(Ο κανόνας της σιωπής)
του Robert Redford
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η έλξη που μου άσκησε ο χαρακτήρας του Jim Grant/ Τζιμ Γκραντ ήταν άμεση. Πρώτα όμως είχα ενθουσιαστεί με το μυθιστόρημα του Neil Gordon/ Νικ Γκόρντον και με τον τρόπο που απέδιδε την αμερικανική πραγματικότητα, σαν ένα τοπίο που ήταν ταυτόχρονα οικείο, αλλά και άγνωστο. Αυτό μου κέντρισε το ενδιαφέρον και μ' έκανε να πιστέψω ότι θα μπορούσε να γίνει μια σπουδαία ταινία.

(σ.τ.ε. Το μυθιστόρημα του Neil Gordon έχει αναφορές στην ιστορία και τα επακόλουθά του ριζοσπαστικού αντιπολεμικού κινήματος The Weather Underground που έκανε την εμφάνισή του στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και κράτησε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘70)

Αν και τελικά ικανοποιήθηκα που κατάφερα να πρωταγωνιστήσω αλλά και να σκηνοθετήσω την ταινία, ωστόσο αρχικά είχα τις επιφυλάξεις μου. Το συγκεκριμένο εγχείρημα μού φαινόταν σχιζοφρενικό, παρότι ήξερα ότι θα είχα τον έλεγχο.

Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να παίζω και να σκηνοθετώ ταυτόχρονα. Όταν παίζω μου αρέσει να είμαι ελεύθερος και όταν σκηνοθετώ μου αρέσει να κατευθύνω με τον τρόπο που κατευθύνει τους μουσικούς ένας διευθυντής ορχήστρας. Έτσι, στη δεύτερη περίπτωση, αντί να είσαι ένα μόνο όργανο, προσπαθείς να βρεις τρόπο να τα παντρέψεις όλα, ώστε να πεις την ιστορία με τον τρόπο που θες.

Μερικές φορές μπορεί να είναι διασκεδαστικό να παρακολουθείς αυτές τις blockbuster ταινίες, όπου η τεχνολογία είναι η κινητήρια δύναμή και όπου η ιστορία είναι περιορισμένη, σε αντίθεση με τη δράση. Το ακριβώς αντίθετο συνέβαινε στη δεκαετία του '70. Ήταν πολύ περισσότερο μία εποχή αφήγησης στον κινηματογράφο. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτή ήταν μία περισσότερο ανθρωπιστική εποχή, που μου ταιριάζει περισσότερο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)