(Παρέα με άνδρες)
του Neil Labute
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η ΑΡΧΙΚΗ ΙΔΕΑ
"Ας πληγώσουμε κάποιον". Αυτή η φράση του διαλόγου ήταν η πρώτη ιδέα που 'χα στο μυαλό μου. Μ' είλκυσε η ιδέα της αγωνίας η οποία -εκ προμελέτης- προκαλείται σε κάποιον. Πιστεύω ότι μπορείς να σκοτώσεις τους χαρακτήρες μια φορά μόνο, αλλά μπορείς να τους πληγώνεις κάθε μέρα. Το πρότυπο μου για το σενάριο ήταν η κωμωδία της παλινόρθωσης (restoration comedy). Το σενάριο έχει πεντάπρακτη δομή και επικεντρώνεται γύρω από πλούσιους και μπλαζέ χαρακτήρες, οι οποίοι κάνουν ακατονόμαστα πράγματα. Είναι μια απλή ιστορία. Το αγόρι συναντά το κορίτσι, το αγόρι συντρίβει το κορίτσι, το αγόρι χασκογελά.

ΧΕΙΡΑΓΩΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
Η ταινία έχει αρκετό γέλιο. Μετά η κατάσταση γυρνά και γίνεται βίαιη. Μ' αρέσει η ιδέα του να προσελκύεις το κοινό και μετά να του επιτίθεσαι. Για παράδειγμα, να αποπλανείς τους θεατές κάνοντας τους να νομίζουν ότι ο χαρακτήρα του Chad είναι διασκεδαστικός -και ακόμα περισσότερο γοητευτικός- για να τους αφήνεις αργότερα σοκαρισμένους, όταν ανακαλύπτουν πόσο δηλητηριώδης ήταν στην πραγματικότητα.

ΣΕΞΙΣΜΟΣ
Δεν νομίζω ότι ο σεξισμός απαραίτητα έχει ξεπεραστεί. Φυσικά στην διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων αρχίσαμε να ξεπερνάμε τις απαρχαιωμένες αντιλήψεις για "το ποια είναι η θέση της γυναίκας". Ομως ταυτόχρονα είναι αστείο να πιστεύεις ότι οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν καλή εκπαίδευση πιθανόν είναι λιγότερο σεξιστές ή ρατσιστές. Οι παλιές νοοτροπίες δύσκολα πεθαίνουν. Η εκπαίδευση συχνά εξευγενίζει το μίσος. Αρκετοί άνθρωποι στις δεκαετίες 80 και 90 πήραν ένα-δύο διπλώματα, αλλά αυτά δεν αλλάζουν τον ηθικό τους πυρήνα.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Το ανώνυμο απρόσωπο επιχειρηματικό περιβάλλον που φαινόταν ως το ιδανικό σκηνικό για να βγάλουν ο Chad και ο Howard τα απωθημένα τους. Τα σύγχρονα γραφεία χωρισμένα σε τμήματα με αυτά τα τρομακτικά διαχωριστικά, μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε αριθμούς. Στον επιχειρηματικό κόσμο οι άνθρωποι τείνουν να υιοθετήσουν την νοοτροπία μιας κατάστασης πολιορκίας. Η σημερινή επιχειρηματική φιλοσοφία συμπυκνώνεται σε ορισμένες ευκολομνημόνευτες φράσεις όπως -"πάρε τον έλεγχο της κατάστασης" , "πρόσεχε", "προχώρησε". Μετά από 16 ώρες δουλειάς είναι δύσκολο να αλλάξεις και να γίνεις πάλι άνθρωπος, να συνειδητοποιήσεις ότι η αγάπη δεν είναι εμπόρευμα και ότι δεν συμβαίνει τίποτα σοβαρό αν τυχόν χάσεις.

Ο ΛΟΓΟΣ
Οι λέξεις είναι όπλα για τον Chad και τον Howard. Για αυτό τον λόγο ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον η Christine να 'χει κάποια δυσκολία με την δύναμη του λόγου. Με το να 'ναι κουφή δεν γίνεται ως γυναίκα βορά των ανδρών, θήραμα. Είναι [η Christine] ένας συμπαθητικός χαρακτήρας, αλλά ποτέ δεν ζητά κάποιο είδος οίκτου από τους άνδρες. Αυτό φαίνεται ότι κάνει τους ανθρώπους πιο προσεκτικούς μαζί τους. Πιστεύουν ότι επειδή είναι κουφή είναι πιο ευαίσθητη. Στην πραγματικότητα όμως είναι δυνατή.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Ηθελα απλώς να αφηγηθώ την ιστορία. Για την πρώτη μου ταινία, δεν είχα την πρόθεση να προσπαθήσω να συμπεριλάβω οτιδήποτε είχα σκεφθεί ότι θα μπορούσε να 'ναι σε μια ταινία. Δεν υπάρχουν περίπλοκες κινήσεις της κάμερας. Προτιμώ η ιστορία η ίδια να καθορίζει τα οπτικά μέσα που χρησιμοποιείς. Μ' αρέσουν οι ηθοποιοί και μ' αρέσουν τα μεγάλης χρονικής διάρκεια πλάνα. Μ' αρέσει η ιδέα να καθίσω και να παρακολουθήσω, σχεδόν ηδονοβλεπτικά, τι συμβαίνει μεταξύ των χαρακτήρων.
Μ' ενδιαφέρει ο μινιμαλισμός και ήθελα η τελική εικόνα της ταινίας να έχει μια αντισηπτική και χωρίς χρονικές αναφορές αίσθηση. Ο κόσμος των επιχειρήσεων μοιάζει να 'ναι σχετικά ίδιος από την εποχή της δεκαετίας του 50 -έχει γίνει λίγο κλισέ- έτσι προσπάθησα το ύφος να μην παραπέμπει σε κάποια εποχή. Οι άνδρες φοράνε ακαθόριστα λευκά πουκάμισα και γραβάτες. Δεν χρησιμοποίησα πολλές λήψεις εξωτερικές. Γύρισα το 75% της ταινίας στο Lincoln Tower, ένα act deco κτίριο το οποίο ήταν το πρότυπο για το Empire State Building. Βοήθησε ο χώρος για να έχει η ταινία μια αίσθηση που δεν παραπέμπει σε κάποια εποχή.

(συνέντευξη του Neil Labute στο official site της ταινίας In the Company of Men. Απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)