των Joel & Ethan Coen
(Η συνέντευξη των δημιουργών)

ΜΙΑ ΓΑΤΑ
Joel Coen/ Τζόελ Κοέν: Αυτή η γάτα έκανε [την ταινία]  εισπρακτική επιτυχία! (γέλια)
Ethan Coen/ Ίθαν Κοέν: Οι γάτες είναι πραγματικό βάσανο! Κάθε γύρισμα με ζώο διαρκεί πολύ και είναι αποθαρρυντικό. Αλλά μπαίνεις στη διαδικασία, επειδή στον κόσμο αρέσουν πολύ τα βίντεο με χαριτωμένες γάτες (όπως στο youtube). Οι άνθρωποι έχουν απίστευτη σχέση μαζί τους.
Ο κεντρικός ήρωας διατηρεί περίπλοκες σχέσεις με τους ανθρώπους. Αντιθέτως, η σχέση του με τη γάτα είναι πιο απλή – ας πούμε, ότι με το ζώο εξισορροπείται κάπως η ανθρώπινη πολυπλοκότητα.
Joel Coen: Όταν γράφεις το σενάριο, τα φαντάζεσαι όλα ωραία, μετά όμως, στα γυρίσματα έρχεσαι αντιμέτωπος με τη δύσκολη πραγματικότητα. Μια γάτα μπροστά στον φακό είναι κάθε άλλο παρά διασκεδαστική.
Ethan Coen: Ποτέ ξανά γάτες με τους Κοέν!
Joel Coen: Εύκολο να το πεις. Είχαμε ξανακάνει γυρίσματα με γάτες σε προηγούμενη ταινία και είχαμε ανάλογες εμπειρίες. Αλλά προφανώς δεν πήραμε το μάθημά μας και ξανακάναμε το ίδιο λάθος. Εγώ δε θα πω «ποτέ ξανά γάτες»,  αλλά σίγουρα όχι σύντομα.
[Το όνομα της γάτας θυμίζει το όνομα του George Clooney/ Τζωρτζ Κλούνεϊ στην ταινία O Brother, Where Art Thou?/ Ω αδελφέ, πού είσαι;]
Ethan Coen: Και οι δύο λέγονται Ulysses (Oδυσσέας). Ωστόσο, για το όνομα της γάτας εμπνευστήκαμε περισσότερο από τον James Joyce/ Τζέιμς Τζόυς και λιγότερο από τον Τζωρτζ Κλούνεϊ. Πράγματι, αναφέρονται στο ίδιο πράγμα.
[σ.τ.ε. Ο Ulysses / Οδυσσέας αποτελεί το πλέον αντιπροσωπευτικό έργο του ύφους του James Joyce και ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματά του 20ου αιώνα.  ]

BOB DYLAN
Joel Coen: Ο Ντίλαν/ Bob Dylan είναι κάτι σαν τη σκιά της ιστορίας. Αλλά δε θέλαμε σε καμία περίπτωση να κάνουμε μια ταινία για τον Μπομπ Ντίλαν. Θεωρούμε ότι το άγνωστο κεφάλαιο της ιστορίας της φολκ μουσικής είναι συναρπαστικό και εξωτικό. Ωστόσο, δεν πρέπει να ταυτίζει κανείς τον ήρωά μας με τον μουσικό της φολκ, Dave Van Ronk/ Ντέιβ Βαν Ρονκ. Δεν ενδιαφερόμαστε για βιογραφίες αλλά για πλασματικούς χαρακτήρες.
Ethan Coen: Ο  Llewyn/ Λιούιν, ακόμη και με την υπερβολική ιδέα που έχει για τον εαυτό του, ζει πολύ έντιμα ως μουσικός, και κατά κάποιον τρόπο, του αρέσει. Παρ’ όλα αυτά, είναι πρόθυμος να ταξιδέψει στο Σικάγο για μια οντισιόν και να παλέψει μπροστά σε έναν σημαντικό παραγωγό...
Joel Coen: Αλλά μετά θα θέσει τα όρια του!
Ethan Coen: Σωστά. Κάποια στιγμή όλοι πρέπει να θέτουν τα όριά τους. Ωστόσο, δε γίνονται συχνά θαύματα. Πόσο μάλλον για τον Λιούιν που τα πράγματα φαίνονται πιο περίπλοκα.

Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Ethan Coen: Αυτό είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσουμε. Αρχικά, δεν πρόκειται για μία μόνο διαδικασία. Συζητάμε για διάφορα πράγματα, παίζουμε με τις ιδέες, μιλάμε για κάποιο βιβλίο ή ταινία. Από μια τέτοια αυθαίρετη συζήτηση προκύπτει κάποια στιγμή η ιδέα.
Joel Coen: Αν μας παρακολουθούσατε κρυφά, δε θα φανταζόσασταν ότι από αυτά μπορεί να προκύψει ταινία. Απλώς καθόμαστε. Μερικές φορές συζητάμε και κάνουμε διαλείμματα για ύπνο. 

Η ΑΓΟΡΑ
Joel Coen: Ήδη από τα φοιτητικά χρόνια προσπαθούσαμε να πουλήσουμε.
 Ethan Coen: Αλλά κανείς δε θέλει να αγοράσει, αυτό είναι το πρόβλημα. Έτσι και στην ταινία: πουλάει κανείς, όσο είναι ζωντανός και τόσο, όσο ζητάει ο κόσμος. Κάπου ενδιάμεσα, πρέπει να βάζεις τα όριά σου – που ακριβώς, ούτε εγώ ξέρω. Βάζεις τα όρια σου, όπου θες.
Ethan Coen: Σ' εμάς δόθηκε μεγαλύτερο καλλιτεχνικό περιθώριο από αυτό που δίνεται στον κεντρικό ήρωα της ταινίας. Από αυτήν την άποψη, είμαστε τυχεροί.
Joel Coen: Δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε τον παράγοντα τύχη. Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι απίστευτα καλοί στον τομέα τους αλλά δεν έχουν επιτυχία. Γιατί αυτό; Αυτό το ερώτημα θέλουμε να θέσουμε στην ταινία – χωρίς να έχουμε δώσει απάντηση. Βρήκαμε μια συναρπαστική ιστορία: έναν αποτυχημένο που είναι αρκετά καλός. Παρά το ταλέντο του, όμως, ο δικός μας Λιούιν δε θα γίνει ποτέ Μπομπ Ντίλαν.

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΣΚΗΝΕΣ
Ethan Coen: Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει αγαπημένη σκηνή, γιατί δεν αξιολογούμε αναδρομικά τις ταινίες μας. Όταν μια ταινία γυριστεί, τελείωσε. Μετά δεν ασχολούμαστε άλλο με αυτό γιατί, ούτως ή άλλως, δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι.
Joel Coen: Ούτε εγώ έχω αγαπημένη σκηνή. Αν παρακολουθήσεις έστω και μια φορά παλιές σου ταινίες, ανακαλύπτεις μόνο λάθη. Κάποια σκηνή που θα μπορούσε να είναι καλύτερη ή το μοντάζ πιο αποτελεσματικό. Βλέπεις μικρά λάθη και ενδεχομένως και μεγαλύτερα.

DOUGLAS SIRK & LARS VON TRIER
Joel Coen: Δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε τον Lars von Trier/ Λαρς Φον Τριερ.  Σε σχέση με εκείνον είμαστε βαρετοί.
Ethan Coen: Μας έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ και είναι σχεδόν μέσα σε όλα. 
(...) Είδαμε πρόσφατα κάποιες ταινίες του Douglas Sirk/ Ντάγκλας Σερκ, που ήταν όλες πολύ ενδιαφέρουσες. Κιτς αλλά στη σωστή του μορφή και ποσότητα.
Joel Coen: Ο Σερκ είναι εντυπωσιακά κιτς.

[Αποσπάσματα από συνέντευξη που δόθηκε στον Dieter Oswald για το αυστριακό περιοδικό Ray Filmmagazin (www.ray-magazin.at). Απόδοση από τα γερμανικά, Θωμαΐς Καρύδη]