(Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του)
του Dalton Trumbo

Ο Τζόνι της εποχής πριν από τον πόλεμο, είναι ένα νεαρό παιδί που έχει μείνει ορφανός από πατέρα και γι' αυτό στηρίζει με τη δουλειά του τη μητέρα και τις αδελφές του και είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα. Όταν ξεσπά ο πόλεμος, αποφασίζει να καταταγεί, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο τρόπος να βοηθήσει την πατρίδα του. Όμως, στη διάρκεια μιας αποστολής, τραυματίζεται βαρύτατα από μια νάρκη. Όταν θα ξυπνήσει, θα είναι ένας ζωντανός-νεκρός: βρίσκεται καθηλωμένος σ’ ένα νοσοκομειακό κρεβάτι χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, χωρίς πρόσωπο. Δεν μπορεί πλέον να δει, ούτε ν’ ακούσει, να μιλήσει ή να γευτεί, παρά μόνο να αισθανθεί τις δονήσεις από τις μετακινήσεις του σώματός του. Oι γιατροί θεωρούν ότι ο Τζόνι δεν έχει συναίσθηση της κατάστασής του και αποφασίζουν να τον κρατήσουν «ζωντανό» για να τον μελετήσουν ως πειραματόζωο. Και όμως, αυτό το «απομεινάρι» μιας ανθρώπινης ύπαρξης  καταφέρνει να επικοινωνήσει με μια νοσοκόμα και οι πάντες μένουν άναυδοι, όταν διαπιστώνουν πως μπορεί να σκεφτεί και να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο. Η μόνη ταινία που σκηνοθέτησε, ο άγρια κυνηγημένος από την επιτροπή Μακάρθι, σπουδαίος σεναριογράφος Ντάλτον Τράμπο, βασισμένη σε μια δικιά του νουβέλα γραμμένη το 1938, Ο Τζόνι πήρε τ΄όπλο του δεν είναι μονάχα ένα κορυφαίο αντιπολεμικό έργο, αλλά κι ένας σπαραχτικός ύμνος στην αδάμαστη θέληση της ανθρώπινης φύσης για ζωή.
Μια μοναδική κινηματογραφική δημιουργία που τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και με το Βραβείο της FIPRESCI στο Φεστιβάλ των Καννών.

(δ.τ.)