του  Nicolas Winding Refn 
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Οι ταινίες μου -Bronson, Valhalla Rising, Drive- έχουν ένα κοινό θέμα: όλες είναι για την μεταμόρφωση. Είναι μια φυσική διαδικασία που μ' ενδιαφέρει. Διάβασα το μυθιστόρημα του James Sallis που έχει ήρωα ένα κασκαντέρ. Μου  άρεσε και ήθελα να κάνω το μυθιστόρημα ταινία. Όμως το μυθιστόρημα έχει μια πολύ περίπλοκη δομή, με πισωγυρίσματα στο χρόνο, δεν είναι γραμμικό και συνεκτικό.   Ο Ryan Gosling (σ.τ.ε. υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα) και γω "φτιαχτήκαμε" με το βιβλίο, όμως ο [σεναριογράφος] Hossein Amini ήταν πολύ καλός: κατέληξε σε μια απλή αφηγηματική δομή, γραμμική. Με τον Hoss αφιερώσαμε χρόνο  στο να φετιχοποιήσουμε την ιστορία και να την κάνουμε ταινία. Είμαι φετιχιστής. Κάνω ταινίες που βασίζονται σ' αυτά που θέλω να δω.

(...) Το Bronson ήταν όπως μια όπερα. Το Valhalla Rising ήταν σαν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Το Drive είναι ένα παραμύθι. Την δομή της ταινίας την πήρα από ένα παραμύθι των αδελφών Grimm. Μ' αρέσουν όλα τους τα παραμύθια. Ξεκινούν με πολύ αθωότητα και πολύ σκοτάδι. Ωστόσο η αθωότητα θα πρέπει πάντα να προστατεύεται, οι δίκαιοι θα πρέπει πάντοτε να κατισχύουν και οι κακοποιοί θα πρέπει πάντα να τιμωρούνται πραγματικά φρικτά. 
Ήθελα να αφαιρέσω τα στοιχεία που δείχνουν τον χρόνο, γιατί όπως στα παραμύθια, υπάρχει μια συμβολική διάσταση στην αφήγηση. Υπάρχουν μεταφορές. Τα παραμύθια διαδραματίζονται σε κόσμους που είναι  απροσδιόριστοι.
(...) Μια ταινία λειτουργεί όταν υπάρχει μεταξύ του σκηνοθέτη και το σταρ- ηθοποιού μια σύνδεση. Κάτι απροσδιόριστο, να υπάρχει ένας συνεταιρισμός, να είναι ο ένας το alter ego του άλλου. Είναι όπως James Stewart και ο Alfred Hitchcock, ή ο Fellini και ο Mastroianni. Δεν κάνω συγκρίσεις, λέω απλώς πως όταν υπάρχει  ένας τέτοιος δεσμός ανάμεσα στον σκηνοθέτη και τον σταρ τότε μια ταινία γίνεται ευκολότερα. 
(...) Σκεφτόμουν αρκετά την ταινία Scorpio Rising του Kenneth Anger όπως και την ταινία Pretty Woman. Αυτή είναι η μοναδική επιτυχημένη ταινία που διαδραματίζεται σε ένα θεοσκότεινο σύμπαν αλλά μεταμορφώνεται σε ένα γλυκό παραμύθι .
(...) Η τριλογία ταινιών Pusher ήταν για την αυθεντικότητα, ωστόσο αυτές -οι ταινίες και η σκηνοθεσία τους- είχαν επίσης σχέση και με την κινηματογραφική γλώσσα και έτσι έπρεπε να 'ναι ανοιχτές στις δυνατότητες που η κινηματογραφική γλώσσα προσφέρει.
(...) Δεν κάνω ταινίες στη Δανία. Το Bronson γυρίστηκε στο Rottingham, το Valhalla Rising στην Γλασκώβη  και το Drive στο Χόλιγουντ. (...) Το Χόλιγουντ είναι Χόλιγουντ. Ποτέ δεν θ' αλλάξει, αν και συμβαίνουν μεταμορφώσεις. Νομίζω ότι υπάρχει μια εμμονή στους ανθρώπους εκεί να βγάζουν χρήματα -αυτή η εμμονή είναι εκτός των ορίων. Γενικά αυτό δεν είναι κάτι κακό. Είμαστε  μια βιομηχανία που χρειάζεται χρήματα για να επιβιώσει. Ωστόσο θεωρώ ότι υπάρχει ανάγκη για φθηνότερες ταινίες -όχι αισθητικά αλλά οικονομικά-  και ίσως θα έπρεπε να γίνονται  περισσότερα διαφορετικά είδη ταινιών. 

(αποσπάσματα από συνεντεύξεις στους ιστότοπους indiewire.com, gq.com/)