(Μια στάση πριν το τέλος)
του Ryan Coogler
fruitvale-station.jpg

Βασισμένη σ’ ένα πραγματικό γεγονός, η ταινία αναδεικνύει την ανθρώπινη και τραγική διάσταση σ’ ένα περιστατικό αστυνομικής βίας που συντάραξε της ΗΠΑ.
Κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ένας 22χρονος αφροαμερικάνος, ο Oscar Grant (στον ρόλο ο Michael B. Jordan), ο οποίος άρτι αποφυλακισθείς αναζητά έναν τρόπο να στήσει ξανά τη ζωή του. Πατέρας μιας 4χρονης, προσπαθεί να αποκαταστήσει ξανά τόσο τον προσωπικό και συναισθηματικό του περίγυρο, όσο και τον επαγγελματικό. Παρόλο που δεν είναι όλα ευνοϊκά, ποτέ δεν εγκαταλείπει τον αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής του. Όμως την τελευταία νύχτα του χρόνου, στις 31 Δεκεμβρίου του 2008, ο Oscar Grant θα γίνει το θύμα της αποτρόπαιης βίας της εξουσίας.
Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τα διδάγματα ενός σινεμά ντοκιμαντερίστικου και καταγράφει, με την αντίστοιχη αισθητική, την τελευταία μέρα της ζωής του κεντρικού χαρακτήρα. Ενώ, παράλληλα, σκιαγραφεί την προσωπικότητα του, τη βαριά σκιά του παρελθόντος του, τις ελπίδες και τις προσδοκίες του για το μέλλον. Οι συναντήσεις του με τα πρόσωπα του οικογενειακού και φιλικού του περίγυρου, η αναζήτηση εργασίας, τα γενέθλια της μητέρας του, οι προετοιμασίες για τη βραδινή έξοδο για το γιορτασμό της αλλαγής του χρόνου: τα συμβάντα της αφήγησης, ελάχιστα δραματικά, δημιουργούν μηχανισμούς συναισθηματικής ταύτισης του θεατή με τον κεντρικό χαρακτήρα Oscar Grant. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν η δράση κορυφώνεται με τα τεκταινόμενα στο βαγόνι του μετρό και κυρίως με το περιστατικό στην αποβάθρα του σταθμού, δηλαδή με τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, τότε η δραματική ένταση φθάνει στο απόγειό της.
Ωστόσο είναι ό,τι ακολουθεί μετά -δηλαδή μετά το τέλος της αφήγησης, όταν αποσπάσματα από λήψεις που καταγράφουν το αληθινό περιστατικό και ό,τι το ακολούθησε, προβάλλονται- που έχει τη μεγαλύτερη όλων σημασία: είναι η αληθινή ζωή στην τραγική της διάσταση που γεμίζει την οθόνη και υπογραμμίζει με τον πιο τραγικό τρόπο το εγγενές έλλειμμα του σινεμά. Τις τραγωδίες της πραγματικής ζωής ο κινηματογράφος αδυνατεί να τις αποδώσει στις πλήρεις τους διαστάσεις.

Δημήτρης Μπάμπας