του David Fincher
(τα σχόλια από τους συντελεστές)

David Fincher, σκηνοθέτης
ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΑ: Όπως θεωρώ ότι το σεξ ανάμεσα σε συναινούντες ενήλικες δεν με αφορά έτσι πιστεύω και ότι ο τσακωμός ή πάλη, ανάμεσα σε συναινούντες ενήλικες, δεν μ' αφορά. Δεν πιστεύω ότι κάναμε μια ταινία με την πρόθεση να ερεθίσουμε τον κόσμο και μετά να τον αμολήσουμε έξω στους δρόμους.
Υπάρχουν πολλά σημεία στο βιβλίο του Chuck Palahniuk που με άγγιξαν. Ασχολείται με το τι σημαίνει να είσαι άνδρας στην σημερινή κοινωνία. Εξερευνά το χώρο του υποσυνείδητου. Δεν έχει σχέση με τους τσακωμούς -έχει σχέση με το τι σημαίνει να είσαι αληθινός, να μην υποκρίνεσαι ότι είσαι κάποιος άλλος.
Το να είσαι κτυπημένος στο πρόσωπο, είναι ένας από τους τρόπους για να αισθανθείς ότι είσαι παρών, εδώ και τώρα. Όταν κάποιος σε κτυπά στο πρόσωπο και το στόμα σου γεμίζει με κάτι αλμυρό και φτύνεις για να δεις τι είναι τότε -εκείνη την στιγμή- είσαι αληθινά ζωντανός. Δεν είναι ένας οργασμός, είναι κάτι πολύ πραγματικό αυτό που νιώθεις.

Chuck Palahniuk, συγγραφέας
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Όταν έγραψα το μυθιστόρημα Fight Club, το έκανα όσο το δυνατό περισσότερο πιο σκοτεινό και επικίνδυνο: όλα αυτά τα πράγματα που οι εκδοτικοί οίκοι δεν θα ήθελαν να έχει ένα μυθιστόρημα. Σκέφθηκα "μπορεί να μην θέλουν να το εκδώσουν όμως τουλάχιστον δεν πρόκειται να το ξεχάσουν". Και ξαφνικά αποδεικνύεται "έκπληξη" - ξετρελάθηκαν.
Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις στην προσωπική σου ζωή -αρκεί μόνο να δείχνεις τόσο άσχημα που οι άλλοι να διστάζουν να σε ρωτήσουν για το πώς είσαι έτσι. ’ρχισα να σκέφτομαι ένα fight club, ως ένα συγκροτημένο και ελεγχόμενο τρόπο για να τρελαίνεσαι, μέσα σε μια κατάσταση πραγματικά ασφαλή.
Νομίζω ότι αυτοί που θα ερμηνεύσουν το Fight Club κυριολεκτικά και θα κάνουν αυτά που γίνονται εκεί, ήδη με κάποιο τρόπο εκφράζουν βία και οργή στον περίγυρό τους: είτε κτυπώντας την σύντροφό τους, είτε οδηγώντας και συμπεριφερόμενοι επιθετικά απέναντι σε άλλους οδηγούς, είτε έχοντας -ένας Θεός ξέρει γιατί- τα αυτόματα όπλα στο σχολείο τους. Η οργή που νιώθεις με κάποιο τρόπο πρέπει να εκτονωθεί. Και αν αυτή μπορεί να ανακουφιστεί μέσα σε μια κατάσταση συναινετική και ελεγχόμενη -όπως είναι ένα fight club- τότε θεωρώ ότι αυτό είναι μια βελτίωση.
Νομίζω ότι ένα fight club είναι πολύ πιο ασφαλές και πολύ πιο φθηνό, από το να κάνεις ορειβασία στο Έβερεστ. Επιπλέον αν είσαι εργάτης ή υπάλληλος, θέλεις να προγραμματίζεις το χάος στο οποίο ζεις -έχεις πολύ περιορισμένο ελεύθερο χώρο. Έτσι ήθελα να φαίνεται ότι το fight club είναι μια πολύ βολική και σύντομη χρονικά ψύχωση που διαρκεί από τις 2 μέχρι τις 5. Δεν ήμαστε ελεύθεροι για να δημιουργήσουμε την ταυτότητα μας, γιατί έχουμε εκπαιδευτεί να κάνουμε αυτό που Αυτοί θέλουν. Τι χρειάζεται για να κατορθώσουμε να σπάσουμε το κλοιό, να κατακτήσουμε κάποια περιορισμένη ελευθερία, σε αντίθεση με τις αξίες επιβάλλει η πολιτισμική εκπαίδευση που έχουμε υποστεί;
Όλα έχουν σχέση με το κάνεις αυτό που είναι απαγορευμένο και για το οποίο έχεις εκπαιδευτεί να μην θέλεις να το κάνεις. Στο μυθιστόρημα Fight Club, αυτό είναι ότι διδαχθήκαμε να αποφεύγουμε την βία.

Brad Pitt, ηθοποιός
ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΑ: Το κεντρικό σημείο της ταινίας δεν είναι εσύ να δείρεις κάποιον. Το κεντρικό σημείο μάλλον είναι να δεχθείς μια γροθιά, να σε δείρουν. Είναι η σχέση, είναι η καθοδήγηση, είναι η αίσθηση -μια απάντηση στην επικείμενη αναισθησία. Η ταινία και το βιβλίο στο οποίο βασίζεται εντοπίζουν το πρόβλημα, την ασθένεια της γενιάς μας. Είναι μια πρόσκληση για να ξυπνήσουμε. Ο κόσμος μας είναι ένας βίαιος και δεν βλέπω πως κάποιος μπορεί να τον αγνοήσει.

Edward Norton, ηθοποιός
Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ: Θα έπρεπε μήπως ο Nabokov να μην έχει γράψει την Lolita (σ.τ.μ. βιβλίο το οποίο κατηγορήθηκε ότι προβάλει την παιδεραστία); Η τέχνη υπάρχει για να κρατά ένα καθρέφτη, μέσα στον οποίο θα καθρεφτίζονται τα ελαττώματα και οι δυσαρμονίες μας, για να προσπαθεί να εξορκίσει αυτά τα ελαττώματα μας. Η αποτυχία της να το κάνει αυτό αντιπροσωπεύει ένα είδος απόρριψης και άρνησης της τέχνης.
Το κοινό θα πρέπει να είσαι σ' ένα βαθμό στοχαστικό. Θα πρέπει να μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στις ιδέες που εκφράζει ένας χαρακτήρας στην ταινία και στο μήνυμα της ίδιας της ταινίας. Όταν διάβασα το βιβλίο βρήκα σε κάθε σελίδα του ότι εξέφραζε στοιχεία που είτε τα είχα αισθανθεί εγώ ο ίδιος, είτε τα είχα δει πάνω σ' άλλους. Ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που διάβασα που εξέφραζε την ενέργεια της γενιάς μου - ή την απουσία της. Εξέφραζε την αναισθησία, το μούδιασμά της, την απόγνωσή της.

[Οι δηλώσεις των συντελεστών της ταινίας Fight Club είναι από κείμενα που δημοσιεύτηκαν στα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά: salon.com/ 13-10-1999, Guardian 14-9-1999, Village Voice/ 13 - 10 - 1999. Απόδοση Δ.Μ.]