του Richard Linkater

Διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας του Philip K. Dick, η ταινία προεκτείνει τους σχετικούς με το ψηφιακό animation πειραματισμούς του σκηνοθέτη Richard Linkater που για πρώτη φορά χρησιμοποίησε στην ταινία του Waking Life (2001).
Ο τόπος που διαδραματίζεται η αφήγηση είναι η Καλιφόρνια και ο χρόνος το εγγύς μέλλον. Βυθισμένη σε μια πολιτική ατμόσφαιρα που παραπέμπει στο παρόν, η Αμερική συνδυάζει τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία με τον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά. Ένας αστυνομικός αναγκάζεται να παίξει τον ρόλο του κατασκόπου παρακολουθώντας τους φίλους του. Όταν δέχεται την εντολή να κατασκοπεύσει τον ίδιο τοπυ τον εαυτό του βυθίζεται σ’ ένα κόσμο παρανοϊκό όπου οι ταυτότητες και ρόλοι διαλύονται και μπλέκονται.
«Μένοντας πιστός στο μυθιστόρημα με αναγκάστηκα να συνδυάσω το κωμικό με το τραγικό –κάτι που είναι πιο δύσκολο στον κινηματογράφο απ’ ότι στη λογοτεχνία», εξηγεί ο Richard Linklater αναφερόμενος στις δυσκολίες, μεταφοράς από το χαρτί στην οθόνη. Ένα απο τα σημεία ενδιαφέροντος της ταινίας είναι η ιδιαίτερη τεχνική που χρησιμοποιείται για δεύτερη φορά από τον ίδιο Εξηγεί σχετικά : «Με αυτό το λογισμικό και την τεχνική που χρησιμοποίησα αισθάνθηκα ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος για να αφηγηθώ αυτή την ιστορία. Επίσης υπάρχουν και κάποια πρακτικά ζητήματα: είναι μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού. Νομίζω ότι έχει ένα look πολύ cool μοιάζει σαν ένα μυθιστόρημα κόμικς που ζωντανεύει».
Ο Richard Linklater σχολιάζει ως εξής τις μελλοντολογικές διαστάσεις της ταινίας, αλλά και τη σημασία του Philip K. Dick συγγραφέα: «Το βιβλίο είναι η οριστική του άποψη για το πώς έβλεπε το μέλλον. Νομίζω ότι είδε πολύ καθαρά για το πώς οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες εταιρείες χρησιμοποιούν την εξουσία που μπορεί να αποξενώσει τους ανθρώπους. Όταν κυκλοφόρησε το 1977 αντιμετωπίστηκε ως συνωμοσιολογικό, ως παρανοϊκό. Αυτή είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας όμως αν κοιτάξουμε γύρω μας μπορούμε να πούμε "Ζούμε την επιστημονική φαντασία τώρα"».
Ο Keanu Reeves έχει δανείσει την μορφή του για να μεταλλαχθεί σε ένα κινούμενο σχέδιο, στον ήρωα της αφήγησης Fred. Αναφερόμενος στις διαφορές στην υποκριτική ανάμεσα σ’ αυτήν την ταινία και σε μια «κανονική» λέει: «Δεν υπάρχουν διαφορές από υποκριτική πλευράς, είναι το ίδιο. Δεν είχα κάνει στο παρελθόν ταινία με ψηφιακό τρόπο. Όταν υπάρχει φιλμ η μπομπίνα διαρκεί 10 λεπτά εδώ όμως μια κασέτα διαρκεί 45 λεπτά. Έπρεπε να μάθω ένα διαφορετικό ρυθμό εργασίας. Η ταινία αυτή είναι πέρα από το θέαμα: χρησιμοποιεί μια φόρμα που δίνει μορφή στις ιδέες της ταινίας. Φιλοδοξούσαμε να υπάρχει ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός μ’ αυτούς τους χαρακτήρες, να ταυτιστούμε μαζί του. Μπορέσαμε να το πετύχουμε αυτό μετατρέπωντας τις εικόνες σε κινούμενα σχέδια».