του Todd Solondz

Η ταινία Welcome to the Dollhouse είναι μια μαύρη κωμωδία για τον σκοτεινό και σκληρό κόσμο της παιδικής ηλικίας.
Είναι το δεύτερο φιλμ του σκηνοθέτη Todd Solondz και κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ του Sundance το 1996.
Στα αποσπάσματα απο την συνέντευξη που έδωσε ο σκηνοθέτης στο Φεστιβάλ του Τορόντο, μιλά για την κεντρική ηρωίδα του φιλμ, για την δυστυχία του να'σαι 11 χρονών...
Δ.Μ.

ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
Ηθελα να εξερευνήσω τις πραγματικότητες και τους τρόμους και τις σκληρότητες αυτών τών χρόνων (της παιδικής ηλικίας) και να τους δώσω την θέση που αξίζουν, να τις σεβαστούμε - τις μάχες που αυτά τα παιδιά δίνουν. Στα αλήθεια μοιάζει ως "Ζωή ή Θάνατος" κάθε μέρα όταν πηγαίνεις εκεί έξω, στο σχολείο…
Το να κάνω μια ιστορία για ένα φτωχό μικρό κορίτσι θύμα απλώς δεν θα μ'ενδιέφερε. Αλλα το να την παρουσιάσω όχι μόνο ως θύμα -είναι θύμα- αλλά και ως θύτη θα με ενδιέφερε. Νομίζω ότι και οι δύο πλευρές συνυπάρχουν σ'όλους μας.

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Κατά κάποιο τρόπο, πολλοί ενήλικες συναισθηματοποιούν το παρελθόν και σκέφτονται "Α! όταν δεν είχα έγνοιες και ήμουν ελεύθερος". Και ακόμα, δεν είμαι σίγουρος (παύση) ίσως και κάποιοι απ'εμάς. Αλλα σκέφτομαι (παύση) ότι δεν πιστεύω ότι το "χωρίς έγνοιες" είναι μόνο ένα σχήμα λόγου. Θα να το ονομάσω μια απάντηση στα χρόνια των Προσδοκιών ή κάτι παρόμοιο.

Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
Η σκληρότητα [στην παιδική ηλικία] είναι πολύ συγκεκριμένη και αυτό που με ενδιέφερε συνεχώς δεν είναι μόνο η σκληρότητα, αλλα ένα συγκεκριμένο είδος χιούμορ που υπάρχει την ίδια στιγμή. Ανταποκρίνομαι σ'αυτού του είδους την σκληρότητα. Δεν αναφέρομαι στα αστεία ξέρετε, αλλά υπάρχει κάτι αστείο και παράξενο (ταυτόχρονα) σ'όλα αυτά, και πολύ πικρό. Και υπάρχει μια ένταση ανάμεσα σ'αυτό που'ναι ταυτόχρονα αστείο και θλιβερό, την ίδια στιγμή τρομακτικό και όμορφο, αυτό πραγματικά με έλκει.

ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΙΑ
Δεν μπορείς να αγνοήσεις μια συγκεκριμένη εκδοχή της πραγματικότητας που υπάρχει. Στην πραγματικότητα ήθελα να δώσω τον τίτλο "Faggots and Retards" στην ταινία γιατί αυτή είναι η γλώσσα που μιλάμε, αυτός είναι ο κόσμος που ζούμε.

ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Ειναι μια όμορφη σκηνή και όμως μιλάνε για βιασμό. Αυτή είναι η ιδέα -αντίληψη που έχουν γι'αυτές τις λέξεις, όπως (αυτές) καταλήγουν σ' αυτούς. Αλλα δεν καταλαβαίνουν- δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνουν. Νιμίζω ότι 11 χρονών, είναι απλώς 11 χρονών. Νομίζω ότι είναι παιδιά και δεν μπορούν-δεν είναι δυνατό να καταλαβαίνουν- όλα όσα καταλήγουν σ'αυτούς."