσει αυτή η ταινία. Είναι φανταστική...Πράγματι πιστεύω ότι οι Αμερικανοί έχουν μια μακρά παράδοση σάτιρας. Τα Αγγλικά γράμματα, απο τον Jonathan Swift και μετά έχουν μια μακρά παράδοση σάτιρας. Αλλά για κάποιους λόγους η σάτιρα εχει εξαφανιστει απο τις ταινίες πρόσφατα, τα τελευταία 10 ή 15 χρόνια. Αλλά υπάρχει ο Παίκτης (The Player) και πριν απ' αυτό Το Δίκτυο (Network) και πριν το φιλμ The Loved One ή το Dr. Stranglove. Νομίζω ότι αυτό το φιλμ είναι επίσης σ' αυτή την παράδοση και επίσης ελπίζω ότι ταυτόχρονα είναι μια νέα ταινία. Γιατί πραγματικά κουράστηκα να την συγκρίνω με κάθε μια απο τις αλλες ταινίες που 'χα κάποτε δει.

(Αποσπάσματα απο συνέντευξη που έδωσε ο Alexander Payne στο περιοδικό Film Vault. Απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)