του Wes Anderson
Oι ταινίες του Wes Anderson έχουν έντονα τα στοιχεία του κωμικοτραγικού και οι χαρακτήρες -κεντρικοί αλλά και περιφερειακοί- είναι εκκεντρικά άτομα.
Το λόμπι του ξενοδοχείου Grand Budapest Hotel δεν είναι και πολύ διαφορετικό από τη σκηνή ενός θεάτρου. Ο θυρωρός του, ο Monsieur Gustave H είναι ένας αθόρυβος σκηνοθέτης πολλών εξαιρετικών εισόδων ή εξόδων στο ξενοδοχείο. Γνωρίζει τις φανερές αλλά και τις κρυφές επιθυμίες των εκκεντρικών πελατών του, οι οποίοι έρχονται από πολύ -πολύ μακριά. Μάλιστα κάποιες από τις πελάτισσες του ξενοδοχείου τού είναι ιδιαίτερα ευγνωμονούσες. Μια από αυτές είναι η ιδιόμορφη Madame D, που κληροδοτεί στον Gustave ένα πολύτιμο πίνακα ζωγραφική της Αναγέννησης. ...
Με τους Ralph Fiennes, F. Murray Abraham, Mathieu Amalric, Adrien Brody κ.α.
Ο Wes Anderson σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: «Είχα με τον φίλο μου τον Χιούγκο, μια ιδέα. Συζητάγαμε για αρκετά χρόνια τη δημιουργία ενός χαρακτήρα, εμπνευσμένου από έναν κοινό μας γνωστό. Μιλάμε για έναν εξαιρετικά γοητευτικό τύπο, με ιδιαίτερη άποψη για τη ζωή και την ικανότητα να χειρίζεται, καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλο, τον ανθρώπινο λόγο. Έναν άνθρωπο εντελώς διαφορετικό από αυτούς που έχουμε συνηθίσει να συναντάμε στην καθημερινότητά μας.».
Και συνεχίζει: «Και μετά είχα και μια άλλη ιδέα, να κάνω μια Ευρωπαϊκή ταινία η οποία θα αντλεί την έμπνευσή της από τον Στίβεν Τσβάιχ, έναν συγγραφέα το έργο του οποίου έχω αγαπήσει και εκτιμήσει απεριόριστα τα τελευταία χρόνια. Βέβαια υπήρχαν και πολλά ακόμη πράγματα που διάβαζα και με επηρέασαν παράλληλα – και ας μη φαίνεται, σε πολλές περιπτώσεις. Μια τέτοια αναφορά αποτελεί, ας πούμε, το “Suite Francaise” της Ιρένε Νεμιρόβσκι, αλλά και το “Ο Αιχμάν στην Ιερουσαλήμ” της Χάνα Άρεντ, που παρότι φαινομενικά άσχετο περιέχει μια συναρπαστική ανάλυση σχετικά με το πώς η κάθε χώρα ανταποκρίθηκε στους Ναζί. Αυτά είναι λίγο πολύ τα βασικά δομικά συστατικά της έμπνευσής μου για το “Ξενοδοχείο Grand Budapest”».
(πηγή κατάλογος Berlinale, σημειώσεις για την παραγωγή. Μετάφραση, σύνταξη Σ.)
