του Peter Hedges
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)
Για πολύ καιρό έψαχνα για μια ιστορία που θα ενέπλεκε ανθρώπους διαφορετικών φυλών και ηλικιών με τρόπο πειστικό. Ήταν ίσως αδυναμία της φαντασίας μου, αλλά οι ταινίες Jury Duty (1995, John Fortenberry) και Stuck in an Εlevator ήταν οι καλύτερες προτάσεις που μπόρεσα να σκεφτώ.
Έπειτα άκουσα για κάποιους ανθρώπους στη Νέα Υόρκη που ξεκίνησαν να μαγειρέψουν τη γαλοπούλα για το Δείπνο των Ευχαριστιών κι ανακάλυψαν ότι ο φούρνος τους δε δούλευε. Έτσι αναγκάστηκαν να πάρουν βόλτα τα διαμερίσματα της πολυκατοικίας τους και να ζητούν από αγνώστους να χρησιμοποιήσουν το φούρνο τους για να μαγειρέψουν. Αυτό μου φάνηκε καλό εφαλτήριο.
Μίλησα σε μια φίλη για το εύρημα του χαλασμένου φούρνου και μου είπε «κάνει μόνο για σκετσάκι». Κι έτσι το ξέχασα, ή έτσι νόμιζα.
Το Δεκέμβριο του 1998 μου τηλεφώνησε η μητέρα μου από την Αιόβα. Είχε άσχημα νέα. Είχαν διαγνώσει ότι έπασχε από καρκίνο. Τους δεκαπέντε μήνες που ακολούθησαν, ενώ εκείνη έκανε ακτινοβολία και χημειοθεραπεία, τ' αδέλφια μου κι εγώ πηγαινοερχόμαστε συνέχεια για να τη φροντίζουμε. Όλο εκείνο το διάστημα με πίεζε να συνεχίσω να γράφω, αλλά δυσκολευόμουν.
Μια μέρα στο γραφείο μου στο Μπρούκλιν, άνοιγα αρχεία στον υπολογιστή μου και συνάντησα τις σημειώσεις που είχα κρατήσει ένα χρόνο νωρίτερα για την κοπέλα με το χαλασμένο φούρνο. Στις σημειώσεις μου, είχα δώσει στην κοπέλα το όνομα του Απρίλη, του κυκλοθυμικού, απρόβλεπτου μήνα. Ετοίμαζε το Δείπνο των Ευχαριστιών για την οικογένειά της. Τη μεγαλύτερη έκπληξη μου προκάλεσε ο λόγος: Προσπαθούσε ν' απαλύνει τη σχέση αποξένωσης με τη μητέρα της, που έπασχε από καρκίνο.
Δεν είμαι η Έιπριλ και ο χαρακτήρας της μητέρας είναι σχεδόν αντίθετος με της δικής μου μητέρας, που ήταν ζεστή και στοργική. Όμως όλες τις ιστορίες τις καρυκεύει η ζωή κι αυτή εδώ δε διαφέρει. Το μοναδικό πράγμα που αισθάνεσαι όταν πεθαίνει κάποιος που αγαπάς και που δεν μπορείς να το σταματήσεις είναι το σταθερό πέρασμα του χρόνου. Ήθελα να κάνω μια ταινία για το πώς ο χρόνος λιγοστεύει και το πώς λέμε -χωρίς λέξεις- ευχαριστώ και σ' αγαπώ κι αντίο.
(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)
