του Neill Blomkamp
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΦΑΝΤΑΣΙΑ;
Όλη η ταινία είναι μια αλληγορία. Με απασχολεί πολύ το χάσμα πλούσιων- φτωχών. Με ρωτούν εάν πιστεύω ότι η ιστορία της ταινίας θα συμβεί το μέλλον, σε 140 χρόνια, όμως, αυτή δεν είναι επιστημονική φαντασία. Είναι το σήμερα. Είναι το τώρα.
[Για το μέλλον] Νομίζω ότι τα προβλήματά μας είναι από τη φύση τους άλυτα. Πρέπει να αλλάξουμε τη γενετική ή να δημιουργήσουμε υπολογιστές που θα σκέφτονται πέρα απ’ όλα αυτά. Δεν νομίζω ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που έχουμε.

ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
[Μαζί μ’ ένα φίλο] Κάναμε βόλτα στον κεντρικό δρόμο της Tijuana πίνοντας μπύρα, που προφανώς δεν επιτρεπόταν. Οι Federales (οι μεξικάνοι αστυνομικοί) μας άρπαξαν, μας χτύπησαν, μας πήραν τα διαβατήρια μας και μας έβαλαν στο πίσω μέρος του περιπολικού και άρχισαν να κάνουν βόλτες έξω από την πόλη.
Και οι δύο μας αρχίσαμε να σπρώχνουμε χρήματα μέσω του διαχωριστικού που χώριζε το εμπρός και πίσω του περιπολικού, και όταν ξεμείναμε από τα χρήματα τότε σταμάτησαν και μας άφησαν. Μας πήρε περίπου τρεις ώρες, περπατώντας, για να γυρίσουμε πίσω. Αυτό το περιστατικό ήταν η γένεση του Elysium. Εκεί μπορούσα να δω τους προβολείς από τα σύνορα των ΗΠΑ, υπήρχαν ελικόπτερα τύπου Black Hawk που πετούσαν πάνω -κάτω, και ήμασταν σ’ αυτή τη εξαθλιωμένη από τη φτώχεια περιοχή, με τις φωτιές και τους άγριους σκύλους: αυτό ήταν το πιο τρελό συναίσθημα που είχα ποτέ στη ζωή μου.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Ο κόσμος φθάνει σ’ ένα στάδιο που ποτέ πριν στο παρελθόν δεν είχε φτάσει, όπου υπάρχουν τόσους πολλοί άνθρωποι, και έχουμε όλο και λιγότερους πόρους για να τραφούν αυτοί, για να έχουν νερό ή ό, τι άλλο χρειαστεί. Όπως συμβαίνει και στην ταινία. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να ανυψωθεί το βιοτικό τους επίπεδο είναι να μετακινηθούν προς τις περιοχές που έχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Όσοι είναι αλτρουιστές θέλουν να δουν αυτό να συμβαίνει -και αυτό είναι το ηθικά σωστό που πρέπει να γίνει-, όμως το βαρέλι σιγά -σιγά αδειάζει. Και νομίζω ότι θα δούμε όλα αυτά τα μέρη, τα σχετικά πλούσια, σιγά –σιγά να χάνονται. Όπως συμβαίνει με Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία και η Νότια Αφρική όπου, κατά τη γνώμη μου, η ρεαλιστική εκδοχή, είναι ότι σε 50 ή 60 χρόνια από τώρα, θα είναι το Elysium στο Λος Άντζελες. Οι περιοχές των πλούσιων θα είναι περιφραγμένες, προστατευμένες και στις παρυφές θα βρίσκεται η εξαθλιωμένη και προς εξαφάνιση μεσαία τάξη και η απόλυτη φτώχεια.

(αποσπάσματα από συνέντευξεις στους ιστότοπους telegraph.co.uk, digitaltrends.com. Απόδοση Δ.Μ.)